ချစ်သောသူမ (ခ်စ္​ေသာသူမ )

Chapter (2)

ခရစ်စတယ်တစ်ယောက် စိတ်ရူပ်စွာနှင့် ပင် ခြေရင်းတွင်ရှိသော စောင်အားကန်ချလိုက်သည်။ သူမ ဆံပင်တွေကို ရူပ်ဖွ
လိုက်သည်။
" အား စိတ်ညစ္တယ္ကြာ..
သေတာမှ ပိုကောင်းဦးမယ်..shit."
ခဏ အကြာအတွင် တံခါးဖွင့်သံကိုကြာ
လိုက်ရသည်။ ခရစ်စတယ် အမြန်ပင် တစ်
ဖက်သို့လှည့်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေ
လိုက်သည်။ သူမ စကားတွေ အများကြီး
မပြောချင်ဘူးလေ။
နှင်း တစ်ယောက် ရေကြီးသုတ်ပြာလုပ် ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်လာသည်။ Crystal
ကေတာ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ လိုက်
သည်။
" မေလေး အိပ်နေပြီလား...မမေကမ
လေး ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းတွေ ခ်က္လာ
တယ်....အများကြီးမဟုတ်ရင်တောင်
အားရှိအောင် စားနိုင်သလောက် တော့
စားလိုက်လေ...နော်"
Crystal. စိတ်ထဲတွင်တော့
အခုမှကောင်းချင်ယောင်လာဆောင်ပြ
နေတယ်.. ငါ့ကိုတော့ဒါမျိုးတွေလာလုပ်
လို့ရမယ်များ ထင်နေလား မသိ...
ဒင်း ငါ့အကြောင်းသိစေရမယ်....ဟင်း
" ငါမစားချင်သေးဘူး ထားသွားလိုက်
တစ်ယောက်တည်း အေးဆေး နေချင်တယ်... မင်းပြန်တော့"
" မေလေး နိုးပြီလား... မမက မေလေး
အတွက် စိတ်ပူနေတာ..တစ္ခုခုမ်ား ဖြစ်
သွားသလားလို့.... မေလေး ဗိိုက်မဆာရင်
လည်း နောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း စားပေါ့"
" မစားဘူး...မင်းကိုလည်းမမြင်ချင်ဘူး
သွားလိုက်တော့.... ဒယ်ဒီ့ကိုငါရှင်းပြတတ်တယ်"
နှင်းလည်း Crystal အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူမက စကားတစ္ခု ကို နှစ်ခါထက်ပိုမပြောတတ်..
စိတ်ရှိရင်ရှိသလို့ ပြောတတ် လုပ်တတ်
တာမို့. နှင်း လည်းအလျော့ပြီး ထြက္လာ
ခဲ့သည်။
ကောင်မလေးရယ် မမ မင်းအပေါ်မှာ
ဘာတွေများလုပ်ခဲ့ မိလို့လဲ...ဘာလို့ မမ
ကိုမုန်းနေရတာလဲကွယ်...မမ ဘဝမှာဝဋ်
ကျွေးတွေရှိလည်း ဒီဘဝနဲ့ ကျေပါစေ
တော့.... နှင်း ပါးပြင်ပေါ်တွင်စီးကျလာ
သော မျက်ရည်စများအား သုတ္ပစ္ကာ
ထွက်လာခဲ့သည်။
ခရစ်စတယ်လည်း နှင်း ထြက်သြား
မြ စိတ်ပေါ့ပါးသလိုဖြစ်ကာ သက်ပြင်း
တစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် အနီး
တွင်ရှိသော ဖုန်းအားစမ်းလိုက်သည်။
" အာ...ဒီဖုန်းကလည်းဘယ်တွေရောက် နေပါလိမ့်"
Contact ထဲမြာ နံပါတ်တစ်ခုကိုကောက်
နိုပ်လိုက်သည်။
"ဟလို Justin"
" ဟလို Crystal ပြော"
" အခု ငါဆေးရုံရောက်နေတယ် မင်း
လာခဲ့လို့ရမလား..."
" ဘာ..ဆေးရုံဘယ်လိုရောက်သွား
တာလဲ.. .. မင်းတစ်ယောက်ယောက်နဲ့
ရန်ဖြစ်ပြီး အထိုးခံလိုက်ရတာလား"
" ဟာ ဖြစ်စရာလား လာခဲ့ ဆို လာခဲ့
ပေါ့ ငါတစ်ယောက်တည်း ပျင်းတယ်ဟာ"
"လေသံ ကလည်း အမိန့်ပေးတဲ့လေသံ ကြီးနဲ့ အေး လာခဲ့ မယ်.. ဘယ်ဆေးရုံ
လဲ...."
