ချစ်သောသူမ (ခ်စ္​ေသာသူမ )

Chapter (7)

ခရစ်စတယ်ကားရှေ့ခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး အထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်..ထို့နောက်
သူမဘက်ကိုလှည့်ပြီးပြောလိုက်သည်..

" တက်ချင်ရင်တက်ခဲ့...ကားက ဘရိတ်
မမိတော့ အာမ မခံနိုင်ဘူး.."
ခပ်ပြတ်ပြတ်သာပြောပြီးကားစက်ကို နှိုး
လိုက်သည်..စံပယ်ကတော့ဘာမှဆက်မ
ပြောပဲ ကားအရှေ့ခန်းတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်
သည်..
" ဘယ္ကိုလဲ.."

" Rose Garden hotel.."

Ok ဟုဆိုကာ ကားကိုတစ်ဖက်သို့ချိုးကွေ့ လိုက်ပြီး လမ်းမကြီးအတိုင်းပင်ပြန်
ထွက်ခဲ့လေသည်...

တစ်နေရာအရောက်တွင် ကားကို ပါကင်ထိုးလိုက်သည်...ထို့နောက်စံပယ်ဘက်
သို့လည့်ပြီး သွားတော့လေ ဟူသော အ
ကြည့်များနှင့်လိုက်သည်...

သူမသဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့်
" ဒါဆို တို့သွားလိုက်ဦးမယ်နော်...ဖြည်း
ဖြည်းမောင်းဦး..." ဟုဆိုကာကားတံခါး
ကိုဖွင့်ပြီးဆင်းခဲ့တော့သည်...

ခရစ်စတယ် ကားကိုလော့ချပြီး ခါးပတ်
ပတ္ကာ အိမ်ဆီသို့အရှိန်ပြင်းစွာနှင့် မောင်းနှင်လာခဲ့တော့သည်...ခေါင်းကလည်း
တဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲနေသည်...ဘာလုပ်
ရမှန်းကိုမသိ..မနက်ကပင်အကောင်းချည်းရှိနေသေးသည် ကိုလေ..

ဘယ်လိုပဲဖစ်ဖြစ် အိမ်ကိုအမြန်ရောက်
ဖို့ကအရေးကြီးသည်...ထပ်ပြီးလည်း
အရှိန်မတင်နိုင်တော့...တော်ကြာ ခုနက
အဖြစ်မျိးကြုံနေဦးမှ..အာရုံတွေလည်း
တဖြေးဖြေးဝေဝါးလာသည်..ရှေ့တွင်မီးပွိုင့်ရှိသည်ကိုပင်မမြင်နိုင်တော့..

ဝါးနေသောမျက်လုံးကို အတင်းမရမက
ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ...ရှေ့တွင် ကုန်တင်
ကားတစ္စီး...ထို့နောက် သူ့မ ဘက်သို့
ကွေ့ဝင်လာသည်မြင်လိုက်ရသည်. ဘရိတ်ဆွဲပြီးအုပ်လိုက်သော်လည်း..ထိုကား
ကမူအလိုက်မသိစွာဖြင့် တဇြတ္ထိုး တိုး
ဝင်လာတော့သည်...ထို့နောက်သူမ
မျက်လုံးများသည် အမှောင်အတိကျသွား
လေသည်..

.....................ချစ်သောသူမ.................

ဒယ္ဒီ Crystal အားဖုန်းခေါ်သော်လည်း တစ်ဖက်ကလက်ခံဖြေကြားခြင်း မရှိ
ကြာလာတော့တဖြည်းဖြည်းစိတ်ပူလာ
သည်...ဒီကေလးမ ကုမ္ပဏီ လည်းမသွား
လျှင် အိမ်မှာရှိကိုရှိရမည်...သူမမွာတျခား
သြားစရာ နေရာလည်းမရှိပေ...