عشق الجارحى

الخاتمه

بعد خمس سنين
فى بيت احمد الجارح
خديجه: هتفضل لحد امتى زعلان  منى
احمد: لحد ما حضرتك تحترمينى
خديجه :انا عايزه اعرف ايه اللى حصل لكل ده
احمد بغضب :يعنى حضرتك تروحى الشغل اللى انا اصلا  مش موافق عليه ومن غير ما تقوليلى كمان
خديجه: كان فى حاله طارئه ومكنش فيه دكاتره نفس تخصص بتاعى موجوده فاتصلوا عليا فكان لازم اروح
احمد: كيس الجوافه اللى حضرتك  متجوازاه مش مفروض تقوليلوا
خديجه :والله انا نزلت بسرعه كنت عايزه الحق الطفل ونسيت اقولك
احمد بغضب :خديجه متجننيش مستشفى طويله عريضه مفيهاش دكاتره اطفال غيرك لا اكيد فيها بس حضرتك لازم متسمعيش الكلام وانا اجاى على نفسى فى الشغل واضغط نفسى علشان اخلص بسرعه واجاى اقعد معاكى بس طبعا الدكتور مش فى البيت شغلها اهم من بيتها
خديجه :اكيد لا الشغل مش اغلى من البيت
احمد: تعرفى يا خديجه انا اللى غلطان من الاول بس احنا ليسه فيها
احمد: خديجه انتى معنتيش هتروحى المستشفى تانى انتى سامعه وده اخر كلام عندى
وبيسيب البيت وبيمشى

خديجه بتقعد تعيط هى عارفه انها غلطانه بس هى بتحب شغلها اووى
خديجه بتلاقى حد بيمسح ليها دموعها
مراد: ماما متعيطيش
لوجى بغضب  طفولى :انا مش هكلم بابا تانى علشان خلاكى تعيطى
خديجه :لا يا حبيبتى متقوليش كده بابا بيحبكوا اووى وبعدين دى حاجه بينى وبين بابا انتم مينفعش تدخلوا ماشى يا حبايبى
مراد :ماشى يا ماما
خديجه بتاكل ولادها وبتنايمهم وبتفضل قاعده مستنيه احمد بس النهار بيطلع وهو ليسه مجاش
بتحاول تتصل كتيير بس مبيردش
بتبعتله رساله
خديجه :احمد طمنى عليك بس حتى لو برساله
متخلينيش قاعده كده هموت من قلقى عليكى

احمد بيرد عليها برساله
احمد :انا كويس بس مش هاجى البيت دلوقتى كمان كام يوم هبقى اجاى

خديجه بتطمن عليه بس بتبقى زعلانه انها هتقعد كام يوم من غير ما تشوفوه

الساعه ١٠
خديجه مراد لوجى قوموا بقى
لوجى بنوم :يا مامى سيبنى انام شويه
خديجه بتشيلهم هما الاتنين وبتدخل الحمام وبتغسل ليهم وشوهم لحد ما فاقوا وبيغسلوا سنانهم
وبعدين بتفطرهم
مراد :ياماما احنا مش هنروح عند خالو مصطفى
علشان عيد ميلاد ديجه
خديجه :مش عارفه يا حبيبى بابا مش هنا ومش هينفع نروح من غير ما نقوله
لوجى :اتصلى عليه يا مامى
خديجه باستسلام: حاضر
خديجه بتتصل على احمد
احمد ببرود 'عايزه ايه يا خديجه يتتصلى ليه
خديجه: كنت عايزه اروح انا والولاد عند مصطفى علشان عيد ميلاد خديجه بنت مصطفى
احمد ببرود: مفيش خروج من البيت
خديجه لاولادها' بابا مش موافق
خديجه بتفتح الاسبيكر وبتشاور لولادها انهم يتكلموا
مراد: بابا لوسامحت وافق ان احنا نروح عند ديجه
لوجى: اه بليز يا بابى توافق انا عايزه اروح
احمد باستسلام :ماشى موافق بس متتاخروش هناك وطبعا ممنوع البيات هناك
مراد ولوجى بفرحه :شكراا يا بابا
بتقفل خديجه الاسبيكر
احمد: بتخلى الولاد يكلمونى علشان عارفه انى مش هرفض ليهم طلب
خديجه بضحك: الصراحه اه
احمد :ماشى يا خديجه بس اوعى تفتكرى ان انا نسيت اللى حصل
وبيكمل بغيره: تلبسى فستان محترم انتى سامعه
خديجه :حاضر
وبتقفل خديجه مع احمد وبتلبس ولادها وبيروحوا يشتروا هدايا لخديجه الصغيره 
فى بيت مصطفى
خديجه :كل سنه وانتى طيبه يا قلب عمتو
مصطفى: ازيك يا حبيبتى
خديجه :كويسه يا حبيبى
نهى :عامله ايه يا قلبى
خديجه: انا كويسه يا حبيبتى كل سنه وديجه طيبه
نهى: وانتى طيبه يا حبيبتى
مصطفى وهو بيشيل لوجى: حبيبتى قلب خالو عامله ايه
لوجى: كويسه يا خالو
مصطفى :واحمد الجارحى الصغير عامل ايه
مراد بغضب طفولى: انا اسمى مراد احمد الجارحى بيكون بابا مش انا
خديجه بضحك :ما خلاص بقى يا مصطفى بطل تضايق ميرو
مصطفى بضحك :مبقدرش اشوفه من غير ما ارخم عليه علشان هو نسخه مصغره من احمد
بعد الشويه الكل بيبقى مشغول فى تحضيرات العيد ميلاد
خديجه بتكون قاعده سرحانه وبتبص من النافذه وتشرد فى الماضى وبتفكر السينين اللى فاتت والسعاده اللى كانت عايشه فيها هى وحبيبها وليسه لحد دلوقتى  فيها بس للاسف حبيبها زعلان منهاوبيقطع شرودها صوت طفله صغيره
لوجين ببكاء :ماما ميرو عمال يزعقلى كل ما يشوفنى واقفة مع سفيان 
خديجه :ميرو بتزعق لاختك ليه
مراد بغضب طفولى: هى اللى واقفه مع الواد الرزال اللى اسمه سفيان وانا مبحبش اختى تقف مع صبيان
خديجه :عيب كده يا مراد سفيان بيكون ابن خالو مصطفى ومينفعش تقول عليه كده وبعدين فيها ايه ما هو ذى اخوها
مراد بغيره: لا هى اختى انا بس  مش اخت حد تانى
خديجه بيأس من ابنها العنيد: ماشى يا مراد بس متزعقش لاختك تانى يالا اعتذرلها
مراد :حاضر يا ماما انا اسف يالوجى وقام ماسح ليها دموعها
خديجه وهى واخداهم فى حضنها: ربنا يخليكم ليا يا حبايبى وتفضلوا على طول سند لبعض
بالليل الكل بيجى حفله العيد ميلاد
مصطفى: يالا يا ديجه علشان نطفى الشمع
ديجه الصغيره: لا مش هنطفى الا ما احمد يجى
خديجه :يا قلبى عمو احمد مشغول مش هيعرف يجى
ديجه باصرار :لا هو واعدنى انه هيجى
احمد الجارحى :وانا مقدرش مجيش عيد ميلادك يا قلبى
ديجه الصغيره بتجرى عليه وبتحضنه
ديجه الصغيره :انا بحبك اووى
احمد :انا اكتر يا قلبى يالا نطفى الشمع بقى
ديجه الصغيره: يالا
وبيروحوا يطفوا الشمع وبيسهروا هناك وبعدين احمد بياخد خديجه والولاد يروحهم
الولاد بيناموا فى الطريق
احمد بيشيلهم هما الاتنين وبيطلع بيهم
ويحطوهم فى اوضتهم و بيغير ليهم هدومهم وهما نايمين وبيغطيهم ويخرج
بيدخل احمد اوضته هو وخديجه بيلاقى خديجه قاعده قدام المرايا بتسرح شعرها وهى لابسه قميص نوم احمر شكله روعه عليها
احمد بيتجاهلها وبياخد هدوم وبيدخل يغير فى الحمام
بيطلع يلاقى خديجه قاعده على السرير
بيروح ينام على الناحيه التانيه من السرير من غير ما يتكلم
خديجه بتحضنه من ضهره
خديجه: احمد انا اسفه يا حبيبى
احمد ببرود :خديجه نامى وانتى ساكته
خديجه: لا مش هنام الا ما اصلحك
احمد بيلف ناحيتها
احمد بخبث :وهتصلحينى ازاى بقى
خديجه بلهفه: اى حاجه انت عايزها بس تسامحنى
احمد: اي حاجه اى حاجه
خديجه: اى حاجه
احمد بخبث: خلاص لو عاوزانى اسامحك ارقصيلى
خديجه بخجل :ايه لا طبعا وبعدين انا مبعرفش
احمد بزعل مصطنع: خلاص انتى اللى رفضتى اهو
خديجه بخجل: خلاص هرقص
بتقوم خديجه
احمد بيشغل ليها اغنيه من غير موسيقا
خديجه فى الاول بترقص وهى مكسوفه وبعد كده بتنسى الكسوف خالص وبتندمج فى الرقص
احمد بذهول :كل ده ومبتعرفيش امال لو كنتى بتعرفى كنتى عاملتى ايه 
وبيقوم احمد ويشيلها ويحطها على السرير
احمد بضحك: حلال الله اكبر
وبيتروحوا مع بعض فى عالم ليهم هما الاتنين بس