- Tabiki benim yeni hayat yolumdaki ilk arkadaşım sen olabilirsin.
- Teşekkür ederim - Kerem
- Bişey sorucam. Sen hangi liseye gidiceksin ??
- Akçakaya Lisesi. Sen ?? - Kerem
- Akçakaya Lisesi :D
- Waoww aynı lisedeyiz demek ki :D - Kerem
- Galiba öyle oldu :D
- Yeni bi hayat bizi bekliyo. - Kerem
- Evet.
İlk arkadaşımı buldum. Bakalım başka arkadaşlıklar kurabilecek miyim ?? Ben böyle kendi kendime konuşurken telefonumun çaldığını farkettim. Telefona baktığımda arayan annemdi. Telefonu açtım.
- Efendim anne.
- Nerdesin sen Zeynep ?? - Annem
- Dışarıda geziyorum. Sen nerdesin ??
- Eve geldim Zeynep ama sen yoksun. - Annem
- Ee anne ne istiyosun ??
- Hemen eve gel Zeynep. - Annem
- Niye ??
- Gel diyosam gel. - Annem
- Bay bay anne deyip telefonu kapattım. Kerem'e dönüp baktığımdı gözleri dolmuştu.
- Kerem noldu ??
- Yok bişey. - Kerem
- Kerem söylesene niye gözlerin doldu ??
- Annemi hatırladım. Belki benim annemde iyi biri olsaydı bende annemle böyle senin gibi konuşup kavga edebilirdim. Ama olmadı işte dedi Kerem. Kerem'in yüzüne baktım ve ona sarıldım.
- Senin annen iyi biri olmayabilir. Belki onu bir daha görmeye bilirsin de. Ama ben senin her zaman yanındayım sakın unutma tamam mı ??
- Saol Zeynep. - Kerem
- Kerem ben artık gideyim annem de çağırdı zaten.
- Tamam o zaman yarın yeni okulumuzda görüşürüz. - Kerem
- Görüşürüz.
Eve doğru yola çıktım. Yürürken düşünmeye başladım. Galiba hayatımdaki en önemli bir arkadaşa sahip oldum. 10-15 dk sonra evin önüne varmıştım bile. Tam anahtarımı çıkardım eve girecektim ki karşımdaki apartmana giren Kerem'i gördüm.
- Kerem ??
- Zeynep ?? - Kerem
- Ne işin var senin burada ??
- Ben burda oturuyorum. Asıl senin ne işin var dedi Kerem bizim evin karşısındaki evi göstererek.
- Ben de burda oturuyorum dedim bizim evi göstererek.
- O zaman komşu olduk desene. - Kerem
- Öyle oldu sanırım :D
- Yarın sabah okula birlikte gidebiliriz. - Kerem
- Yarın sabah sizin kapıya gelicem. Hazır olursun umarım Keremcim :D
- Asıl sen hazır ol. Malum siz kadınlar 10 saatte giyinemiyosunuz. - Kerem
- Yarın sabah görücez canım.
- Görücez canım deyip içeri girdi Kerem. Bende kapıyı açtım ve içeri girdim. İçeri girdiğimde annem beni bekliyordu.
- Zeynep ben dışarı çıktığım için sende dışarı çıkmak zorunda mısın ?? - Annem
- Anne benim de dışarı çıkmaya hakkım var. Hem niye böylesin sen. Telefonda da sesin bi garipti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Yolum
Novela JuvenilElbette kolay olmazdı her şey. Hayat mı ? Zeynep için her zaman adil değildi! Ölüm adil değildi mesela, ayrılık adil değildi ama sıra aşka gelince... Kim bilir belki hayat onun içinde aşka dair adil olabilirdi. Ya o aşkı bulup Kerem'le birlikte hay...