✔ [• Without You •] / Tododeku

[• Özel Final •]

|•|Yazarın Anlatımlarıya|•|

Todoroki sabah biraz geç kalkmıştı. Bu onun için pek alışılmış bir durum değildi. Üstündeki pijamaları umursamadan merdivenlerden indi. Evin uzun koridorundan geçti. Üstünde All Might'ın resmi olan kapıyı tıktıkladı, ardından içeri girdi. Yatakta oturan sevgilisi ona baktı uzun uzun.

"Günaydın, prensim."

Todoroki, meleğinin yanına oturdu. Yatakta yatan açık yeşil saçlı, masmavi gözleriyle Todoroki ve Midoriya'ya bakan kız ikisine gülümsedi.

"Günaydın baba!"

"Günaydın, tatlı Izo'm."

Kızın adı Izo'ydu. Sanki Shuoto ve Izuku isimlerinin karışımıydı. Anlamı: Buz, demirdi. Güçlü ve hassas.

Midoriya oturduğu yerden kalktı. Kapıyı açtı. Kocaman bir gülümseme koydu yüzüne.

"Kahvaltı hazır. Gelin!"

Minik bedeniyle yataktan kalkan Izo, babasına baktı, şirin gözleriyle. Babası onu kucağına aldı ve mutfağa doğru yol aldılar.

* * *

Kahvaltı bitiminde hep birlikte dışarı çıktılar. Küçük bir mahallede otururuyorlardı. Bu nedenle mahalledeki herkesi tanıyorlardı.

Mahallenin sonuna kadar yürüdüler. Sonra mahallenin sonundaki evin zilini çaldı Todoroki. Kapıyı Bakugou açtı. Yanında Izo'nun yaşlarında bir kız vardı.

"Hâlâ hazır değil misiniz Bakugou!?"

"Değiliz melez!"

Izo, kapıdaki kıza el salladı. Kız da ona. Kızın adı; Kaisho'ydu. Anlamı: Denizin üstünde uçmak. Aynı Uraraka gibi!

Bakugou o sırada Uraraka'yı çağırdı. Uraraka koşarak merdivenlerden indi. Çantasını taktı ve çıktılar.

Bugün çocuklar da sevinsinler diye oyun parkına gittiler. Oradaki bankalardan birine oturdular. Çocuklar oynarken konuştular. Parktan çıktıklarında dondurma aldılar, caddelerde yürüdüler. Gezdiler...

Akşama doğru ayrıldılar. Uzun bir gündü onlar için. Izo yolda, Todoroki'nin kucağında uyuya kalmıştı.

Sıcacık evlerine girdiler. Todoroki, Izo'yu yatağına yatırdı. Anlına minik bir öpücük kondurdu. Kapıyı sessizce kapattı. Salona doğru yürüdü. Sevgilisinin yanına oturdu. Kafasını yasladı Midoriya, Todoroki'nin onun için yumuşacık olan omzuna. Todoroki de elini yavaşça beline götürdü Midoriya'nın. Televizyon kapalıydı. Işıklar da. Hiçbir ses yoktu evde. Perdeler açıktı. O karanlık gökyüzünü bir tek minik yıldızlar ve görkemle parlayan ay aydınlatıyordu. Hiç bulut yoktu o gece.

Midoriya kafasını kaldırdı. Prensine baktı. Kulağına eğildi ve fısıldadı.

"Gökyüzünde ay olsa da olmasa da sen benim gecem ve gündüzümsün, Todoroki."