عشق الجارحى

الفصل الاربعين

وقفنا الفصل اللى فات لمى خديجه واحمد كانوا فى الهند بيقضوا شهر العسل
خديجه واحمد بيفضلوا اسبوع فى الهند بيخرجوا يتفسحوا ويزورو اماكن كتيره جدااا فى الهند وبيبقوا مبسوطين جداااا

فى الفندق
احمد بحنان :حبيبتى خلاص متزعليش بقى اوعدك هنبقى نجى تانى
خديجه  بحزن :الاسبوعين عادوا بسرعه اوووى
احمد بحب :اوعدك ياحبيبتي ان حياتنى الجايه كلها هتبقى حلوه وانا هعمل كل حاجه علشان تكونى سعيده ومرتاحه
خديجه: ربنا يخليك ليا يا قلبى
احمد وهو بيحضنها :ويخليكى ليا يا حبيبتى وميحرمنيش منك ابدااا
وبيكمل بخبث :ماتيجى نودع السرير هنا وبالمره احكيلك حدوته
وقبل ما خديجه ما تعترض احمد بيدخلها فى عالم الحب والغرام والسعاده  عالم ليهم هما الاتنين بس
وبعد وقت طويل
خديجه واحمد بيقوموا بيجهزوا الشنط وبيروحوا المطار وبعد كام ساعه بيوصلوا مصر وبيروحوا على شقتهم  متاخر وبيناموا من كتر التعب على طول

تانى يوم
خديجه بحماس :يالا يا احمد هتاخر على الكليه
احمد بضحك :انتى متحمسه كده ليه تروحى الكليه
خديجه بفرحه :واحشتنى الكليه اووى ونور واحشتنى وكل حاجه فى الكليه واحشتنى حتى المذاكره
احمد بضحك: لا انا كده هبتدى اغير من الكليه
خديجه بحب :لا يا حبيبى انت اغلى عندى من الدنيا
احمد بفرحه بجد
خديجه :انت ليسه عندك شك انى بحبك اكتر من نفسى
احمد: وانا بحبك اووووووى يا قلبى
خديجه باستعجال :طب يالا علشان متاخرش على اول محاضره
احمد بضحك: حاضر يالا ننزل يا حبيبتى
وبينزل احمد وخديجه وبيركبوا العربيه واحمد بيوصلها الجامعه
قدام الجامعه
احمد خديجه :خودى بالك من نفسك
خديجه بضحك: ما اكيد هاخود بالى من نفسى يعنى امال هسيب نفسى لحد تانى يخود باله منها
احمد بضحك :ماشى يا لمضه مش هاخلص انا من تعليقاتك يالا سلام يا حبيبتى
خديجه وهى بتبوسه من خده: سلام يا حبيبى
وبتنزل خديجه من العربيه بتلاقى المحاضره ابتدات من ٥ دقايق
خديجه بخوف: يارب الدكتور يدخلنى
بتروح خديجه تخبط على باب قاعه اللى فيها المحاضره وبتدخل
خديجه باسف: انا اسفه اووى ياكتور على التاخير هحاول ان شاء الله متتكررش
الدكتور ادهم بابتسامه :ولا يهمك يا خديجه وبعدين دى اول محاضره وليسه مبدأناش
خديجه بابتسامه شكراا يا دكتور
بتروح خديجه تقعد جانب نور
نور بصوت واطى: اتاخرتى ليه
خديجه: اخواكى هو اللى اخرنى
بعد المحاضره
خديجه :تعالى نقعد فى الكافتريا واحشتنى القاعده هناك اووى
نور: يالا يا حبيبتى
وبيروحوا يقعدوا على الكافتريا
نور: يالا قوليلى عاملتوا ايه فى شهر العسل
خديجه بضحك :هو مكناش شهر هما اسبوعين بس احلى اسبوعين فى حياتى كنت حاسه انى ملكه كده كل حاجه حلمت بيها اتحققت ومفيش حاجه عاوزتها متنفذتشى سوء طلبتها ولا لا بجد ربنا بيحبنى انه رزاقنى بأحمد
نور بضحك :ايو يا عم مين قدك
خديجه بحب :قوليلى عامله ايه مع اسر
نور بابتسامه :مبسوطه جدااا واسر شايلنى من على الارض شيل كده
خديجه بحب :ربنا يخليكوا لبعض ياحبيبتي وتولدى بالسلامه
نور :اللهم امين يا قلبى بس مقولتلكيش مش اسر مكنش راضى يخلينى احضر المحاضره ديه
خديجه باستغراب: ليه
نور بضحك :عرف ان دكتور ادهم هو اللى هيدينا المحاضره فمكنش راضى ينزلنى بيغير منه بطريقه فظيعه من ساعه ما كان عايزه يخطوبنى
