We Live On Different World

WLODW - Prologue

We Live On Different World.

Sabrina's POV

I'm Sabrina Louise Remolicio. Ako lang naman yung taong nagsasabi na "Ang Buhay ay Sobrang Unfair"

Bakit ba kasi.... Kailangan ko mabuhay sa Mundong Malupit. Sa Mundong Hindi ako Binibigyan ng Pagkakataong Lumigaya..

Sa Mundong Mang-iiwan...Parang yung ginawa ng Ex mo sayo. Charot.

Sana bigyan man lang ako ng 'Chance' na maging INDEPENDENT. Pagkakataong maaari kong sulitin kahit sa isang pagkakataon lamang upang masabi ko sa sarili ko na Karapat-dapat nga akong Mabuhay, Hindi Kamuhian.

Aaminin kong Minsan ay naranasan kong Sumaya. Ngunit sa isang PANAGINIP lamang.. Sapagkat ito ang nagiisang Proseso kong Lumigaya..

Sobrang Higpit Kasi ni Earth. Hindi ko man lang Naranasan na Pagtripan Si friend. Ang nangyare, Ako na pala ang napapagtripan na naging dahilan ng Aking pagkalungkot..

I wish i can go back at Time where i used to be a 'Clown' that even though i'm ugly as hell, i can make people happy and myself as well.

Pero, Kabaliktaran na ang Nararanasan ko ngayon. Ako yung "Clown" na di nakakakuha ng Appriciation Galing sa iba. Ako kasi yung tipong Taong Madali nang iwan ngayon. Masyado na kasi ako "Cold" kakaisip kung paano muli manumbalik ang aking Kaligayahan.

Sana Independent ako Ngayon Tulad Nung dati.

I guess...

This is the time..

That i must believe at myself by Building My Confidence again. Hindi ko na kailangan siguro Magmokmok na parang bata Kasi wala din naman Dumadamay sakin... HaHaHa..

I'll try My best To Live at The world with Happiness again.. I'm ready to encounter all The Things that i expect to happen and Battle all of Them..

    •••••

"Ayos ka lang Ba, Sabrina?" Takang tanong nung Taong Nasa Panaginip ko..

"Ah eh, Oo" matipid kong sagot.

Maayos nga ba talaga ako?

Kontento na nga ba ako sa Buhay na Mayroon ako?

Deserve ba akong Mahalin?

"Ayon sa Nakikita ko, Alam kong Hirap na Hirap kang Mabuhay sa Mundong iyong Tinatahak, Sabrina" Saad nung lalaki sa aking Panaginip.

"Paano mo nasabi?" Takang tanong ko

"Nararamdaman ko ang Buhay na mayroon ka. Hayaan mong iparamdam ko sa 'yo ang Buhay na Payapa. Hayaan mo akong Pasayahin ka" Nakangiting niyang saad kaya ginantihan ko siya ng Ngiti..

"Dapat nga ba kitang Pagkatiwalaan? Hindi ko na Muling Hinihiling na Muling masaktan ang Aking Damdamin" Nalulungkot kong Banggit

"Hindi mo pa ako Lubos na kilala, Sabrina. Ngunit, hangga't ako'y iyong naiisip, Kaya kong Iparamdam ang Tanyag kong Pagmamahal. I know you expecting Negative Too Much, don't worry. Lahat mg Negative Expectations mo ay magiging Kabaliktaran sa Mangyayari, Sabrina"

"Kahit magkaiba ang Mundong ating Pinaggalingan"