Sabah 8 gibi uyuttuğum Jaemin'in başına geldim. Koltuğa yayılmış saçları dağınıktı. Koltuğun altına bantladığım kelepçeyi ellerine geçirerek yavaşça üstüne oturdum. Kemerimin arkasına sıkıştırdığım 9mm'lik silahı çıkararak kafasına dayadım ve uyanmasını beklemeye başladım.
Uyanmasını beklerken güzel yüzüne ve kumral saçlarına vuran ışığı farkettim. Jaemin'i çok sevmiştim. Hepsi aptallığımın bir parçasıydı. İnsan bazen değer verdiği insanlardan karşılığını aldığını sanıyor. Eski sevgimden artık eser kalmasa da güzel yüzü bazen bir takım buzları eritiyordu. Şuan ona karşı en yoğun hissettiğim duygu nefretti. Planımı kurmuş olmasaydım bu pozisyonda ona bir gram acımayarak kafasına sıkmıştım.
Sonunda yavaşça aralanan gözleri açılır açılmaz iki kaşının ortasında bir silahla karşı karşıya kalınca ne yapacağını bilememişti. Ellerini silahı uzak tutmak için kullanmaya çalıştığında bileklerindeki kelepçeyi farketti. Sonra sinirle suratına bakan gözlerime çevirdi bakışlarını. Ben hayatımda böyle bir şeye tanık olmamıştım. Dehşetle bakıyordu. Bunu size anlatamam ama gözlerindeki hayal kırıklığını ayaklanıp insan olmuşçasına görebiliyordum.
-Jisung n-ne oluyor?
Sesi hafif titreyince silahı tutan ellerim bir nebze gerginliğini atmıştı. Kurbanımızın korkması iyiye işaretti ve üstün olduğumuzu kanıtlıyordu.
- Jeno'yu ara Renjun'u da getirsin.
İtiraz etmek istercesine kaşlarını çattı.
- Ama a-ama Jeno ve ben aramız köt-
Silahı alnına sertçe bastırdım.
- Kes!
Telefonunu masadan alarak kelepçeli elini tutarak parmak izi kilidini açtım. Jeno'yu aramadan önce son kez tembihledim. Ve silahı alnına daha çok bastırdım.
- Buraya gelmelerini sağlayacak bir şey uydur. Uyduramazsan sonuçlar senin için iyi olmayabilir.
Jeno'yu beş kez aramamız sonucu anca açmıştı.
- Ne var Jaemin? Sana kaç kere dedim arama artık diye!
Jaemin'in korkudan gözleri dolmuştu ve yalvarırcasına konuşmaya başladı.
- Jeno, lütfen Renjun'u da alıp gel! Jisung'un evindeyim ve sabahtan beri intihardan bahsediyor. Kendini banyoya kilitledi. Lütfen gelin!
Oyunculuğunu ayakta alkışlamak gerekiyordu. Zor durumda kalmak insana neler yaptırıyor. Jeno'nun tamam geliyoruz bekle ve konuşmaya çalış dediğini duyduktan sonra telefonu suratına kapadım. Jaemin ise hıçkırarak ağlamaya başladı.
- Jisung neden bunu yapıyorsun? Mark ve Chenle neredeler?
Derin bir nefes aldım ve Jaemin'i koltuktan kaldırarak kolundan sertçe yatak odama çekmeye başladım. Ağzını bağlayarak kelepçelerinden birini yatağıma bağladım.
- Mark ve Chenle buradan daha iyi bir yerdeler emin olabilirsin. Ama aynısını senin için söyleyemem.
Son cümlemle kapı zilini duymam bir oldu ve kaşlarımı kaldırarak Jaemin'e işaret ettim. Ona son bir el salladım ve odadan çıkarak yatak odasının kapısını kilitledim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
