Hayat Yolum

Acaba Noldu ??

Sabah güneşinin ışığıyla uyandım. Yine mutsuzum her zaman olduğum gibi. İzmir'e geldiğimden beri 1 gün bile mutlu olmadım doğrusu. Niye İzmir'e gittin diyosanız babamın işi yüzünden. İstanbul'da Yağmur diye bi arkadaşım vardı. 14 yıllık arkadaştık biz onunla. Ailem onu bırakıp beni İzmir'e getirtti. Neyse annem bağrınmadan 5 dk daha uyusam mükemmel olucak :D Kafamı yastığa koyar koymaz annemin bağrışlarını duydum. 

- Hadi Zeynep kalk artık çok uyuyosun bak. - Annem

- Tamam anne. 

- Tamam diyosun sonra yine yatıyosun biliyorum ben seni. - Annem

Annem işte anlamış artık kızını :D Onu dinleyip kalkıcağımı sanıyosa daha çook bekler. Ben böyle kendi kendime konuşurken annemin içeri girdiğini fark ettim. 

- Ben kime bağrıyorum Zeynep. - Annem

- Bilmem kime bağrıyosun :D 

- Hadi üstünü değiştirip hemen kahvaltıya iniyosun sonra da okula gidersin. - Annem

- Emredersiniz komutanım.

- He şöyle hadi bekliyoruz. - Annem

Deyip annem odamdan çıktı. Bana da dolabımı açıp kıyafet seçmek kaldı. Dolabımı açtığım gibi gözüme siyah eteğim ve askılı krem rengi tişörtüm çarptı. KIyafetlerimi alıp yatağa fırlattım. Ne giyceğimi seçtim sonunda. Kıyafetlerimi giydim, günlük makyajımı yaptım, takılarımı taktım ve merdivenlerden koşarak aşağıya indim. (Kıyafet medyada)

-Günaydın kızım. - Babam

- Günaydın dedim ve masaya oturdum. Canım hiçbir şey yemek istemiyo. Çatalımla tabağımdakilerin canını çıkarıyorum şu an :D

- Yine niye mutsuzsun Zeynep ?? - Annem

- Benim İzmir'e geldiğimden beri mutlu olduğum bir gün gördünüz mü anne ??

- Peki niye böyle yapıyosun kızım ?? - Babam

- Bak baba ben İstanbul'u istiyorum anladın mı ?? Senin bi işin yüzünden ben bütün hayatımı bırakıp buraya geldim. Benim İstanbul'da kaç tane arkadaşım var sen biliyo musun ?? Ama siz nerden biliceksiniz ki çünkü siz beni anlamıyosunuz. Ben 14 yıllık arkadaşımı bırakıp İzmir'e geldim. Benim Yağmur'dan daha yakın bi arkadaşım var mı söyler misiniz bana. Sizin benim hayatımı bıraktırmanıza hakkınız YOKTU !!! 

- Bak kızım bu iş çok önemliydi. Hem siz Yağmur'la hergün görüşüyosunuz. - Annem

- Tamam anne siz kendi kafanızda takılın babamla ben okula gidiyorum dedim ve ayakkabılarımı giyip kapıyı çarparak evden çıktım.

Yine ağlayarak okula gidiyorum niye ailem beni anlamıyo bilmiyorum. Yağmur benim en yakın arkadaşım ben onsuz nasıl yaşıycam. 10-15 dk sonra okulun kapısının önüne varmıştım. Gözyaşlarımı sildim ve okula girdim. Sınıfa çıktım ve her zaman oturduğum sıraya yani en arkaya oturdum. Hoca sınıfa girer girmez hocanın arkasından yeşil gözlü sarışın bi çocuk sınıfa girdi. Heralde okula yeni geldi. Aman banane. 

- Susun !! Sınıfa yeni bi arkadaşınız geldi. Adı Kerem. Artık birliktesiniz çocuklar. Yeni arkadaşınızla tanışırsınız. Geç bakalım boş yere Kerem. - Hoca

- Tamam hocam. - Kerem

Ben defterime bişeyler çizerken Kerem denilen çocuğun yanıma oturduğunu fark ettim.

- Selam ben Kerem. - Kerem

- Ben de Zeynep. Başka yer kalmadı mı benim yanıma oturdun ??

- Bi etrafına baksan senin yanından başka boş yerin olmadığını görürsün. - Kerem 

Etrafıma baktığımda gerçekten başka boş yer yoktu. Bu sınıfta sadece ben mi tek oturuyomuşum vay be :D 

- İyi otur madem.

