NO BOYFRİEND-NO PROBLEM

0.1

BAŞLAMA TARİHİ PLEASE. 12.03.20

bir bataklıktayım... beni çekip alan yok. mutsuzum. iyi değilim. hiç bitmeyen hüznüm. yoruldum. çok yorgunum. dışardan gelen ambulansın siren sesi... hepsi beynimin içinde yankılanıyor. 17 yıllık hayatım bir çöp gibi. film şeridi gibi geçip gidiyor gözümün önünden.

okul? okul tam bir pislik yuvası. sınıftaki öğrenciler, arkadaş bile denmez onlara. çok iğrençler. her fırsattan istifadede okula gitmemeye çalışıyorum. işte o günlerden biri de bu. ama bugünkü çabalarıma rağmen annem gönderdi beni.

ilk iki ders gitmemiştim. mecburen 15 dk lık yolu yürücektim. aklınızdan geçiyor de mi ne kadar üşengeç diye. omuzlarımdaki hayatın yükleri iki adım yürücek kadar bana izin vermiyor. aile hayatım tam bir hiçlik. kendimi aileden soyutladım. kimse kimseyi umursamıyor. aslında aile bile değiliz.

okula geldim ve pis koridorlarından sınıfa girdim. yine akılları pislikte olan sınıf arkadaşlarım akıllı tahtada resimlere bakıyorlar.

sıra arkadaşımın yanına çantamı koydum ve oturdum. delirmiş gibiydim. bir anda modum yükselirken bir anda düşüyordu. nedeni belirsiz. dershane arkadaşlarımla vakit geçirmiştim okulda ve eve gidiyorumdum. kusacık yolda kulaklığımla yürüyordum. bugün biraz daha fazla yürümek için rotamı değiştirdim. müziğe kapıldığımı sanıyordum ama müzik çalmıyordu. tam telefonumu çıkarırken bir el ile duvara çakıldım. sırt çantamdaki defterler sırtıma batmıştı. yüreğimdeki acı daha ağır basıyordu ama.

karşımdaki kişi kapşonluydu ve yüzünü tam
seçemiyordum ki...