BÖLÜM/20

226 47 13
                                    

Güney akşam normalden baya geç gelmişti eve. Çünkü Songül için güzel bir doğum günü kutlaması yapmak istiyordu.

Herkes uyuduğu için Güney yavaş adımlarla merdivenleri çıkıp odalarına girdiğinde Songül'ün yatak da oturmuş onu beklediğini gördü.

Güney:

"Niye uyumadın güzelim benim.. Çok geç oldu.."

Songül:

"Seni bekledim.." uykulu gözlerini ovuyordu. "Niye bu kadar geciktin?"

Güney:

"İşlerim vardı.." derken üstündekileri çıkarmaya başlamıştı.

Songül artık gözlerini kaçırmıyor kocasına bakıyordu.

Songül:

"Ne işi bu saatte?"

Güney:

"Bizim çocuklarla bir işimiz vardı da önemli bir şey değil.." pijamasını giyip yatağa girdi. "Senin bana söylemek istediğim bir şey var mı?"

Güney Songül'ün ona yarın doğum günü olduğunu söylesini istemişti ama Songül olumsuz anlamda kafasını sallayıp Güney'e doğru yaklaştı.

Songül hayatı boyunca doğum günü kutlamamıştı ki.. Aklına bile gelmemişti Güney'e söylemek!

Songül:

"Çok uykum geldi.. Ne söyleyeceğim ki sana?"

Güney kızı göğsüne çekerken saçlarını öptü.

Güney:

"Bilmem.. Tüm gün konuşmadık ya ondan sormuştum.. Uyu hadi sen.."

Songül gözlerini kapatırken biraz daha sokuldu Güney'e.. Güney hemen hemen üzerine çıkan kızı sararken  onunda gözleri kapanmaya başlamıştı.

💥

Güney sabah erkenden kalkmıştı. Kollarında uyuyan kıza bakarken derin bir nefes aldı.

Güney:

"Sen ne yaptın kızım bana böyle.." sessizce söyledi.

Güney Songül'ün yanağına küçük bir öpücük kondurdu ve yataktan kalktı.

Güney üzerini giyinip aşağı indiğinde Zeynep'in de çoktan uyandığını fark etti.

Güney:

"Yenge erkencisin.. Günaydın.."

Zeynep:

"Günaydın..." gülümseyerek söyledi. "Uyutmuyor ki cadı yeğenin.."

Güney gülümseyerek oyuna dalmış yeğeninin saçlarını okşadı.

Güney:

ZORLA GÜZELLİKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin