Hoofdstuk 19

53 4 1
                                    

~Een maand later~
**Sky**
De tijd vliegt. Zo snel, dat ik het zelf niet eens kan beseffen. Al heel lang ben ik clean. Schoon. Geen ene tumor of uitzaaiing te vinden. Ik ben daar blij mee. Ik ben erg opgelucht. De ziekte heeft me slechter herinneringen achter gelaten, maar ook hele goeie. Ik ben meer gaan leren over mezelf. Wie ben ik? En wat wil ik? Van een heel onzeker meisje, ga ik langzamerhand een volwassen vrouw. Een volwassen vrouw, die weet wat ze wilt. Een vrouw, die meer zaken op orde kan hebben. Een vrouw, die weet, waar ze naar toe wil stromen.

Ik kijk uit het raam. De bladeren die van de takken afwaaien. Ze vallen snelmop de grond. Herfst. Wat haat ik dacht. Het liefst wil ik alleen zomer. Heerlijk naar buiten gaan. Genieten van het heerlijke weer. Goh, wat mis ik dat.

"Schat?" Ik draai me geschrokken om. Achter mij staat Kay, die me een knuffel geeft.

"Niet zo sip uit het raam kijken" ik lach "wordt je ongelukkig van."

"Valt mee" zeg ik "ik ben aan het nadenken"

"Waarover?" Vraagt Kay.

"Over alles" zeg ik. Over allerlei dingen. Over laatst."

"Is allemaal verleden tijd schat." Ik glimlach zachtjes naar Kay.

"Kom." Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik pak zijn hand vast en hij helpt me overeind.

"Laten we wandelen." Ik zucht

"Het is koud buiten." Kay lacht

"Jij bent een typische zomer mens." Ik lach

"En jij bent raar." Hij geeft me een por in me zij

"Klootzak." Hij lacht

"Ik hou ook van jou."

-
We wandelen samen buiten.

Hand in hand.

Oog in oog

Helaas nergens een regenboog.

"Lekker weer eh" Ik knik overdreven

"Heerlijk. Nu wil ik terug." Hij lacht

"Koukleum." Ik lach

Wauw we lachen wel veel.

Samen hand in hand lopen we langzaam een rustige straat. Vogeltjes die fluiten en de wind die zachtjes waait. Mijn haren wapperen er van.

Ineens hoor ik heftig getoeter. Felle licht die op ons schijnt.

Ik wil Kay stevig vastpakken, maar het was te laat.

De auto raakt Mij

Hij wilt me terug trekken, maar wordt mee geslingerd naar de andere kant van de weg. Langzaam drijf ik weg van het gras en kom ik in de sloot terecht

"Je bent toch gelukkig"

Ik twijfel of ik mezelf zal redden. Ik twijfels ineens zo hard. Zal ik mezelf laat verzinken?

"Sky!"

Ineens allerlei slechte herinneringen komen naar boven. De beelden dat ik werd gepest.

De beelden dat niemand om me gaf.

Ineens komt alles terug.

Waarom?

Adem happen lukt me niet meer. Lukt het ooit wel?

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jul 12, 2020 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

I can not leave you alone 3Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu