Bay Wonka

4* Gözleriniz Çok Güzel

"Öyleyse sizi yemek istiyorum Bay Wonka."

Ağzımdan çıkan bu sözle Bay Wonka tam karşımda durdu. Benim bu kadar yakınımda durması beni korkutmuştu. Sertçe yutkundum oda bunu sark etmiş olacakki çok kısa bir süreliğine gülümsedi, ama çok kısa bir süre hatta salise bile diyebilirdim.

Bay Wonka hiçbir şey olmamış gibi bir kaç adım geri çıktı ve konuşmaya başladı:

"Tadını çıkarın."

Bay Wonka'nın bunu demesiyle herkes heyecanla etrafa dağıldı, ama ben şekeri pek sevmezdim, daha doğrusu karşımda Bay Wonka varken ben bu zamanı şeker yiyerek harcamak istemiyordum.

Bay Salt hariç herkes dağılıp etrafta şeker arayışına çıkmıştı bile. Bay salt bir bana bir de Bay Wonka'ya bakıyordu, Bay Wonka ise suratına ifadesiz ve ya ciddi diyebileceğim tuhaf bir yüz ifadesi takınmıştı. Uzun bir bakışmadan sonra bay Salt pes edip Veruca'yı aramaya çıktı.

Bay Wonka ile yalnız kalınca gözlerini bana çevirdi gözlerini hiç kırpmıyordu bile birazcık gerilmiştim bu bakışma uzadıkça uzuyordu gözlerimi Bay Wonka'dan ayırmadan bir adım attım.

Salağa yatacaktım, insanların beni her zaman neşeli sevecen ve mutlu biri olarak görmesini istiyordum. Ciddi biri değildim, sadece gerektiği zamanlarda ciddi olurdum. Suratıma olabildiğince tatlı bir gülümseme takındım ve Bay Wonka'ya muhteşem bir soru daha sordum:

"Bay Wonka eğer göz kırpma yarışması yapıyorsak boşuna uğraşmayın kazanan ben olacağım."

Ünivertedeyken bir sürü kez bu tarz yarışmalar yapardık, benim gözlerim uzun süre nemsiz kaldığı için yaşarmaya başlardı kısacası ağlardım ve bu bana çok iyi bir avantaj sağlıyordu. Bu tarz çocukça şeyleri çok severdim beni kendim gibi hissettiriyordu.

Bay Wonka ise kollarını göğsünde birleştirdi ve dudaklarında alaycı bir sırıtma oluşturdu. Demekki bana meydan okuyordu bende gözlerimi ondan ayırmadan kollarımı göğsümde birleştirdim ve bir ayağımı poz verir gibi öne attım, okuldaki kız kavgalarının birinde gibi hissediyordum kendimi.

Aradan otuz saniye falan geçmişti Bay Wonka hiçbir yenilgi göstergesi göstermeden hala karşımda dimdik duruyordu ve bu benim sinirimi bozuyordu yüzümdeki alaycı gülüş yavaş yavaş kayboluyordu. Ama gizli kozumu oynama zamanı gelmişti.

Gözlerim yavaş yavaş dolarken Bay Wonka şaşkın bir şekilde suratıma bakıyordu  anlaşılan buna kendini hazırlamamıştı Bay Wonka'nın bu ifadesine bakıp sırıttım, sırıtmamla gözlerimden üçer beşer yaşlar akmaya başlamıştı.

Bay Wonka ise ağlayan suratıma tuhaf bir bakış attı, mor gözleri daha önce hiç bu kadar güzel olmamıştı. Bay Wonka beni şaşırtacak bir şey yaptı, iki gözünü birden kırpıp arkasını bana dönüp gitmeye başladı.

Bense yaşlı gözlerle onun arkasından bakıyordum, göz yaşlarımı elim ile silip hızlıca onun arkasından gitmeye başladım. Bunu yapmasının bir kaç anlamı vardı ya benim ağlamadan hoşlanmamıştı ya da ağlarken çok çirkin gözüküyordum.

"Bay Wonka beni bekleyin!"

Bay Wonka sıkılmış bir biçimde arkasını döndü ve beni beklemeye başladı, sözümü dinlemesi bile beni çok şaşırmıştı.

Bay Wonka'nın yanına vardığımda Veruca'nın gösterdiği küçük yaratıklara bakıyorduk.

Bay Wonka heyecanla onların ne olduğunu anltamaya başladı:

"Dikkatli dinleyin sevgili çocuklar, onlar umpa lumpalar onlar bu fabrikanın işçileri."

Mike teavee adlı küçük şeytan ilgili bir biçimde  Bay Wonka'ya soru sordu: