2 senedir kimsenin yanımda olmadığı,kimsesiz olduğum odaya baktım son kez. Hastane evim gibi olmuştu herkesi tanıyordum. Özel hastane olması benim hayatıma ters kalıyordu ama hastanenin müdürü Koray Abi -babamın eski dostu- sayesinde her şeyimle ilgilenilmişti. Son günümdü taburcu oluyordum ve sonunda özgür oluyordum. Beş parasız ne kadar özgür olunursa tabi. Koray Abinin odasına gidip teşekkür etmeye karar verince üç beş eşyamı çantaya koyup odadan çıktım. Asansöre binip 5. kata çıkmaya başladım. O sırada telefonumla ilgilenmek cazip geldi. Asansör durunca inerek Koray abinin odasının kapısına gelip kapıyı tıklattım. "Gir." demesini beklemeden kafamı uzattım. "Gelebilirsin Emre." diyince girdim içeriye. "Koray abi her şey için çok teşekkür ederim. En kısa zamanda işe başlayıp ödeyeceğim borcunu merak etme." dedim bir çırpıda. "Önemli değil Emre daha yaraların yeni düzeldi. Sağlığın paradan daha önemli." gülümsedim.
Bana düzgün babalık etmeyen bir insanın nasıl böyle bir arkadaşı olabilir aklım almıyor. Babam benim için çocukluğumdan beri ölüydü. Ve 2 ay önce ölüm haberini almıştık. Çok içmiş ve trafik kazasında ölmüş. Babamda ölünce tek kalmıştım tam anlamıyla. Koray abiye son kez teşekkür edip odadan çıktım. Artık gitme zamanıydı hayatıma kaldığım yerden devam etmem gerekiyordu. Cüzdanımda para var mı diye baktım. Son 50 TL kalmıştı. Bununla eve kadar taksiyle gitsem iyi olurdu çünkü dışarıda çok yağmur yağıyordu. Yoldan geçen ilk taksiyi durdurup ön koltuğa geçtim. Evim dedemden kalma bir evdi. Boğaza yakındı ve her şey ayağımın altındaydı. Taksiciye geldiğimizi söyleyip parayı uzattım. Tam yetti param ve arabadan indim.
Evimi özlemiştim kimsenin olmadığı sessizliği özleyeceğim aklıma gelmezdi. Cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Evin güzel kokusu beni karşıladı. Hala aynı kokuyor değişmemiş hiç bir şey.
Üst kata çıkarken telefonum çalmaya başladı. Bilmediğim bir numara. Açmadım ve odama girdim. Üzerimdekilerden çabucak kurtuldum aynada kendime bakarken zayıfladığımı fark ettim. Hastane yemeklerini kim yer zaten. Havlu alıp banyoya girdim ve güzel bir duş aldım. Saçımı kurutup pijamalarımı giydim ve biraz dinlenmek için yatağıma uzandım.
UMARIM GÜZEL İLERLER :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜPTEDİ
Teen FictionEmre hayatının en güzel dönemlerini hastanede geçirdi. Yaptığı intihar girişimi yüzünden vücudunda ağır hasarlar vardı. Tam 2 yıl çıkamadığı hastaneden kimsesiz bir şekilde ayrıldığı zaman onu neler beklediğini bilmiyordu. Kötülükler peşini bırakmay...
