Bölüm 1

3.7K 19 2
                                    

"Yaren, kalk artık saat kaç oldu!"

Yine o ses, yıllardır olduğu gibi aynı gürültüyle bana bağıran abim. Her sabah öpücüğümü bu şekilde veriyor, boğazı yırtılana kadar bağırarak.

"Bak böyle geç kalmaya devam İhsan Bey seni kapının önüne koyacak ona göre!"

İhsan Bey. Patronum. Beyaz eşya sattığım merkezdeki dükkanın ve 50'li yaşlardaki sahibi. Eğer azıcık şansım varsa beni kovar.

"Tamam patlama kalk-"

Abim daha ben cümlemi bitirmeden odama dalmış ve sadece siyah dantelli sütyen ve tangamla yatağımda uzanan benim odama dalmıştı. Hemen irkilip üstümü örttüm:

"Ya napıyorsun sen!"

"Meraklı değilim sana kızım, kalk da giyin bak adama rezil oluyoruz."

"Sen beni yeterince rezil ettin zaten! 5 dakikaya geliyorum bekle azıcık ölmezsin!"

Abim. Hem annem öldüğünden beri evde hayalet gibi gezen babamın, hem de ansızın ölen annemin yerine geçmişti bir süredir. Bağırıyor, çağırıyor ama en çok da o sahip çıkıyordu bana. Bunu da görmezden gelmek istemiyordum.

"Yaren! Giyindiysen gel de çıkalım."

"Geldim geldim patlama."

Odamdan siyah mini eteğim ve beyaz gömleğim ile çıkmıştım. Sarışın ve mavi gözlü, 1.75 boyunda, 55 kilo ve beyaz tenli bir kızdım. İstediğim gibi giyinebiliyordum, abim bana mümkün olduğunca karışmazdı. Annemden önce yapardı o tip uyuzlukları, artık öyle detaylara takılmıyor.

"Ben ayakkabılarımı giyeyim, sen de babamı uyandır istersen"

"Tamam abicim ama biraz acele lütfen!"

Abim içeri gittiğinde topuklu ayakkabılarımı giyerken karşı komşum Caner de evden çıkıyordu. Çok garip bir çocuk, genelde selamlarımı çok almaz ama havalı da değildir. İçine kapanık ve sakin biri, abimle iyi anlaşıyor. Anlaşılan ayakkabılarımı giymek için eğildiğimde iyice ortaya saçılan göğüslerimle de iyi anlaşıyor, çünkü 10 saniyedir onlara bakmaktan günaydın dememi duymamıştı.

"Caner, günaydın dedim!"

"Aaa şey, evet, günaydın Yaren."

"Hayrola, açılamadın galiba?"

"Ya evet, sorma."

Ayakkabılarımı giydim, abim de tam o an geldi ve Caner'le selamlaştı. Ayakkabılarını giydi ve Caner'e acelemiz olduğunu söyleyip beni arabayla iş yerime bıraktı. Aklım Caner'de kalmıştı, ama çok da üzerinde durmadım.

Komşunun OğluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin