Σκεψεις

76

Γενέθλια.
Τι είναι άραγε τα γενέθλια?
Κάποιοι λένε ότι είναι η μέρα γέννησης σου που πρέπει να γιορτάζεις.
Αλλοι λένε ότι έτσι βλέπεις πόσο έχεις μεγαλώσει και πόσο έχεις αλλάξει.
Κάποιοι πάλι λένε ότι είναι μια καινούργια αρχή για να ξανά γεννηθεί ο χαρακτήρας σου.
Εγώ λέω πάντως ότι τα γενέθλια είναι απλά μια μέρα που μας δείχνει ότι μεγαλώνουμε προσπαθώντας να μάθουμε τι είναι η ζωή.
Οι περισσότεροι στα γενέθλια κάνουν μεγάλα πάρτι.
Σβήνουν κεράκια με το κλασσικό τραγούδι
"Να ζήσεις εσύ και χρόνια πολλά"
Να κάνουν μια ευχή που μπορεί και να μην πραγματοποιηθεί και ποτέ.
Ανοίγουν δώρα που δεν θα χρησιμοποιηθούν ή δεν θα τους αρέσουν.
Και αν τους αρέσουν θα είναι για λίγο στην αρχή.
Και μετά απλά θα φάνε την τούρτα και θα γελάνε.
Με άτομα που μετά από λίγο θα χαθούν.
Θα σπάσουν.
Ή και πάλι με άτομα που θα μείνουν δίπλα τους.
Έτσι ήμουν κι εγώ όταν ήμουν ένα μικρό παιδάκι.
Θυμάμαι καθαρά κάθε πάρτυ που έκανα.
Τα υπέροχα καπέλα που φοράμε από χαρτόνι που καταλήγαμε να τα κάνουμε ράμφος και να φωνάζουμε ότι είμαστε χήνες.
Τα γέλια και τις φωνές καθώς παίζαμε παιχνίδια όλα τα παιδιά ενώ οι μεγάλοι συζητούσαν για πράγματα που δεν καταλάβαινα.
Τις τούρτες με τα σχέδια από καρτούν.
Και τις ευχές που μου έδιναν όλοι.
Τα δώρα που μου έφερναν και τα λάτρευα.
Αλλά βέβαια αυτές οι στιγμές χάθηκαν.
Χάθηκαν τα κεριά που πίστευα ότι πράγματι θα πραγματοποιήσουν την ευχή μου.
Χάθηκαν οι στιγμές με το τραγούδι να ακούγεται ενώ εγώ χαμογέλασα καθώς έβλεπα τα άτομα γύρο μου.
Χάθηκαν τα άτομα που μου έλεγαν ότι δεν θα φύγουν ποτέ.
Τώρα πια για εμένα τα γενέθλια μου είναι μια απλή μέρα.
Κλασσική.
Μουσική στα ακουστικά και τα χόμπι μου.
Ψεύτικες ευχές από άτομα που δεν μιλάμε ποτέ.
Ή που θα μιλάμε μόνο όταν με χρειάζονται.
Άτομα που θυμούνται ότι έχω γενέθλια μέσω των στορυ που ανεβάζω.
Λίγη βόλτα με ενα δύο άτομα και μετά ξανά σπίτι.
Τίποτα άλλο.
Απλά.
Λιτά.
Γιατί έτσι είναι πια τα δικά μου γενέθλια.