- Oturdum zaten. - Kerem

- Tüm salaklar beni buluyo heralde.

- Bişey mi dedin ?? - Kerem

- Demedim canım.

- Aferin canım. - Kerem

Bu manyakları sırayla gönderiyolar bana gerçekten. Bide gelmiş aferin diyo. Pislik !! Bide ben bütün okul hayatı boyunca bu manyakla mı oturcam. WHERE IS THE ADALET ?? 

***

Sonunda eziyet bitti. Şu okuldan çıkış zilini duyduğum an hayata yeniden başlıyorum resmen :D Tam eve doğru yol almışken pamur şeker satan bi adam gördüm. Hemen adamın yanına koştum.

- Pamuk şeker verir misiniz ??  

- Hemen veriyorum. Kaç tane veriyim ?? - Pamuk şekerci

- 1 tane.

- Hayır 2 tane olcak. - Kerem

- Sen nerden çıktın ya ??

- Piyangodan çıktım canım. - Kerem

- Hahaha çok komiksin gerçekten.

- Gençler şimdi ben kaç tane pamuk şeker veriyorum size ?? - Pamuk şekerci

- Abi sen bize 2 tane pamuk şeker ver. - Kerem

Kerem pamuk şekerleri alırken bende banka oturdum. Nerden çıktı şimdi bu manyak ?? Acaba beni takip mi ediyo ?? Yoksa bana gelinlik giydirip 15 yerimden bıçaklayıp halıya sarıp uçurumdan mı atıcak ?? Mal mısın Zeynep ya ?? Evet malsın :D Ben böyle kendi kendime konuşurken Kerem yanıma oturdu.

- Al bakalım. - Kerem

- Teşekkür ederim de sen gerçekten nerden çıktın ??

- Okuldan çıktım biraz gezineyim dedim o sırada seni gördüm işte. Neyse nabıyosun. - Kerem

- Sıkılıyorum her zamanki gibi. Şey Kerem sana bişey sorabilir miyim ??

- Tabiki sor. - Kerem

- Sen niye bu okula geldin ??

- Ya ben aslında İstanbul'da doğup büyüdüm. 1 hafta önce babam vefat etti. Annemde teyzesinin evine taşınmamızı istedi ama ben kabul etmedim. Annemi bırakıp İzmir'e geldim. Kendime ev kiraladım bi süre burda yaşıycam gibi görünüyo. - Kerem

- Senin için üzüldüm. Ama niye anneni yalnız bıraktın ??

- Bak Zeynep benim annem babamı hiç sevmedi. Babamla sadece parası için evlendi. Onun asıl amacı babamın parasını sömürüp teyzesinle birlikte babamın parasını bitirmekti. Babam ölünce de bütün para anneme kaldı. O da rahatladı tabi. Ee haliye bizim teyzesinin evine taşınmamızı istedi. Öyle yani karışık. - Kerem

- Bende aslında eski sayılmam. 1 aydır burdayım. 

- Sen niye buraya geldin ki ?? - Kerem

- Babamın işi yüzündenmiş. Öyle diyo benim mükemmel ailem. 

- Sevmiyo musun aileni. - Kerem

- Seviyodum. Ama artık sevmiyorum. Neden diye sorarsan bende İstanbul'da doğup büyüdüm 15 senem İstanbul'da geçti benim. Benim şu ana kadar hiç arkdaşım olmadı. Sadece 1 tane arkadaşım var. O da ''Yağmur''. 14 senelik arkadaşız KARDEŞİZ. İşte benim o sevmediğim ailem varya beni o arkadaşımdan ayırdı. Ben böyle bi aileyi nasıl sevebilirim ki. Neymiş iş çok önemliymiş. Geldik işte bakalım bizi neler bekliyor.

Kerem'le böyle konuşurken saatin geç olduğunu fark ettim.

- Kerem ben artık gidiyorum. Geç oldu baya. Yarın görüşürüz artık.

- Peki o zaman yarın görüşürüz. - Kerem

- Görüşürüz.

*** 

Sonunda eve vardım. Kapıyı çaldım ama açan olmadı. Şimdi 2 saat anahtarı ara. Çantamı açtım ve çantamın içinde anahtar aramaya başladım. Sonunda buldum. ZAFER BENİMM :D Kapıyı açtım ve içeri girdim. Girmez olaydım keşke. Annem koltukta babam sandalyede oturmuş hüngür hüngür ağlıyolar. Acaba noldu ??

- Anne baba noldu ??

- Yağmur........ - Annem