BTD Series 1 : Abducting My Abductor (Completed)✔ (Under Major Editing)

Chapter 16

Quote for the day

Pain Changes a
Person

Dahan-Dahang lumalakad sa Aisle Si Krisha Ricardo. Habang hinihintay Siya ng lalaking kinababaliwan ng lahat kahit na daig pa nang yelo ang lamig ng titig nito.

"A Model and Beautiful Designer Bride And A Famous Handsome Leader of A boy Band Slash Billionaire Bachelor. A Perfect Match Partner." Sabi ng reporter sa background.

Their wedding is the wedding of the year Because Skyler was the First to get married From the BTD.

Nang makalapit na siya sobra ang ngiti niya kay skyler.

Of course gaya ng ibang Fans na nagluluksa ngayon dahil ikakasal na ang binansagang Cold Prince ng Btd I also Wish na ako ang nalang sana ang babaeng lumalakad sa Aisle at malapad ang ngiti na nakatingin sakanya.

But Hanggang wish nalang ako Atleast nasa loob ko ang magiging bunga nang kalandian niya at pagmamahal ko.

Kalandian Tama. What he feel for me back then was pure lust nothing more, Nothing Less.

Tama nga naman siya What should a two persons a Man and A woman supposed to do inside a One Room.

Of course have sex pag na bored isang buwan pa naman diba. But For me it was magical well he was my First and I planned not to have another one.

Siguro dati Oo iniisip ko na baka pag gumaling ako Meron. Kaya lang Hindi ko alam. Ang hirap din kasi eh Ang hirap magtiwala Ulit.

Siguro sapat na na kaming dalawa nalang ng magiging anak ko.

Naka Broadcast buong mundo ang kasalan nila Wedding if the Year ba naman eh.

"I do." Rinig kong sabi ni Krisha nang tanungin siya ng pari Ang bilis ah Walang impromptu na Vow.

"Do you Skyler Montreal Take Krisha Ricardo to be your lawfully wedded wife?" Tanong ng pari kay Skyler.

Lumipas ang ilang segundo Hindi pa din sumasagot si Skyler hinihintay ko ang sagot niya ng biglang may humablot ng cellphone ko kung saan ako nanunood.

"Snow!" Naiiritang sabi ko agad niyang hinagis ang phone ko mula sa bintana.

"What the heck!" Sabi ko at tinignan ang cellphone ko na nahilog sa kalsada at nadaanan ng mga sasakyan napanganga nalang akong papalayong nakagingin sa Tagpi tagpi nang cellphone ko.

"Forget na nga diba malapit na tayo sa airport." Sabi niya na parang walang ginawa.

Nakarating kami sa airport kasama sila dad at mom sa kotse habang sila ate naman nakasunod sa amin.

"Dadalaw ako sayo dun ah laban lang." Pagdradrama ni Snow.

"Kami din dadalaw." Sabi ni ate Angelique.

"Isama niyo yung triplets ate." Sabi ko na nakangiti.

"Oo naman." Sabi ni kuya Sean kaya napangiti ako.

"Take care mom and dad." Baling niya kila Mom at dad.

"We'll get through it madali lang naman siguro kaming masasanay sa US." Sabi ni Dad at tinapik ang balikat ni kuya Sean.

"Angelique Yung mga apo ko wag mong pababayaan ha. Pag ikaw talaga nagpabaya babalik ako ng pinas at kukurutin kita sa Singit." Bilin niya kay ate.

"Mom naman." Maktol ni ate Angelique  nagtago sa likod ni kuya Sean natawa naman kaming lahat.

"Don't worry mom nakabantay po ako." Sabi naman ni kuya Sean.

"Nako buti nalang talaga mabait tong asawa mong bata ka."

"Oo na po. Oo na po." Sabi ni ate at yumakap saamin ni mom.

We bid goodbyes saka kami sumakay sa private plane ni kuya Sean May-ari daw kasi ng pinakamalaki at maraming branches ng airport ang kaibigan ni kuya Sean Actually itong airport na to ang pinakasikat pero anonymous ang Owner.

Hindi na ako nagtaka na Montreal Airport ang pangalan ng Airport baka partnership sila.

Pati yung titirahan namin sa US pagaari daw ng kaibigan niya ngayon ko lang nalaman na Medyo kuripot din pala si kuya Sean.

Ipasagot ba naman sa kaibigan niya gastusin namin eh mayaman naman siya sobrang yaman nga Sila din kasi ang may ari ng pinakamalaking kumpanya sa buong mundo at may several branches din worldwide ang company nila.

"Are you okay?" Tanong ni mom nang malapit nang lumipad ang eroplano.

Tumango ako at ngumiti.

Saka sumulyap sa bintana at inalala ang mukha niya.

Goodbye Skyler Montreal Till we meet Again.

———

"Hey Angela! Nakikinig kaba?" Tanong ni Snow nanghihina naman akong tumango.

"I said I'll stay Here For good." Nakangiting sabi niya.

"Why?" Kunot noong tanong ko nagsisimula na ding kumirot ang sintido ko.

Napahawak ako sa malaki kong tiyan it's been Seven months kailan lang namin nalaman na Kambal ang Nasa sinapupunan ko kaya mas naging maingat kami kahit na dumadalas ang sakit ng ulo ko na parang ano mang oras mabibiyak na.

Tinitiis ko dahil di ako pwedeng uminom ng gamot.

"May pinagtataguan ako." Sabi niya agad.

"Bakit nahuli ka?" Tanong ko.

"Sort of baka patayin niya na ako anytime soon." Sabi niya.

"Could you believe it!? After all we've been trough together Kalaban pala tingin niya sakin." Sabi niya na naiiyak.

"Muntik niya na akong mapatay Good thing May sa pusa ako at may tumulong sakin." Sabi niya i pity her I see myself in her nung tinangka akong patayin ni Skyler.

Him again lagi ko siyang naiisip wala na akong balita sakanya nandito lang ako sa loob ng hospital lalong namamayat namumutla isang ihip nalang ata ng hangin patay na ako.

Tanging lakas nalang na nagpapatuloy sakin na lumaban ay ang dalawang anghel na nasa tiyan ko.

"Ano bang pangalan niyan?"

"Dark. Dark Lucien Montenegro." Isang Btd din!

Pumasok si Adrean na doctor ko his nice for the past 7 months na kasama ko siya nakapagpalagayan ko na siya nang loob kaya naging magkaibigan kami.

He confessed his true feelings lalo na nang malaman niyang wala akong boyfriend. He insisted to be the father of my babies but I refuse there will only be one father of my children kahit pa anong gawin niya di mapapalitan si Skyler sa buhay naming magiina.

Sasagot sana ako sakanya nang maramdaman kong sumakit ang ulo ko sobtang sakit parang sasabog.

"Ah!!" Malakas na sigaw ko napakpit din ako sa tiyan ko dahil sumakit din ito.

Halos hindi ko na alam ang nangyayari sa paligid ko namalayan ko nalang na nanghihina na ako sa papunta sa  operating room.

"We need to operate her now." sigaw ni Adrean sa isa pang doctor na babae OB-Gynecologist  ko.

"Idala niyo na siya sa operating room She'll undergo a Cesarean Section." Huli kong narinig bago tuluyang nawalan ng malay.