RETROUVAİLLES~ (Sope)

~9~

Sokaktaki sarılmamızdan sonra eve gelmiştik. Odamızda, yatağımızda sarmaş dolaş yatıyorduk. Kafam göğsünde kalp atışlarıyla mayışıyordum. Elleri olması gereken yerde, belimdeydi. Burnu saçlarımda derin derin nefesler alıyor arada saçlarımın arasına öpücükler konduruyordu. Sıkıca sarmıştık birbirimizi, yaralarımızı sarıyorduk. İkimizde uyumuyorduk ama konuşmuyordukta sanki konuşursak büyü bozulacak gibi sessizdik. Bu sessizliği Yoongi'nin o güzel sesi bozmuştu.

"Özür dilerim"

Kafamı kaldırıp çenemi göğsüne koydum oda kafasını hafif eğerek gözlerimizi buluşturdu.

"Baksana hayatını mahvetmişim okula gitmiyorsun, içki içiyorsun sen içkiden nefret edersin oysaki"

"Sende müziği bırakmışsın"

"Sensiz pek bir anlamı yoktu hem sen yoksan kim için yazacaktım... Okula geri döneceksin Hoseok tamamen kaydını sildirmemişsin sadece dondurmuşsun"

"Bunu nereden öğrendin"

"Jimin söyledi"

"Tamam dönerim ama sende müzik yapmaya devam edeceksin"

"Tamam anlaştık"

Üzerime doğru eğilip özlediğim ince dudaklarını onunkilerden kalın olan dudaklarımla buluşturdu. Dudakları dudaklarımın üzerindeyken gülümsemiştim ve oda aynı şekilde gülmüştü. Gülüşünden öpmüştüm, gülüşümden öpmüştü. Geri çekilip eliyle alnıma düşen saçları geriye iteledi ve alnıma bir öpücük kondurdu öperken derin bir nefes içine çekti.

"Kokunu öyle çok özlemişim ki"

Tekrar birbirimize sarılarak yatmıştık.

"Yoongi"

"Efendim güzelim"

"Neden gittin"

"Bu soruyu bekliyordum"

"Bilmeye hakkım olduğunu düşünüyorum"

Yattığı yerden kalktı ve benide kaldırarak karşısına otutturdu, ellerimi tutarak gözlerimin içine baktı ve derin bir iç çekti.

"Ben bir illete bulaştım Hoseok"

Kaşlarım çatılmıştı ne illetinden bahsediyordu.

"Hoseok ben... seninle çıkmaya başladığımızdan beridir uyuşturucu kullanıyordum"

Gözlerim büyümüş şaşkınlıkla ona bakıyordum. Doğruyumu söylüyordu ama ben hiç farketmemiştim.

"Ben yokluk sendromu yaşarken sen hiç görmedin ama kendimi kaybediyordum, olurda bir gün senin yanında olursa ve sana zarar verirsem diye seni bıraktım"

Ağlamaya başlamıştı, ellerimi sanki bırakacakmışım gibi sıkı sıkı tutuyordu.

"Hoseok ben iyileşmek için bıraktım seni iyileşince sana geri döneceğime dair söz verdim kendime"

Donmuş bir şekilde onu dinliyordum, gözlerimden düşen yaşlar yanaklarımı ıslatıyordu.

"Çok zorlandım, yapamayacağımı hissettim ama sana geri dönmek için her şeyi yaptım ve şimdi buradayım. Hoseok bir şey söyle lütfen"

Ellerimi ellerinin arasından çekip ayağa kalkmıştım.

"Niye bana söylemedin"

Bağırmıştım ve ben bağırınca irkilmişti.

"Neden yanında olmama izin vermedin, bana söyleseydin senin yanında olurdum o zorlu dönemi beraber atlatırdık."

"Ben bunu öğrenince beni bırakırsın sandım"

"Aptalsın Min, seni bırakacağımı nasıl düşünürsün ya geri döndüğünde ben burada olmasaydım. Beni bıraktın diye kaç defa ölmeyi denedim biliyormusun ya başarılı olsaydım ya bir daha birbirimizi göremeseydik"

"Hoseok"

Ayağa kalkıp beni kendine çekmiş sıkıca sarılmıştı aramızda kalan ellerimle göğsüne vuruyordum en sonunda ellerimdeki güç çekilmiş ve ellerim iki yanıma düşmüştü.

"Özür dilerim çok özür dilerim ben aptalın tekiyim Hoseok, seni çok seviyorum"

Ellerimi omuzlarına çıkarıp sıkıca sarılmıştım

"Bende seni çok seviyorum sakın bir daha gitme"

"Asla gitmem güzelim seni bir daha bırakmam"