Korku Durağı

Babacığım...İyi misin?... -1

GENÇLER BU GÖRDÜĞÜNÜZ GİBİ İLK HİKAYEM VE İLK BÖLÜMÜM SDFSA KENDİM YAZDIM.UMARIM BEĞENİRSİNİZ HADİ EYW. ASFAS

Bugün tuhaf hisler var nedense üzerimde. Sanki gerçek değilmiş gibi geliyor yaptıklarım.Ayrıca İş yeri çok durgundu.Yapılacak iş yoktu.Bu nedenle öğle arasından sonra izin alıp eve dönmeye karar verdim.Arabamı parkettiğim yerde bulamadım.Garip.Anahtara bastım ve İŞTE ORADA. Nasıl göremem,çok dalgınım.Ah herneyse.Arabaya bindim ve çalıştırdım .Evin yolunu tuttum.Evim iş yerine epey uzak.Bu nedenle tain istedim ama henüz bir şey belli değil.Hava kararmaya başladı fakat saat daha 3.Kara bulutlardandır.Bu ara havalar bozuk.Yağmur yağmadan eve ulaşmak için gazı kökledim.Garip bir şeyler var nereye geldim.Yoksa ...Evet.Ah AKILSIZ KAFAM yanlış sapağa saptım.Hep bu hataya düşüyorum.Geri dönsem yol uzayacak belki burdan başka bir yol bulurum diye düşündüm.Bayağı ilerledikten sonra çıkmaza geldim.Her bir köşeyi aradım fakat başka yol yoktu.Evet ne HARİKA(!) bir çıkmaz daha.Yağmur yağmaya çoktan başlamıştı ve ben kaybolmuştum.Nereden gelmiştim buraya.Bu olaylar sırasında saat 7 olmuş hava epey kararmıştı.Nasıl bu kadar hızlı geçti zaman anlamadım yol en fazla 2 buçuk saat sürüyor.Bu lanet yerden biran önce çıkmak istiyordum inip bir eve adres sormalıydım.Buralarda birinin yaşadığını da sanmam.Daha fazla kafa yormadan arabadan inip bir villanın bahçe kapısından içeri girdim.Ev terkedilmiş gibi.Duvarlar gri ve çökmüş ama en iyi görünümlü olan bu.Evin kapısını çaldım ama kimse açmadı.İçimden birses oradan koşarak uzaklaşmam gerektiğini söylüyordu fakat kapıyı zorlayıp içeri daldım.Ev tıpkı 20 yıl önce döşenmiş gibiydi.Mobilyalar antika olarak sayılabilirdi bile.Her neyse.Kimse yok.Yukarıda bakıp çıkayım dedim.Merdivenler hiç sağlam değildi.Her bir basamakta gıcırdıyor ve sarsılıyordu.Yukarı katta garip bi şekilde bir sürü kapı vardı.Hepsi yıkık dökük dokunsam kırılır haldeydi.Soldan ikinci olan hariç.Kıpkırmızı bir boyayla boyanmış en sağlam görüneni oydu.Kokutucu değildi rengi çok parlaktı.İçeride güzel bir oda bile olabilirdi.Yavaşça yaklaştım.Kapıyı açtım veee.........Ne? karşımda bir villa ve yanımda arabam.Hayal mi grüyorum yoksa başladığım yere geri mi dönüyorum.Korkunç evet ama nedense yapmamam gereken şeyleri yapıyorum.Koşarak eve tekrar girdim ve hızlıca yukarı çıktım.Kırmızı kapı o canlı rengini yitirmiş koyu kan kırmızısına dönmüştü ve hala ıslak gibiydi.Boya mı kan mı bilemiyorum...Sanki kapı sinirlenmişti.Of ne diyorum ben.Kapıyı tekrar açtım.Her kapıyı açtığımda içeriden bir ışık etrafı görmeme engel olduğu için içeride ''Tam olarak'' ne olduğunu idrak edemiyorum.İçeri girdim.Bu seferde o antika dediğim mobilyaların yanında buldum kendimi.''AŞAĞI KATTA''.Ya korkunç bir rüyanın içerisindeyim yada Delirdim.Evet evet kesin delirdim.Kısır döngü içerisinde sürekli daha korkunç bir renge bürünen o kapıdan girip herseferinde kendimi o kapıya daha yakın bir odada buluyordum.Sanki kapı içeri girmemi istemiyordu ama ben zorluyordum.Çünkü geri dönüş olmadığını biliyorum.Ve garip bir şekilde çıkış yolumun o odada olduğuna inanıyorum.En sonunda kahverengi kapıdan tekrar girdim ve kendimi kapının tam önünde buldum.Tanrım yardım et! yoksa şuracıkta aklımı kaçıracağım.Yada kaçırdım bile.Bir dakika.Kapı....Kapı aralık.Gerçekten korkmaya başladım.Simsiyahtı.En korkunç görüneni bu sanırım.Yavaş yavaş kapıyı ittirdim ve gıcırdayarak açıldı.Burası bir çocuk odasıydı.Çok şirin bir kız çocuğu odasıydı.Gözlerime inanamadım.Bu kapının ardında böyle bir oda?? Cidden ama cidden garip.Pembe başlıklı yatakta bir kız yatıyordu.Suratı gözükmüyodu ama saçlarından sevimli bir kız olduğu anlaşılıyordu.Ya da ben öyle sanıyordum.Kız bir şeye sarılmış gibiydi sanırım oyuncak ayı felan.Bu odadan bir çıkış olmadığı belliydi.Arkamı döndüm ve .Düz bir duvar .Kapı kaybolmuştu.Tanrıım.Tekrar arkamı döndüm ve o sevimli dediğim kız tam karşımda duruyordu.Suratı....Suratı yanmış.Gözleri tamamen kırmızıydı sadece ortasında siyah Karanlık resmen insanın ruhunu emen siyah bir göz bebeği vardı.Sarıldığı şeyde sanırım elinde tuttuğu bıçaktı.Kızı görüncü kısa ama çok yüksek bir çığlık attım.Korkudan donakalmıştım .Kız bıçağı bana doğrulttu başını yana eğdi 

-Babacığım Korkmuşa benziyorsun...

dedi ve bir çığlık attı ve bıçağı bana sapladı.Tam o sırada uyandım.İnanamıyorum hepsi rüyaymış. Sonunda dedim ve kafamı yastığa gömdüm .Garip bir şekilde boynumda bir nefes hissettim .terlemeye başladım ve sağ tarafıma döndüm.TANRIM.....

-Babacığım Korkmuşa benziyorsun...