AYNA

×3×

2 Hafta sonra

O geceyi aklımdan silemiyordum . Rüyalarıma unuturak başlayıp kabus ile uyanmak ile bitmişti iki haftam.
Canım acıyordu. Geceleri beni izleyen bir erkek olması artık beni güvende olmama alıştırmıştı. Gece olduğunda geldiğini duydum. Geldiğinde kapı gıcırdama sesi geliyordu. Ve kapı hızla kapanıyordu.
Karanlık ne bana ne yaptığını anlatıyordu nede konuşuyordu.

Odama çıkarken evde başka bir odadan gıcırdama sesi duydum. İlkten normal geldi . Bu umrumda olmadı. Ses gelen odaya geldiğimde oradaki aynanın kırıldığını gordüm. Yaklaştiğımda Eray'ı ve İremi gördüm . Kapı üstüme kapandı.
"Karanlık " diye bağırdım .
Ses gelmeye başladı . Zihnimi boşaltıp sesi dinledim. Arkamı döndüğümde aynada karanlığı gördüm. Elinde bıçak vardı. Ona tam ismini diyecekken karnıma bıçak sapladı.

Acı ile yere yığıldım. Kapı açıldı . Zorda olsa ayağa kalktım . Odadan çıktım ve odama yöneldim. Odam kilitlenmişti. Karanlık ne yapmaya çalışıyordu bilmiyordum ama arabanın anahtarını alıp hastaneye gitmeliydim. Kan kaybından ölmek istemiyordum. Evin bütün perdeleri birden kapandı.

Odanın kapısı açıldı . Yatağın üstünde karanlığın beni bıçakladığı bıçak vardı. Onu elime aldım . Bir elim karnımdaydı.
Evin ici bir gülme sesi ile doldu. Ev karanlık olduğu için zar zor görüyordum.
Evden konuşma sesleri geliyordu. Merdivenlerden inerken son basamakta ayağım takıldı. Yere kapaklandım. O an sesleri dinlemeye başladım . Karanlık " o öldü , evde kanı hissediyorsun değil mi? " dedi. Kiminle konuştuğunu bilmek istiyordum. Tam sürünerek yanına gidecekken biri ayağı ile bana engel oldu.

Arkama bakamadan beni ayağımdan tutarak sürüklemeye başladı . Beni bodruma odasına kapattı. Ve odayı kilitledi. Kan kaybediyordum ve artık hareket edecek halde değildim. Bayılmıştım. Kalktıgımda yatağımda yatıyordum. Yaram da sarılmıştı. Kendimi daha iyi hissediyordum. Ayağa kalkmaya çalıştım ama bir el bana engel oldu.

Karanlık zannettiğim elin sahibi bir havalı orta yaşlı bir kadının eliydi.
Kendimi geri aldım ve " sizde kimsiniz? " dedi
Güldü . Bana bakarken " ölmek için fazla güzelsin , kim olduğum seni ilgilendirmiyor " dedi.
Ona ciddi bir şekilde baktım ve " Karanlık nerede? " dedi .
Gözlerini kapatıp derince nefes aldı .
" Susacaksan ben Karanlığının annesiyim." dedi . Bunu dediği an gözlerimi şaşkınlıkla açtım. Bana gülerek anı bakış attı. " bana Karanlığın annesi deme , bana çocukların hariç herkes Jennifer der " dedi ve gözlerini kapadı.

Endişeli bir yüz ifadesi ile " Karanlık nerede?" Dedim . Bana sertçe bakınca ona " lütfen bana bunu söyle " dedim . Elini cebine attı ve bıçağı çıkartıp " bir daha sorarsan Karanlık geldiğinde ölü olacaksın " dedi.
Başımı yastığa gömdüm .

Onu beklerken uyuma numarası yaparsam birşey öğrenebilirim diye düşündüm.
Ama gerçekten uyuya kaldım.

Karanlık zannettiğim bir ses ile aniden kalktım. Uyku sarhoşu olduğumdan yere düştüm. Kapıya yöneldim. Kapı kilitliydi.

Artık burada ne olduğunu bilmek zorundaydım. Odada tek ben vardim ve hava tam kararmamıştı.
Aynaları yerinden söktüm ve camı açtım.

Onları atarken bir an düşündüm . Ceketimi giyindim. Ayakkabı kutusundan spor ayakkabımı giyindim.
Ve aynalar ile atladım. Galiba ayağımın kırılmadığı için şükretmeliyim.

Koşmaya başladım. Aynalar elimde tüm gücüm ile koşuyordum.

Park 'a gelmiştim. Derin derin nefes aldım. Arkamdan gelen ve elinde bir testere olan biri olunca gözlerim balon gibi oldu.
Geri adım attım.

Aynaları sımsıkı tuttum. Adamın yüzünü göremiyordum.

Eve dönmem gerekiyordu. Neden çıkmıştım neden dönecektim bilmiyordum...
Ama sonuç olarak ölmek istemiyordum.

Koşmaya başladım. Evin onu ne geldiğimde. Evin kapısı açık , çıktığım pencere kapalıydı. Elime baktığımda elimde aynalar yoktu ve pencereden bana bakan sert bakışlı bir Karanlık vardı.
Eve yavaş adımlarla girip sessiz bir şekilde kapıyı kapattım.

Odaya çıkarken korkuyordum.
Ve sonuç olarak olan oldu .
Odaya girmem ile beni boğazımdan sıkarak duvara sabitledi.

Güldü ve
" en sevdiğim .. kendi ölümünü kendi hazırlayan * saçlarımı elleyerek* ama en güzeli..."

Sonra kolumu sıyırdı . Bıçak ile kesti . Çok acımıştı .

Gülüyordu.

Onun gözlerine bakarak " annen .. o nerede?

Gözlerini gözlerimden çekti ve aynanın içine girip
" çok soru soruyorsun, kanamanı durdur yada öl ." dedi ve kayboldu .

Gece boyu gelmedi . Ben onu beklerken ağladım. Neden ağladığımı bilmiyordum.

Eve babasının geldiğini öğrendiğimde ne yapacağımı bilemedim.

Selam...
YB için oku ve yorum yapmayı unutma

💜