The Casanova's Obsession

Kabanata 8

'Coco Anjel Abuelo'

Waaah! Late na ako! Late na late na! Mag se seven pm na! Tumawag kasi sila Mom eh. Hindi naman pwede na hindi ko ito sagutin. Lalong-lalo na na madalang lang ito kung tumawag saakin. Wether we have a family dinner or gathering sa company.

Papunta na sana ako sa date namin este yung place na pagtatagpuan namin ni Rosco nang tumawag si Mommy.

"Hello Anjel anak, you need to be here at Sugo hotel ASAP. I will wait you here so hurry honey" Mom on the other line.

"But Mom I-"

"Hurry anak you know that your dad dont like no. So hurry honey, okay? I'll drop the call na" at ibinaba na nga ni Mommy ang tawag. Napabuntong nalang ako. I have no choice but to go there. My Dad is an uptight and strict kind of man kaya nakakatakot na hindi sumunod dito. Pagdating naman kay Mom she love spoiling us. Kaya ayun pumunta akong sa hotel na 'yun.

"Do you have a reservation Maam?" tanong ng staff.

"Yes, to Mr. and Mrs. Abuelo please" I answered. Sanay naman akong mapagkamalang maam kaya parang na immune narin ako. Kaya giniya niya ako kung nasaan ang pwesto nila Mommy.

"Now that my daughter and son is here lets talk about the business" Ang pormal na saad ni Dad. Like as usual his still so serious and authorative.

Napaka classy at sosyal ng hall. Pabilog ang malaking mesa kung saan nakaupo sina Daddy at Mommy kasama narin ang kapatid ko na si Ate Aljen. Sa kabilang side naman ay isang kaderang babae at lalaki nila Mommy kasama ata ang anak nilang lalaki.

"Im sorry if I took so long" pagpaumanhin ko at bahagyang nag bow. Pumunta na ako kay mommy at tumabi.

"Its okay honey" sabi ni Mom at nginitian ako. 

"Greet your Tita Shanon and Tito Ismael anak" utos ni Mom. Huhu ang date ako. Ba't kasi ngayon pa 'to. Kailangan kong makatakas.

"Good evening po Tito, Tita" ang pagbati ko sa mga ito. Pero lutang na talaga ang utak ko. Gosh!

"Ow hi there cuty, I never thought your son so pretty like her older sister amiga" anya ni Tita Shanon.

"Saan pa ba magmamana diba?" Ang pabirong turan ni Mommy at nagtawanan.

The oldies start to chitchat. Ipinakilala pa nga saamin ang anak nito na si Zeus Crisologo. Gwapo naman ito pero mas gwapo parin para sakin si Rosco.

"Ate? Pede bang tulungan mo akong makaalis dito?" ang mahina kong tanong kay Ate Aljen. Kanina pa ito tahimik at walang kibo. Gayun narin iyong anak nila Tito na si Zeus. Hindi kami masyadong close pero maayos naman ang turingan namin sa isa't-isa.

"Why? Do you an important errand?" ang pagtatanong niya sakin kaya napatango nalang ako.

"Yes kailangan ko na talagang umalis" sabi ko sa kaniya na halatang labas na labas na talaga.

"Okay, I'll support you" say niya at may ibinulong saakin. Kasalukuyan kasi kaming kumakain pero hindi ako makakain dahil nasa labas ang isip ko.

"Go" she signalled kaya ginawa ko na ang plano niya.

"Excuse po, I'll just need to go to the comfort room" ang paalam ko at nagkukunwaring naiihi. Tumango lang naman sila Mommy kaya lumakad na agad ako. Pero bago ako umalis eh nginitian ko muna si Ate. Nagtatakbo ako palabas. Agad rin akong pumara ng taxi.

"Sa Fujira Park ho" anya ko at inilabas ang phone ko sa bulsa ko. Pero ang malas lang dead batt na. Kainis naman! Kaya inutusan ko ang driver ng taxi na pakibilisan ang pagmamaneho.

Kita ko sa labas na umuulan. Naku! Nandun pa ba siya? At last! Nakarating narin ako. Pero mukhang sarado ang Park? Bumaba parin ako sa taxi at nagbayad. Pumunta ako sa harap dun sa may entrance. At nakumpirma kong sarado nga talaga ito. Pero pumasok parin ako sa loob. Hindi naman kasi naka lock yung gate. Medyo humina narin yung ulan kaya ambon nalang at di kalakasan.

"I thought hindi kana makakapunta" sabi ng isang boses. Mula sa dilim ay lumabas si Rosco at jusko basang-basa ito. May hawak pa nga itong taluntong ng bulaklak.

"S-sorry, I'm sorry " my voice cracked and he walked away. He look si disappointed. Biglang lumakas ang ulan kaya hinabol ko siya para pigilan. Kainis! This is my fault.

"I'm really sorry, I'll explain okay?" yinakap ko ito sakanyang likuran kaya napahinto ito.

"You know what I hate the most? Yung maghintay na parang tanga!" tapos tinanggal niya yung pagkayakap ko sa kanya. Umalis siya bigla at iniwanan ako. Kaya biglang tumulo ang luha ko.

Alam kong kasalanan ko. Pero hindi ba talaga niya ako mahintay? He said he like me, love me? Pero bakit ganito? Parang ang bilis niyang sumuko eh hindi pa nga naguumpisa. Pinahid ko ang luha ko. Kailangan ko siyang makausap.

'Rosco's POV'

Kanina ko pa na set up ang lahat. Mula sa dinner at music and lights. Kinakabahan narin kasi ako but I need to confess this feeling.

I check my watch. Malapit nang mag 7 ng gabi. I tried to called Coco but he's out of reach. Halos mag da-dalawang oras narin akong naghihintay when rain poured.

"I thought hindi kana makakapunta" ang mapakla kong sabi sakanya.

"S-sorry" he said. Pero bigla akong nainis sakanya. Alam mo 'yun? It's my first time to do this, making efforts but it goes for nothing.

"You know what I hate the most? Yung maghintay na parang tanga!" tapos tinanggal ko iyong pagkakayakap niya sa likuran ko. I know he's crying kaya hindi ko na siya hinarap at umalis nalang. F*ck! I look si imature. Leaving him there but I feel dismayed.

I directly went to a bar na na bahaghang nabasa ng ulan. I drink and when I got satisfied I went home.

Gumising na ako na masakit ang ulo na para akong magkakatrangkaso. Bumaba ako para magkape ng maibsan naman ang pananakit ng ulo ko.

"You want some coffee anak?" tanong ni Mom ng mabungaran ko ito sa kusina. Nagnod naman ako.

"Wala ka bang naalala kagabi anak?" Mom asked. Nagtatanong ko naman tinignan si Mom.

"Why Mom?" I asked pagkabigay nito sa tinimpla nitong kape saakin.

"Uh nothing, son" Mom weirdly said kaya nagkibit balikat nalang ako. Wala naman kasi akong naalala na may ginawa akong kahiyahiya kagabi. All I know is nakatulog na agad ako dahil sa nakainom at pagod.

Pagkatapos kong uminom at kumain ng konti ay umakyat na ako sa kwarto ko. Pero nagulat pagpasok ko sa kwarto ko.

"I'm sorry, please magusap tayo Rosco" ang nangungusap na pakiusap ng taong mahal ko.