That boy!

Παρτ 1

Είμαι η Αννα, είμαι 16 χρόνων και πρόσφατα εγώ και η οικογένεια μου μετακομίσαμε στην Κρήτη, στον Ηράκλειο. Το καλό είναι πως μετακόμισε και η κολλητή μου εδώ, η Μαρία . Όποτε δν θα είμαι μόνη.

Ο ήλιος τύφλωσε τα μάτια μου κάνοντας με να τα ανοίξω σιγά. Τεντώθηκα και σηκώθηκα από το κρεβάτι αφού τώρα είχα ξυπνήσει. «Καλημέρα αγάπη μου» είπε ο πατέρας μου καθώς με είδε να μπαίνω στην κουζίνα. «Καλημέρα...» είπα χώρος όρεξη. « αύριο είναι η πρώτη ημέρα στο σχολείο σου» «μην μου το θυμίζεις!» Γέλασε και μου σέρβιρε τις τηγανητές. Άρχισα να τις τρώω καθώς ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου, όταν ξαφνικά το κινητό μου άρχισε να χτυπάει.

«Καλημέρα!»
Ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή της Μαρίας. « καλημέρα» είπα αδιάφορα. «Είσαι ενθουσιασμένη για αύριο;» «Όχι» . «Εγώ ναι!» Κλασική Μαρία σκέφτηκα. Ενθουσιάζεται με τα πάντα!. «Τι θα βάλεις;» Ρώτησε. «Ρούχα Μαρία μου» απάντησα. « πολύ κακιά είσαι σήμερα. Καλά σε αφήνω μόνη σου με την περίοδο σου αντιοοο». «Αντίο» είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Αφού επιτέλους έφαγα αποφάσισα να πάω μια βόλτα. Έβαλα ένα άσπρο σορτσάκι και μια Μαύρη τιράντε μπλούζα, τα μαύρα Βανς μου και βγήκα έξω.

Περπατούσα στους δρόμους της Κρήτης προσπαθώντας να του συνηθίσω χωρίς αποτέλεσμα όμως. Όλα μου θύμιζαν την Αθήνα . Καινούριο μέρος, καινούργια αρχή. Σκέφτηκα προσπαθώντας να βγάλω τις άσχημες αναμνήσεις από την Αθήνα. Ξαφνικά εκεί που ήμουν απορροφημένη στις σκέψεις μου (πάλι). Άκουσα κάτι τσιρίδες. Περίεργη να δω τι γινόταν πήγα ποιο κοντά. Ένα μπούγιο ήταν μαζεμένο πάνω από ένα παιδί που έπαιζε κιθάρα. Δεν μπορούσα να τον δω καθαρά αλλά άκουγα μόνο την φωνή του. Ήταν υπέροχη. Ήμουν έτοιμη να πάω ποιο κοντά όταν το κινητό μου χτύπησε. Ήταν η μητέρα που μου έλεγε να γυρίσω για να φάνε. Αναστέναξα και Έκανα μεταβολή. Ίσως Άλλη φορά να τον ξαναπετύχω, Σκέφτηκα αν και βαθιά μέσα νου ήξερα ότι δεν γινόταν.

Άμα σαν άρεσε ψηφίστε ή αφήστε σχόλιο , θα βοηθήσει 🥰