Hayat Yolum

Kötü Haber...

- Yağmur ölmüş. - Annem

- Ne?? Ne demek Yağmur ölmüş. Anne sen ne dediğinin farkında mısın ??

- Zeynep şimdi Yağmur'un annesi aradı. Yağmur'un yarın cenazesi varmış.  - Babam

- Baba sen ne dediğini farkında mısın ?? Yağmur öldü ne demek ya nasıl öldü ?? 

- Yağmur dün okula giderken Yağmur'a araba çarpmış. Hastaneye götürmüşler. Ameliyat olmuş sonra yoğun bakıma almışlar ama vücudu ameliyata dayanamamış. - Babam

Şu an başımdan aşağıya kaynar sular dökmüşler gibi hissediyorum. Yağmur benim 14 senelik KARDEŞİM. Tek arkadaşım. Ondan başka arkadaşım yok ki benim. Ben nabıcam şimdi ben Yağmur'suz nabıcam ?? Nasıl olabilir ya nasıl böyle bişey olabilir. O güçlü bi kızdı herşeye dayanırdı. Nasıl oldu da bu ameliyata dayanamadı. Gözlerimden yaşların süzüldüğünü fark ettim. Annem kalktı ve yanıma geldi. Anneme sıkı sıkı sarıldım. Benim artık hiç arkadaşım yok. Tek arkadaşım AİLEM... Koşarak odama çıktım. Hemen dolabımın üstünden valizimi alıp bütün eşyalarımı valizin içine tıkıştırdım. Fotoğraflarımı, takılarımı da valizin içine attıktan sonra valizi kapayıp koşarak aşağı indim. 

- Bu valiz ne ?? - Annem

- İstanbul'a gidiyoruz anne hemen !!

- Derya çık yukarı valizleri hazırla İstanbul'a dönüyoruz. - Babam  (Derya, Zeynep'in annesinin adı)

- Hemen hazırlıyorum Murat. - Annem  (Murat, Zeynep'in babasının adı)

Koltuğa oturdum ve tekrar ağlamaya başladım. Babam yanıma oturdu. 

- Tamam kızım bak yapma böyle hasta olucaksın. - Babam

- Ben hasta olsam nolcak ki baba. Yağmur öldükten sonra ben hasta olsam nolur ki. 

- Öyle deme kızım. Bak İstanbul'a dönüyoruz. Artık İzmir'e adımımızı atmak yok. Ben iş yerini arayıp ayrıldım işten. Zaten sen de İstanbul'a dönmek istiyodun. İzmir yok artık. - Babam

- Baba çok teşekkür ederim de şimdi mi geldi aklınıza benim İstanbul'a dönmek istediğim. Yağmur öldükten sonra mı geldi söyle bana dedim. Şu an hem ağlıyodum hem de bağrıyodum.

- Bak Zeynep şu an üzgün olduğun için böylesin nolursun böyle yapma bende böyle olsun ister miydim sanıyosun ?? Hiçbirimiz bilemezdik ki Yağmur'un ölüceğini. - Babam

Galiba bu sefer babam haklı. Üzgünüm çok üzgünüm. İçimden avazım çıktığı kadar bağırmak geliyo. Ama yapamıyorum. Bu yüzden babama patlıyorum.

- Özür dilerim baba. Ben üzüntümü ve sinirimi senden çıkardım. Ama benim sakin olmamı beklemeyin lütfen.

Babam bana sımsıkı sarıldı. Bende ona. O sırada annem valizlerle aşağıya indi. Babam, ben ve annem montlarımızı ve ayakkabılarımızı giyip evden çıktık. Araba evin karşısındaydı. Hemen arabaya bindik. Babam arabayı çalıştırdı.

En çok istediğim yere gidiyorum. Ama mutlu değilim. Ben İstanbul'a güle oynaya dönmek isterdim. En yakın arkadaşımın cenazesi için hüngür hüngür ağlayarak değil....

*** 

  BU BÖLÜM KISA OLDU BİLİYORUM. AMA GECE GECE BU KADAR OLDU. YARIN UZUN Bİ YB GETİRMEYE ÇALIŞICAM. OKUDUĞUNUZ İÇİN HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM. DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUM YAZABİLİRSİNİZ. İYİ KÖTÜ BÜTÜN DÜŞÜNCELERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ. BU HİKAYEYİ SADECE KENDİ FİKİRLERİMLE DEĞİL SİZİN FİKİRLERİNİZLE DE DEVAM ETTİRCEM. HEPİNİZ ÇOK SEVİYORUM BİTANELER...