BTS || Jimin x Reader [ZAWIESZONE]

PROLOG

Cześć, mam na imię T/I i mieszkam w dużym jednorodzinnym domu, wraz z moim ojcem. Niestety. Zapytacie pewnie dlaczego niestety, ano dlatego że się go boję, uderzenie mnie to dla niego nie kłopot. Bije mnie za każdy mój sprzeciw, albo jak coś źle zrobię, chociażby spojrzę na niego inaczej...kiedyś tak nie było, był miłym, pomagającym i kochającym ojcem. Wszystko się zmieniło dziewięć lat temu. Gdy miałam osiem lat moja mama zmarła w wypadku samochodowym.
Od tamtego czasu nic już nie było takie samo, zmiany zaczęły się gdy mój ojciec stwierdził że nie chce już zostać w Polsce " bo mu się ten kraj kojarzy ze śmiercią mojej mamy" i chciał się przeprowadzić do jego rodzinnego miasta a mianowicie do Seulu. Na szczęście umiałam całkiem dobrze rozmawiać po języku koreańskim, ponieważ uczyłam się go gdy byłam mniejsza. To właśnie w tym mieście mój ojciec zaczął coraz częściej znikać. Bywało tak, że wracał późno w nocy pod wpływem alkoholu i mówił że to go odstresowuje i pozwala zapomnieć o śmierci mamy. Później było tylko gorzej, ojciec zaczął się na de mną znęcać, więc od tamtych momentów chodzę cały czas w bluzach i nawet mi się nie śni żeby je zdjąć lub założyć krótkie spodenki i żeby wszyscy zobaczyli moje rany na całym ciele
Coraz częściej żeby nie czuć bólu psychicznego to okaleczam się, żeby móc tylko poczuć ból fizyczny.
Nikomu nic nigdy nie powiedziałam co się dzieje w moim życiu i nie zamierzam się NIKOMU zwierzać.
Nie potrafię nikomu zaufać od momentu kiedy mój chłopak zdradził mnie z moją najlepszą przyjaciółką i ośmieszyli mnie na oczach całej szkoły i byłam pośmiewiskiem przez następne kilka lat.
Teraz mam siedemnaście lat i tylko czekam żeby móc się wreszcie wyprowadzić i zamieszkać sama. Z dala od ojca.

♡♡♡

No i mamy prolog, mam nadzieję że się wam podoba i będziecie chcieli czytać dalej...zapraszam do dalszego czytania

Nie umiem pisać prologów.♡.

[Na początku może być dosyć nudno ale gdy pojawi się Jimin to uhuhu]

Do następnego...
Bayooo...