خديجه بضحك :عائله الجارحى كلها كده ولا ايه
نور بضحك :باين كده
وتكمل نور  بفرحه :مش انا بروح مع اسر المستشفى اتدرب هناك بس يوم واحد فى الاسبوع علشان الحمل والكليه
خديجه :طب الشغل هناك عامل ايه
نور بغيظ :هو اسر بيخلينى اعمل حاجه وكمان ممنوع اتكلم مع اى دكتور  او ممرض هناك هو بس وحضرتو بيقولى انه اتكرم ووافق انى ممكن اتكلم مع اى دكتوره او ممرضه
خديجه بضحك :احسن تستهالى علشان روحتى من غيرى
نور بغضب طفولى: كده يا خديجه بتضحكى عليا
خديجه بحب :بهزار يا قلبى ومبسوطه ان اسر بيعمل كده علشان ده بياكده انه بيحبك وبعدين قرارك انك تنزلى الشغل فى الوقت ده غلط علشان انتى حامل دلوقتى
نور :انتى هتقولى زى اسر
خديجه :حبيبتى انا والله بقول كده علشانك انتى وعلشان البيبى
نور: يا خديجه انا عايزه اندمج مع الناس واعرف الكويس من الوحش
خديجه: يا حبيبتى قرار الشغل مش غلط التوقيت اللى انتى اختارتى فيه الشغل هو اللى غلط
نور باقتناع :عندك حق تعرفى انتى الوحيده اللى بتعرف تقنعنى باى حاجه
خديجه: علشان انتى اختى يا قلبى
نور: ربنا يخليكى ليا يا حبيبتى
خديجه :ويخليكي ليا ياحبيبتي
نور: طب يالا نلحق المحاضره
خديجه :يالا
وبيروحوا يحضروا المحاضره
وبعد ساعتين بتخلص المحاضره
نور بتعب: اخيرااا خلصت انا معنتش قادره
خديجه بخوف :انتى تعبانه
نور بتعب:  ارهاق بس انا الايام دى مش عارفه مالى معنتش قادره اعمل حاجه وعلى طول تعبانه
خديجه انتى فى الكام
نور فى التانى
خديجه: طب يالا اروحك علشان متتعبيش اكتر من كده
نور بتعب :مش عايزه اتعبك
خديجه بزعل :نور انتى هبله تعب ايه اللى انتى بتتكلمى عنه انتى اختى ولو مش علشان كده على الاقل علشان احمد
نور بتعب: مقصدش والله يا خديجه
خديجه بابتسامه :خلاص متكلميش علشان هتتعبى اكتر
خديجه بتوصل نور شقتها اللى فى نفس العماره اللى فيها شقه خديجه واحمد
فى شقه نور واسر
خديجه: ارتاحى شويه على ما اعملك كوبايه عصير
بتدخل خديجه المطبخ وبتعمل لنور عصير
خديجه :اتفضلى احلى كوبايه عصير
نور: شكراا يا حبيبتى
بتشرب نور العصير
خديجه: قومى يالا علشان اساعدك تغير هدومك
نور :حاضر
بتدخل نوم تغير هدومها بمساعده خديجه وبعد ما تخلص خديجه بتقعدها على السرير
خديجه: اقعدى انتى كده على السرير وانا هعمالك حاجه تكليها وبعدين انظفلك الشقه
نور بدموع :متعمليش حاجه
خديجه بخوف وبتروح تقعد عندها على السرير وبتمسح دموعها
خديجه: مالك يا قلبى
نور :خديجه انا بقيت بتعب كتير ومعنتش قادره اعمل حاجه خالص واسر بيعمل على قد ما بيعرف مع شغله وذى ما انتى شايفه الشقه مش نظيفه ازاى
خديجه بحنان :كل ده مش بمزاجك يا حبيبتى واى حد مكانك بيبقى كده وبعدين انا روحت فين اشحال ان احنا فى نفس العماره كمان
نور :بس انا مش عايزه اتعبك
خديجه بعتاب:هو انا لمى انظف شقه اختى يبقى تعب
نور :خديجه متزعليش منى انا الفتره دى مش عارفه بعيط لاى كلمه وبقول كلام يزعل اللى حوليا
خديجه بحب: ولا يهمك يا قلبى قولى اللى انتى عايزاه احنا عندنا كام نور هى نور واحده بس
نور بابتسامه: ربنا يخليكي ليا يا حبيبتى وميحرمنيش منك ابدااا
خديجه وهى بتحضنها :ولا منك يا قلبى