".........ဆေးရုံ မြန်မြန်လာခဲ့ "
" အေး လာနေပြီ ဒါပဲနော်"
" ဒါပဲ"
Justin က Crystal သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်သည့် အတွက် သူ့မအကြောင်း
ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူမသည်ပြော
သလို မလုပ်လျှင် အခြားသူတွေလိုမကောက်တတ်ပေမယ့် ပေါက်တတ်သည်။
ချက်ချင်း Taxi တစ္စီးငွါးကာ ထွက်
လာခဲ့သည်။
ဆေးရုံရောက်တော့
" လူနာ Crystal May အခန်းနံပါတ်
ဘယ်လောက်လဲဗျ..."
" အခန်းနံပါတ် 702 ပါရှင့် "
" ဟုတ်ကျေးဇူးပါဗျ"
" ရပါတယ်ရှင့် "
ထိုဆေးဝန်ထမ်းကောင်မလေးသည်
သဘောကောင်း ၊အပြောကောင်းသည့်
ရုပ်ကလည်းပြောစရာမလို အသံကလည်း
ချိုသာလှသည်။
ဟို Crystal မကြီးနဲ့များကွာပါ့ နော်
ခိုင်းစားဖို့ချည်းပဲသိတယ်...ပြောတဲ့အတိုင်း မလုပ်ပြန်လဲ ဘီလူးသရဲစီးတဲ့ သလို
ပင်။ သူ့ကိုကြောက်ရသည်..
Justin တစ်ယောက် တွေးရင်းတွေး
ရင်းနှင့် အခန်း 702 အရှေ့ကိုရောက်
လာသည်။.ထံခါးကိုဖြေးညင်းစွာ တွန်း
ဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့သည်..
" မင်းဘာလို့အဲ့လောက်ကြာနေတာ
နေတာလဲ..ဘယ်ကောင်မလေးကို သြား
ကြောင်နေတာလဲ"
" အမယ်လေး ကျွန်တော်ဘယ်ကောင်မလေးကိုမှ မကြောင်ပါဗျာ..".
အခုတစ်ယောက်ကတော့ တစ်ကယ်
ချောတာဟ " Crystal မကြားဘူး အမှတ်
နှင့် ပြောချလိုက်သည်။
" ခုနက ဘာပြောလိုက်တာ... ပြန်
ပြောစမ်း"
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဒါနဲ့ နင်ကဆေးရုံ ရောက်သွားရတာလဲ.. ရှင်းပါဦး"
" သွေးအားနည်းလို့ မူးလဲသြားတာ"
" ဪ ဒါလေးများရေကြီး ခွင်ကျယ်
လုပ်လို့.."
" မစောင့်ပေးချင်တာလား.."
" ဟာအဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး... နင်က
လည်း စိတ်ကြီးဘဲ"
"......"
" နင် ဗိုက်မဆာဘူးလား...နင့်အိမ်က
ချိုင့်ပေးသွားတာပဲ.."
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်သူ ချိုင့်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဝိုး ဟင်းတွေက စပါယ်ရှယ်ပဲ
နင်မစားဘူးလား... ငါတော့စားချင် တာ
နဲ့အတော်ပဲ... မနက်ကဘာမှမစားလိုက်
ရဘူး "
" ကြိုက်ရင်အကုန်မျိုလိုက် ....ငါတော့
မစားချင်ဘူး"
" Ayy"
ခဏ အကြာတွင် Crystal ဖုန်းမှ
အသံမြည်လာသည်။
" ဟဲ့ Crystal ဖုန်းလာနေတယ်..
ကိုင်လိုက်လေ..."
" Hello"
" Crystal ညနေရောက်ရင် ဆေးရုံ
ဆင်းရမယ်နော်...ချိုင့်ပို့ထားတာ စားပြီး
ပြီလား"
" အင်း အဲ့တာပဲလား.. ဒါဆိုချလိုက်ပြီ
" ညည်းကလည်း စကားကိုဆုံးအောင်
နားထောင်စမ်းပါ... ဒီအပတ် သောကြာ
နေ့ကျရင် အေမရိက က ညည်းအကို
ပြန်လာလိမ့်မယ်.... အဲ့တာပြောတာ..
ဒါပဲ "
" ဘယ္လို ....."