Songül elinde kahvelerle içeri girdi ama orta da ne Güney vardı ne bir şey.. Kimseden tek bir ses çıkmıyordu. Öyle buz gibi olmuştu içerisi. Songül gergin bir şekilde kahveleri servis ederken kapı çalmıştı.
Herkes rahat bir nefes verirken Songül hızlıca kahveleri dağıtıp kapıya koştu.
Kapıyı açtığında karşısında Güney vardı.. Songül formaliteden bile olsa özenmişti ama Güney kot pantolon tişörtle gelmişti resmen..
Güney:
"Pardon ya geç kaldım.." gülümsüyordu.
Songül:
"Gelmeyeceksin sandım.."
Güney:
"Yolumu gözleyeceğini düşünmemiştim.." derken direkt Songül'ün gözlerine baktı.
Songül hemen gözlerini kaçırdı.
Songül:
"Yolunu gözlemek mi? Alakası yok.. Ben sadece.. El alem işte.." diye geçiştirdi.
Güney sessiz kalıp içeri geçmişti.
Güney:
"Çok özür dilerim.. Geç kaldım.."
Sadullah normalde bağırıp çağırırdı ama.. Her şey bu kadar duyulmuşken.. Songül'ü vermek zorundaydı. Ve ortalık karışsın istemiyordu.
Sadullah:
"Olur öyle oğlum.. Buyur geç."
Güney oturduğu an eline bir kahve fincanı tutuşturmuşlardı.
Güney kahveden bir yudum alırken ayakta duran Songül'e doğru baktı. Oldukça güzel görünüyordu. Kırmızı çok yakışmıştı.
Bu arada Seyit de lafa girdi.
Seyit:
"Sebebi ziyaretimiz belli efendim.. Allah'ın emri peygamberin kavliyle kızınız Songül'ü oğlum Güney'e istiyorum.."
Sadullah bir anlık kızına baktı. Songül dolan gözlerle babasına bakıyordu. Güney'le evlenmek bile babasının ona inanmaması kadar zor değildi. Babası ona inansın çok isterdi. Ama Sadullah Songül'ü dinlememişti bile...
Sadullah
"Verdim gitti.." dedi sert bir sesle.
Meryem ayağa kalkmış elini gelinine doğru uzatmıştı. Songül Meryem'in elini öperken herkes ayağa kalkmıştı. Güney Sadullah'ın elini öperken adamın ona öldürecek gibi baktığına yemin edebilirdi!
Herkes sarılmıştı.. İlhan'ın eşi Zeynep gülerek Songül ve Güney'e baktı.
Zeynep:
"Siz de sarılsanıza canım! Sanki biz evleneceğiz!" kocaman gülüyordu.
Hatice:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZORLA GÜZELLİK
FanfictionSongül ve Güney bir yanlış anlaşılma yüzünden evlenmek zorunda kalır. Olaylar öyle başlar. 💞
