▪Садист_хамтрагч▪ $Дууссан$

006

Дөнгөж хорвоод мэндэлснийхээ дараа ээжийгээ алдах хөөрхий охин...ээжийнхээ араас гашуудаад ч тэр үү? Хорвоод мэндэлсэндээ ч тэр үү? уйлан чарлах хоолой нь миний нулимсыг хангалттай ихээр урсгана.
Хаён минь биднийгээ орхин яагаад тэнгэрлүү явчивдаа..бурхан дуудсан бол явахгүй гээд зөрүүдлэхгүй! Энэ уй гашуудалтай, үе өнгөрөн Хаёны минь оршуулга болж энд тэндгүй хар хувцастай хүмүүс суух нүдэнд үзэгдэж байлаа. Хөөрхий муу ээж нь тэнд ганцаархнаа уйлан суух нь дэндүү өрөвдөлтэй юм. Хаёны минь инээсэн төрхтэй зурагны хажууд чандарлан тавьсан хар ваар....
Энэ аймшигт үе өнгрөөд аль хэдийн долоо хоножээ...тэхён бид хоёр нэг ч харьцахгүй байгаа...яагаад гэвэл би өрөөнөөсө нэг ч гарахгүй байгаа юм чинь хичээлээсээ ирээд л шууд өрөөндөө ордог болсон..аав ээжтэй ч дуугарахаа больсон... Хичээл дээр очихоор хүүхэд бүр хаёныг асуух нь ядаргаатай....
Ийнхү бодолд дарагдсаар санаа алдан тэнгэрийг ширтэнэ..энэ өрөөнд ингээд удаан байгаад байвал би ногоорох шинжтэй... Модон ширээнд дээр байх утсаа аван Хаёны дугаарлуу залгалаа.
"Таны залгасан дугаар ашиглалтанд байхгүй байна." гэх дуу чихэнд хадан өөрийн эрхгүй нулимс урсана. Өмнө залгаад л ярьдаг байж билээ...хуучны мэссэжнүүдээ эхнээсээ уншихад өөрийн эрхгүй эхэр татан уйллаа. Цонхоо томоор онгойлгон тамхиа сорон гаргах би...дэндүү уй гашуудсаны эцэст ярилцах хүний би сонгосон юм. Тэр бол Пак Жимин.

Тэрээр хамгийн сүүлд уржигдар л хичээл дээр таарсан. Очиж уулзангаа тэр жижиг бяцхан үрийг нь харчихъя... Дүүд хийх чимээ хоёр гурав дуулдсаар нэг муу Жимины амьсгаадсан хоолой сонсогдох нь тэр. "Бас л нөгөөтөх үү?" гэх асуултанд тэр төвөггүйхэн хариулах нь тэр.
"Тийм ээ..юу байна даа? Хаана байгаа юм?" тэрний цоглог дууг сонсон тамхиа хаячихаад "Гэртээ ногоорох нь. Ядаж байхад амралтын өдөр болохоор...чи хаана байга юм? Чамтай уулзаж сэтгэл санаагаа онгойлгомоор байна." гэхэд Жимин инээгэд "Тэгэлдээ хүрээд ир. Нөгөө балгасдаа хүрээд ир..энд нэг сайхан охин байна ххах.." гэсээр утсаа тасалсан юм.

"ахх болиочч! Амь авралдаа!!!гуйяя Жиминаа!!!" гэх охины чарлах дуунаар дөхөхөд өнөөх чинь харин нөгөө охиныг тамлан зовоож буй харагдана. Жимин Хаёныг өөд болсноос хойш дахин эвдэрсэн. Садист зан нь буцан дэлгэрсэн. Тийм ээ тэр надад таалагдаж байгаа.
"ахх наад охиноо нэг амраагаач!" хажуудах төмрөн сандал дээр суун түүнлүү харвал тэр хамаг хөлсөө гаргачихсан амьсгадсар тэлээгээ тэлээлэх нь харагдана.
"таашаал ихээр өгдөг *л*гчин байхаар нь л..." тэр цааш яван юу ч юм бээ хийнэ... "Гуйя..намайг авраач дээ...хоёулаа адилхан охидуудшдээ. Тэжонаа..."
гэх түүний үг намайг гайхшралд оруулсан юм. Тэр миний нэрийг мэдэж байна. Гэхдээ мэддэг байлаа гээд яахав дээ! Угааса тэр хараал идсэн сургуулийн эргэн тойронд би од юм чинь.. байнга дээрлхүүлж зодуулж явдаг охин гэх нэрээрэ алдаршсан...
Би түүнлүү нэг хөмсгөө өргөн ширтээд " угаасаа ингэж амь авар гэж гуйдаг юм өө..чамайг аварсан авраагүй чи үхнэ...энд угаасаа охид үхэх гэж л ирдэг юм. Энд ирсэн охид амьд гарна гэж байхгүй.." хэмээн толгойгоо сэгсэрсээр хэлхэд тэрээр уйлсаар надаас аврал эрэх нь яршигтай... Жимин тэндээс уут шаржигнуулсаар ирэн тэр охиныг газар суулгалаа..тэр охин тийчигнэсээр уйлхад Жимин "Чи зүгээр байгаад өгөөч!!" гэсээр түүнийг алгадан унагаалаа....түүнийг харж чадахгүй байна. Харах юм бол тэр өнгөрсөн жилийн шөнө санаанд орж ирэх нь аймшигтай юм.
Тэдэнлүү харцаа хальт харуулвал тэрхүү хөөрхийлөлттэй охины үхэх цаг нь ирчихэж. Эхлээд нүд..дараа нь ам...хамгийн сүүлд хамар... Жимин битүү саарал скочоор тэр гурван хэсгийг таглан орооход охид тийчигнэсээр....нилээн тийчигнэсний эцэст тэр охины бие аажим аажмаар сулран амьсгал хураах нь тэр. Тэр амьсгал авж чадалгүй бүтээд үхчихлээ...харамсалтай юм
"Зза сайхан охин байсан юмсан. Болчихло. Сэтгэл санаа сэргээд сайхан болчихлоо."
тэрээр гараа хооронд нь гөвсөөр нааш инээх нь тэр.