وبتبدأ خديجه فى تنظيف شقه نور وبتغسل الهدوم اللى فيها وبتعمل اكل ليها وبتخلى الشقه كلها نظيفه جداااا
خديجه :نور قومى كده غيرى البجامه دى وخودى شاور والبسى حاجه تريحك فى البس اكتر من ده
نور :حاضر
خديجه: انا هطلعلك قميص شقه على ما تخلصى
نور ماشى
وبتدخل نور تاخد شاور وبتلبس القميص اللى خديجه طلعيته
خديجه :يالا يا قمر اسرحلك شعرك
خديجه بتسرح لنور شعرها وبتسيبوه مفرود على ضهرها وكان بيبقى شكلها روعه خصوصا بشعرها الدهبى الطويل اللى واصل لا خر ظهرها
خديجه باعجاب :ايه القمر ده
نور بابتسامه :انتى اللى قمر ياحبيبتي
خديجه: انا هطلع بقى يا حبيبتى يدوبك احضر الغداء لاحمد قبل ما يجى من الشركه وانتى لو حسيتى انك تعبانه او عايزه حاجه اتصلى عليا علطول انزلك ماشى يا قلبى
نور بابتسامه: ماشى يا حبيبتى
وبتطلع خديجه شقتها بتصلى وبتجهز فى الاكل
وبتنظف الشقه وبتوطى على الاكل وتروح تاخد شاور
احمد بيجى من الشركه بيلاقى الشقه ساكته خالص بيدخل الاوضه بيسمع صوت فى الحمام فبيعرف ان خديجه فى الحمام
خديجه بتخرج من الحمام وهى لا بسه البرنس وماسكه فوطه صغيره بتنشف شعرها
ومش واخده بالها من احمد
وفجاه بتلاقى حد حاضنها من ورا
خديجه بتتخض و بترمى الفوطه على الارض
خديجه بخضه :احمد انت جيت امتى
احمد بتعب: ليسه حالا
خديجه بخوف: انت تعبان
احمد: لا يا حبيبتى مش تعبان بس الشغل كان كتير بس
خديجه بحب  بتساعده يغير هدومه
خديجه: ادخل خود شاور وانا هطلع ليك هدوم وعلى ما تخلص يكون جهزت الغداء
احمد بحب :حاضر يا قلبى
احمد بيدخل ياخد شاور وخديجه بتلبس هدومها وبتطلع لاحمد هدومه على السرير وبتخرج تشوف الاكل بتلاقيه بقى جاهز بتفرغ الاكل على السفره
وبتدخل تنادى لاحمد
خديجه بتدخل الاوضه بتلاقى احمد بيلبس بتساعده فى اللبس
خديجه :يالا يا حبيبى الاكل جاهز
احمد: ماشى يا قلبى
وبيخرجوا يقعدوا على السفره
خديجه :قبل ما تقول حاجه انا هقعد جانبك وهاكل انا النهارده
احمد بابتسامه: ايه الرضا ده كله
خديجه بحب :وانا عندى اغلى منك
وبتفضل خديجه تاكل احمد وهى مش بتاكل
احمد :خديجه انتى مكلتيش حاجه خالص عامله تاكلينى وخلاص
خديجه :انت لو كلت انا گأنى كلت يا حبيبى
احمد: لا مش هينفع الكلام ده انا هاكلك
احمد بياكل خديجه وبعد اول معلقه
خديجه بتعب: انا مش قادره
وبتجرى على الحمام واحمد بيجرى وراها بيلاقيها واقفه فى الحمام بترجع ووشها بقى اصفر
ومش قادره تقف احمد بيجرى عليها يساندها لحد ما تخلص وبيغسل وشها وبيشيلها يحطها على السرير
احمد بخوف: مالك ياحبيبتي
خديجه بتعب: مفيش يا حبيبى تلاقينى خدت برد فى معدتى
احمد :طب انا هطلبلك دكتور
خديجه :ما انا دكتوره يا حبيبى متخافش انت شويه وهبقى كويسه قوم انت بس كمل اكلك
احمد :لا انا شبعت انا هقعد جانبك مش هسيبك الا لمى تبقى كويسه
خديجه :انا كويسه والله يا حبيبى متخافش انت سيبنى بقى اقوم اشيل الاكل من على السفره
احمد برفض: لا مش هتقومى من على السرير يا قلبى انا هقوم اشيل الاكل واحطه مكانه
خديجه: بس
احمد بيقاطعها:  ما بسش انتى تقعد على السرير وانا هعمل كل حاجه انتى مش شايفه شكلك عامل ايه
خديجه باستسلام: حاضر يا حبيبى
وبيقوم احمد يشيل الاطباق ويحط الاكل مكانه وبيغسل الصحون وينظف مكان الاكل