The Casanova's Obsession

Kabanata 17

'Coco's POV'

"Sorry, please" he pleaded. Nangungusap ang mga mata nitong nakatingin saakin. Nagmamakaawa.

"Leave" utos ko. Hindi ko sinalubong ang mga mata nitong nagmamakaawa saakin.

"I love you, Im sorry love. Please give me one more chance" ang pagpapaawa nito at hinila ako at niyakap. Napapikit nalang ako at pinigilan ang sariling makapagsalita ng masama.

"Ewan ko. Ayaw na muna kitang makita kaya umalis ka na muna. Please lang rin Rosco" pakiusap ko rin rito at kinalas ang pagkakayap niya saakin.

"I-I'm really sorry love, we'll talk later okay" ang masuyo niyang sabi saakin at hinalikan pa ang kamay ko. Pero hindi ko ito sinagot at pinagtulukan palabas ng kwarto ko. Agad ko namang isinarado at nilock ang pinto kung saan ako nanatiling nakatayo. May luhang biglang pumatak sa pisngi ko dahil sa sakit na naramdaman.

'Rosco's POV'

Nakatulala akong nakatingin sa pinto niya. Arggg! Sh*t! What am I doing? What did I do?! Tulala akong bumalik ng kwarto ko. Pabagsak akong nahiga at napahilot ng sintido ko.

Nadala ako ng emosyon ko kaya ko iyon nagawa. Damn! I know that Brent also like my Coco. Cursed that slut who kissed me. I need to do something. I need to.

'Brent Michael's POV'

I am silently drinking on a club counter. Almost two bottle of whiskey na iyong naubos ko but I dont think it's enough. Masyadong magulo ang utak ko. Frustrated. Umaasa at nasasaktan.

Nakapito akong bote bago ko mapagpasyang bumalik ng room number ko. While walking I feel like my head spinning. Nanlalabo ang mga mata ko at pagewang-wang ng naglakad.

"You okay? You're drunk" puna saakin ng isang di ko makilalang pigura. Malabo siya sa paningin ko kaya hindi ko nakilala. Medyo tuliro na ang utak ko at nawala sa sarili.

"Tch! Let me help you" sabi nito ng hindi ako sumagot. Naramdaman ko nalang na inalalayan ako nito sa paglalakad. Blurry images, I suddenly saw Coco's angelic face clearly. Am I dreaming? He's worried like hell at me.

"I love you, please ako nalang" ang sabi ko rito at binigyan ito ng halik na noon ko pa pinangarap na gawin.

"Hey, ano bang ginagawa mo Brent!" pagpupumiglas nito nang makapasok kami sa isang silid. I didn't listen at his rant. Kahit nahihilo I kissed him like begging him to love me back. I kiss him deeper, exploring inside.

I carried and put him on my bed. I start to kiss him again. I heard him moaned so I continue while Im on top of Coco. I kiss every inch of his face down to his nape. I remove all our clothes. I caressed and teased his nipple. I didn't know he has big breast. I suddenly I felt aroused on my d*ck. I start to let his legs be apart and held it carefully.

While kissing him, I placed mine on him. He bit his lips when I entered him. Im totally confused in the situation but the lust is there burning me up. So the confusion inside fade away. Replaced by hunger, lust and eagerness to claim him.

"A-ah! S-stop it" he said but I never listen to his wailings. I claim and owned him tonight. When reached the climax I exploded inside of him and kissed his forehead. "I love you, Anjel." The last thing I muttered before I fell asleep.

'Coco's POV'

Tamad na tamad akong bumangon ng kama para maligo. Masakit na parang nahihilo rin ako. Parang nasobrahan ata ako sa kakaiyak kagabi tas kulang pa ako sa tulog. I forced myself to get-up kahit na parang ang tamlay ng pakiramdam ko after ng nangyari kagabi.

Mahigit isang oras rin akong nasa banyo bago ako makapagbihis. Lutang at wala sa sariling umiiyak kaya bago pa ako kainin ng emosyon ko ay kinalma ko ang sarili. Nagayos at tinapalan ng pulbo ang medyo namamaga kong mata. Tinignan ko muna ang sarili sa salamin bago ako lumabas. Maayos naman kaya napagpasyan ko ng lumabas dahil oras narin ng breakfast ng lahat. Tas may sasabihin pa iyong management tungkol sa contest if tuloy ba o kung ano.

