Hayat Yolum

Hoşçakal YAĞMUR ...

Gözlerimi açtığımda İstanbul'a gelmiştik. Babam arabayı durdurdu. Etrafıma baktığımda İstanbul'daki evimizin önündeydik. Babam ve annem arabadan indiler. Babam bagajı açtı. Annem de evin kapısını açtı. Arabadan indim. Babamla birlikte valizleri içeri götürdük. Eve girdiğim gibi valizimi alıp odama çıktım. Eşyalarımı yerleştirdim. Tam takılarımı çekmeceye koycaktım ki çekmeceden çıkan bir fotoğraf gördüm. Fotoğrafta sadece ben ve Yağmur var. Yine dayanamadım ve ağlamaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Kendimi tutmam imkansız benim KARDEŞİM ölmüş ben kendimi nasıl tutabilirim ki ... Fotoğrafı yastığımın baş ucuna koydum. Gözyaşlarımı sildim ve aşağıya indim. Aşağıya indiğimde annem telefonla konuşuyodu. Bir süre sonra annem telefonu kapattı. 

- Kiminle konuşuyodun anne ??

- Nermin teyzenle konuştum. - Annem (Nermin, Yağmur'un annesinin adı)

- Nolmuş ne dedi Nermin Teyze ??

- Yağmur hastanede morgtaymış. 3 saat sonra cenazesi varmış. - Annem

- Hangi hastanedeymiş ??

- ...... Hastanesi - Annem

Bi an istemsizce gözyaşlarımın yanaklarımdan döküldüğünü hissettim. Hemen montumu ve ayakkabılarımı giyip çıktım. Hastaneye doğru yola koyuldum. Hastaneye giderken İstanbul'un sokaklarına bakıyodum. İstanbul'u özlemişim. Ama artık İstanbul'un da özlencek bi yanı kalmadı benim için. Çünkü artık YAĞMUR YOK ... Yine ağlıyorum. Bu sefer kendime hakim olmamın imkanı yok. 5-10 dk sonra hastanenin önüne gelmiştim. İçeri girdim. Danışmada duran kadına sordum. 

- Morg nerde ??

- Kim için sordunuz ?? - Danışma

- Benim arkadaşım Yağmur TUNALI dün öldü ve bu hastanedeki morgtaymış. Ben Yağmur'u görmek istiyorum dedim. Tam o sırada Nermin teyzeyi gördüm. Nermin teyze benim yanıma geldi. 

- Zeynep sen niye geldin hastaneye ?? - Nermin Teyze

- Ben Yağmur'u görücem Nermin Teyze. Lütfen son kez Yağmur'u görmeme izin verin nolur.

- Olmaz Zeynep. - Nermin Teyze

- Nermin Teyze lütfen. 

- Zeynep zaten kötüsün daha kötü olursun. - Nermin Teyze

- Bak Nermin Teyze benim sadece bir tane arkadaşım vardı. O da Yağmur. Ama artık Yağmur'da yok. İzin ver de son kez Yağmur'u göreyim. Lütfen yalvarırım sana.

- Tamam ama gel bi doktora söyleyelim açsınlar morgu. Yalnız Zeynep 5 dk tamam mı ?? - Nermin Teyze

- Çok saol Nermin Teyze deyip Nermin Teyzeye sarıldım. Tam o sırada doktor yanımıza geldi. Nermin teyze doktorla konuştu ve doktor da benim Yağmur'u görmeme izin verdi. Doktor Nermin teyzeyi ve beni morgun yanına getirdi. Nermin teyze girmek istemedi. Doktor kapıyı açtı ve beni içeri soktu. İçerisi buz gibiydi. Galiba doktor beni Yağmur'un yanına getirdi. Doktor çarşafı açtığında Yağmur yüzü bembeyaz ve hareketsiz bi şekilde orda yatıyordu. Yağmur'un yanına yaklaştım. Daha konuşmaya başlamadan gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Yağmur karşımda öylece yatarken kendime hakim olmam imkansız. Konuşmaya başladım.

- Yağmurum, bitanem. Niye böyle oldu Yağmur, niye bıraktın beni ?? Sen güçlü bi kızdın. Niye dayanamadın Yağmur ?? Benim senden başka arkadaşım var mı ?? YOK !!  Benim bir tek arkadaşım sendin Yağmur. Ama artık sende yoksun. Niye Yağmur niye beni yalnız bıraktın ?? Ben sensiz bi dünyada nasıl yaşıycam ?? Ben İzmir'e gittiğimden beri İstanbul'a sadece seninle birlikte yeni birşeyler yaşamak için dönmek istedim. Senin cenazen için değil Yağmur . 3 gün önce seninle telefonda konuştuğumuzda '' Eğer bana birşey olursa yeni arkadaşlar edin. Beni unut. Kendine sevgili felan bul. Hep böyle takılma. '' demiştin. Seni dinliycem. Yeni arkadaşlıklar edinmeye çalışıcam. Sadece senin için. Eğer o gün seninle konuştuğumuz zaman senin 3 gün sonra ölceğini bilseydim inan bana o an koşarak senin yanına gelirdim. Sana sımsıkı sarılırdım ve seni hiç bırakmazdım Yağmur. Seni hiç unutmıycam bitanem. SENİ ÇOK SEVİYORUM YAĞMUR deyip Yağmur'u yanağından öptüm. Yanakları buz gibiydi. Koşarak morgtan çıktım. Daha fazla orda kalmaya dayanamam. Nermin teyze benim çıktığımı görünce hemen yanıma geldi. Bana sıkı sıkı sarıldı. Hem ben ağladım hem de Nermin Teyze ağladı. Nermin teyzeye baktım ve :

- Artık ben senin kızınım Nermin Teyze dedim. Nermin teyze yeniden sarıldı bana. Tam o sırada doktor yanımıza geldi. 

- Ne oldu Doktor Bey ??

- Yağmur'un cenazesi 1 saat sonra hazırlanacak dedi doktor. İşte o an gerçekten kalbimi yerinden söküp aldılar sanki. 

HOŞÇAKAL YAĞMUR. SENİ HİÇBİR ZAMAN UNUTMAYACAĞIM. 

****

  MERHABA ARKADAŞLAR. YB İLE KARŞINIZDAYIM. OKUYUCU SAYISI GİTTİKÇE ARTIYO VE BU BENİ ÇOK SEVİNDİRİYO. YARIN YB GELİCEK. DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUM YAZABİLİRSİNİZ. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM CANLARIM...