Μόνο 4 τσιγαρα στο πακέτο μου και το αγορασα το μεσημερι. Συχνα καθομαι και παρατηρω τον καπνο τους καθως καίγονται. Μου θυμιζουν τις σκέψεις μου, το εσωτερικο του μυαλου μου, ετσι οπως διαλύονται σαν συννεφα στην ατμοσφαιρα. Με μουδιαζουν, κανουν τον κοσμο να φαινεται μουντος πισω απο τον καπνο. Σαν κάτι να τον κρύβει, να τον επισκιαζει. Μα ολα αυτα μεχρι να εξατμιστεί ξανα και ολα να γινουν οπως πριν. Σαν να μην το αναψα ποτε το τελευταίο. Και μόνο το τσουξιμο στο στομαχι μου θα μεινει να μου θυμιζει την μικρη μου αμαρτια που θα την επαναλαβω μεχρι να μην μεινει ουτε ενα στο πακέτο. Ειναι μακρια η νυχτα και εσυ δεν εισαι εδω. Μόνο αυτα ειναι διπλα μου να μου κανουν παρεα και να μου θυμιζουν την απουσια σου. Βρωμαει η ανασα μου καθως βαζω το δηλητηριο ξανα στο στομα μου, και τα πνευμονια μου θα μαυρισουν αλλο λιγο. Ειναι γλυκος ο θανατος όταν τον ζεις λιγο-λιγο, αργά και βασανιστικα. Με σκοτωνουν με το πασο τους μα δεν με πειράζει. Ισως δεν αξιζω να σωθω... Ισως γεννηθηκα για να πεθαινω σταδιακα, καθε μερα και αλλο λιγο μεχρι να μην μείνει τίποτα. Ισως να ειμαι και εγω ένα συννεφο που σιγα σιγα σκορπιζεται, χανεται μεχρι να μην μείνει τιποτα να θυμιζει εμένα. Ισως καποια μερα γινω ενα αστερι που θα φωτιζει τον ουρανο όταν το σκοταδι πεσει, παντα μου αρεσε εξ'αλλου η νυχτα.
Αυτό είναι αφιερωμένο από μια κοπέλα.... Που μπορεί να μην έχουμε το ίδιο αίμα.... Ουτε τους ίδιους γονείς.... Αλλά για εμένα είναι αδερφη μου.... Και αυτό είναι που αξίζει ❤❤
YOU ARE READING
Σκεψεις
PoetryΑυτό εδώ το βιβλίο έχει μέσα του μια φωνή ενός ατόμου που δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του με λόγια......για σκέψεις που το κυριαρχούν συχνά....για μια φωνή που φοβάται να μιλήσει.......και που δεν μπορεί να ανοιχτεί παρά μόνο με λέξεις...