I was alone when I ordered my food but someone came from behind. Kahit na ayaw ko siyang makausap ay nilingon ko parin siya. I just give him a blank stare kahit na ang totoo ay gusto ko na siyang patawarin agad. This the effect of Rosco to me.

"I-uh sabay tayong mag breakfast?" ang malambing nitong ani pero nilampasan ko lang ito na para bang wala akong naririnig na kung anong galing sakanya. Nag-order rin ito ng pagkain saka sumunod saakin. I completely ignored him of what he is saying habang kumakain kami. Hindi rin ako sumasagot sa mga tanong niya.

Kasama ko ngayon sa isang private hall si Lea samantalang hindi naman namin kasama si Jane sa kadahilanang may date raw sila ni Dave. Kahit dito ay narito rin si Rosco na ikinainis ko lang. Nakatingin ito sa gawi ko at para bang ayaw niyang mawala ako sa paningin niya. Ganyan naman siya, eh kaya dedma nalang ako at nakinig sa nagsasalita sa harap. Konti lang kaming narito at halos lahat kami ay representative sana ng pageant pero cancelled pala iyon dahil daw sa irresponsabling organizer ng event kaya balak nalang nilang palitan ang event ng isang fashion parade na idadaos na daw sa makalawa. Linggo ngayon kaya sa Martes na agad iyon. Mas okay pa iyong parade kaya isa narin ako sa mga sumangayon. Kaya ipinaliwanag ng management ang gagawin namin sa parade. Simple lang namin eh, ipaparada lang naman namin iyong mga gawang damit ng department ng fashion at garments. May mga tanungan pang naganap bago ma finalized ang lahat. Okay naman ako basta hindi na matuloy iyong pageant. Kasama kung lalabas sana ng hall si Lea ng may marinig kaming  tumikhim sa microphone. Napatigil kaming lahat sa balak naming paglabas. The noise of the guitar sound echoed.

"Broken bottles in the hotel lobby.
Seems to me like I'm just scared of never feeling it again. I know it's crazy to believe in silly things. But it's not that easy" isang malamig na tinig ang pumaibabaw. Nagulat ako ng makita sa harap si Rosco. Kumakanta habang nakatingin saakin.

"I remember it now, it takes me back to when it all first started. But I've only got myself to blame for it, and I accept that now. It's time to let it go, go out and start again. But it's not that easy (that easy that easy)" damang-dama nito ang kanta habang nakatingin saakin. Ipinapahiwatag saakin bawat katagang binibitawan niya.

"High hopes, when you let it go, go out and start again. High hopes, ooh when it all comes to an end. But the world keeps spinning around" Parang sinasabi nito saakin na bigyan ko pa siya ng pangalawang pagkakataon at magsimula muli. Natuod lang ako sa kinatatayuan ko habang may naririnig akong mga impit na tilian ng ilang mga kababaehan rito.

"But I've got high hopes, it takes me back to when we started. High hopes, when you let it go, go out and start again. High hopes, ooh when it all comes to an end. But the world keeps spinning around" at natapos iyong kanta at lumapit ito sa kinatatayuan ko kaya rinig na rinig ko ang ilang tilian. Kasama na rito ang malakas na tili ni Lea na nangunguna.

"Please, patawarin muna ako Love. Sana bigyan mo pa ako ng pagkakataong maitama ang mga mali ko" pagsusumamo nito sa harapan ko habang nakaluhod sa harapan ko. Kahit galit ako rito ay hindi ko napigilang pamulahan dahil sa hiya. Maraming nagsisigaw na patawarin ko na ito. Napabuntong nalang ako. Hindi sa napipilitan pero tumango ako at ngumiti rito. Parang nagliwanag agad ang mukha nito ng tumango ako at hingit ako't niyakap ng mahigit.

"I'm happy Love, I promise to not make you cry again. I love you" ang masuyo nitong sabi at hinalikan ang ulo ko. Sana talaga, totoo na iyon dahil ang pangako ay pangako. Sana hindi ako mali sa naging desisyon ko, sana.

- - -

Hello everyone! Im really sorry kung sobrang pangit kong maglarawan. Hindi talaga ako ma keso na tao kaya pagpasensyahan niyo na kung na fe-feel niyo na cringe masyado.

Feel free to comment if you have something in mind to suggest. Good day everyone & keep safe!

Song: High Hopes by Kodaline