꧁ Peachy Smell - Choi Soobin꧂
𓆸 25032020𓆸
❝ BÖLÜM 9❞
Yağmurlu bir sabaha uyanmıştım... Çok can sıkıcıydı gözlerimi gri ve sisli havaya aralamak. Yağmuru severdim ama üstüne sis çökerse nefret ederdim.
Her sabah olduğu gibi üniformamı giyip isim kartımı yakama taktım. Saçlarımı tepeden dağınık bir şekilde topladım ve çantamı kaptığım gibi mutfağa girdim.
Yebin, kahvaltısını yaparken annem sandalyede uyudu uyuyacaktı.
"Ben kahvaltı yapmadan çıkıyorum." dedim neşeyle.
Annem bir anda gözlerini açtı ve, "Orada dur küçük hanım. Kahvaltı yapılmadan okula gidilemez!" dedi.
Gülümsedim ve, "Bu gün otobüsle gideceğim. Babam boşuna uyanmasın... Hatta bundan sonra hep otobüsle gideceğim." dedim.
"Sen ve otobüse binmek! Bakkala bile baban bırakıyor seni!" dedi annem.
"Artık değiştim annecim! Otobüsleri çok seviyorum!" dedim ve ceylan gibi seke seke durağa ilerledim.
Sebebi ise bundan bir kaç gün önce bizim okulun futbol maçını izlemeye gitmiştik. Karşı okulun futbol takımındaki bir çocuk oldukça dikkatimi çekmişti.
Kızlar bile ona, "Yurin'in 8 numarası." demeye başlamışlardı. Adını bilmiyordum. Sadece arkasında soy ismi yazıyordu. Bu yüzden ona "Choi sekiz bey." diyordum.
Maç bitiminde okul servisinde bir arıza çıktığı için herkes velisini çağırmıştı ya da taksiyle gitmişti. Babamın işi uzun sürdüğü için mecburen otobüs ile gitmiştim. Ve Choi Sekiz Bey de aynı otobüse binmişti!
Ondan sonraki bir kaç gün boyunca Choi Sekiz Bey'i izledim. Benimle aynı durakta iniyordu. Aynı durakta biniyordu. Genellikle kulaklıklarını takıp uyuyordu. Çok fazla dikkatimi çekiyordu. Ama beni fark ettiğini pek sanmıyordum.
Fark etmeden kalbimi çarpıtıyordu. Hatta dalga konusu bile olmuştum. Kızlar sürekli, "Nasıl adını bile bilmediğin birinden hoşlanabilirsin Yurin!?" diyordu.
Durağa geldiğimde önce gözlerim Choi Sekiz Beyi aradı. Göremeyince gözlerimi devirdim ve büyük bir hüsrana uğradım.
Yağmurun da atıştırmaya başlaması ile iyice kendi kabuğuma çekilmiştim.
Kulaklıklarımı taktım ve etrafı şöyle bir yokladım. Kimse gözükmüyordu. Bu yüzden şarkıya eşlik etmeye başladım. Şemsiyemi açıp kapıyordum, ayağımla ritim tutuyordum. Kendimden geçiyordum ve çok eğleniyordum.
Gözlerim bir anda bana doğru gülümseyerek gelen lacivert üniformalı Choi Sekiz Beye kaydı. Ve daha sonrasında da büyük bir hızla ona doğru giden kurye motoruna. İlk defa onu bu denli masumca gülümserken görmüştüm. Hem de bana doğru gülümsüyordu. Fakat kurye motoru yağmurun da etkisiyle onu görmemişe benziyordu.
Kulaklığımı hızla çıkardım ve ona doğru koşmaya başladım. "Dikkat et!" dedim. O ise yolun yarısında durmuş kendisine doğru hızla gelen motora bakıyordu.
Telaşla kendimi yola attım ve onun bileğini kavradım. Daha sonrasında da kendime doğru çektim.
Ani bir refleksle onu kurtarmıştım. Ama yere düşüşümüzü engelleyememiştim.
Kurye, "Dikkatli olsanıza be!" diye bağırarak hızla uzaklaşırken ben üstümdeki Choi Sekiz Beye utanarak bakıyordum.
Choi Sekiz Bey üstümden hızla kalktı ve mahcupça, "Şey... Özür dilerim, iyi misin?" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEACHY SMELL¹ ▪︎ Choi Soobin✔
Fanfiction-tamamlandı- Önemsiz gördüğümüz tüm her şeyin bir anda önemli hâle geldiği, terazinin bir kefesinin asla ağır basmadığı, yapılan her şeyin belli bir planda işlediği ve bu planın kusursuz olduğu; yıkıcı gerçeklerle yüzleştiğimiz bir dünyadaydık. Siya...
