It just kinda happend {dutch larry stylinson boek}

38 harry?HARRY!?!?!(einde)

Louis POV
"Niall en Harry." "Spookrijder." "Auto-ongeluk." "Ziekenhuis." Dat was het enige wat ik meekreeg. Verdoofd keek ik naar Liam die net een telefoontje had gekregen van het ziekenhuis. "Leven ze nog?" vraagt Zayn met een trillende stem. "Ja, ze leven beiden nog. Maar meer hebben ze ook niet gezegd." Antwoord Liam en ik zucht opgelucht. "We gaan naar het ziekenhuis. We-we moeten nu naar het ziekenhuis." Stamel ik en ik zoek de autosleutels in mijn broekzak. Als ik ze gevonden heb wil ik naar buiten lopen maar Liam houdt me tegen. "Ik zal wel rijden, één auto-ongeluk op een dag is wel genoeg denk ik." Hij neemt de sleutels uit mijn hand en we volgen hem naar de auto. Na een, naar mijn mening, veel te lange autorit komen we uiteindelijk aan bij het ziekenhuis. Ik spring uit de auto nog voordat hij volledige stil staat en hoor Zayn mijn naam nog roepen maar ik ben al bijna bij de ingang. Gehaast loop ik verder naar de balie. "Waar liggen Harry Styles en Niall Horan?" vraag ik aan de vrouw achter de balie en ze begint op haar computer te zoeken. "Kamer 237, ze liggen op een gedeelde kamer maar momenteel zijn ze meneer Styles nog aan opereren." Zegt ze. Ik knik en wil meteen richting de lift lopen maar ik voel een hand op mijn arm die me tegenhoudt. "Wacht nu even op Liam." Zegt Zayn en hij geeft een knikje naar Liam die net het ziekenhuis komt binnengelopen. Op dat moment hoor ik achter me een gilletje en ik zucht. "Omg, ik hou zo veel van jullie! Oh my god! Kan ik een foto krijgen? En een handtekening!" hoor ik een meisje opgewonden zeggen. "Het spijt me, maar we hebben nu echt even geen tijd." Mompel ik en ik loop verder naar de lift die net open gaat. "Liam gaat even met hen op de foto." Legt Zayn me uit nadat hij bij me in de lift is komen staan. Ik knik vluchtig en duw dan op de juiste knop. Ik loop richting de juiste kamer en als ik de deur open zie ik dat Niall op een van de bedden liggen. Zijn ene been is verpakt in een gips en zijn ogen zijn gesloten. Nog voor ik de kamer kan binnengaan word ik licht aan de kant geduwd en vliegt Zayn op hem af. Zodra Zayn hem een knuffel geeft vliegen zijn ogen open en komt er een gepijnigde kreun uit zijn mond. Zayn laat meteen los en kijkt hem schuldig aan. "Zwaar gekneusde ribben." Verklaard Niall waarna hij met zijn hand even voorzichtig over zijn ribben wrijft. Daarna kijkt hij ons lachend aan. "Ik ben blij dat jullie er zijn." Ik loop nu ook naar zijn bed en knijp even in zijn hand. "Waar is Li-" net op dat moment komt ook Liam de kamer binnen. Hij wil meteen naar Niall toelopen om hem een knuffel te geven maar we houden hem tegen. "Zwaar gekneusde ribben." Verklaren we en een 'ow' komt uit zijn mond. "Waar is Harry?" vraagt Zayn. "Ze zijn nog aan het opereren." Antwoord ik zacht en laat me in de stoel naast Niall's bed vallen. "Wat is er gebeurd? Vraagt Liam en hij laat zich voorzichtig zakken op het bed. "Ik weet het niet precies meer, er kwam een spookrijder op ons af en ik gilde en toen was er een klap. Daarna ben ik blijkbaar flauwgevallen want het volgende dat ik weet is dat ik ben wakker geworden met een been in de gips en pijnlijke ribben." We knikken begrijpend. "Ik ga misschien Simon maar even bellen." Stelt Liam voor. We maken een instemmend geluid en hij verlaat de ziekenhuiskamer. Vlaak daarna gaat de deur terug open en rijden twee verpleegsters een bed met een slapende Harry naar binnen. Meteen vlieg ik omhoog uit de stoel en loop naar het bed toe. "Sorry jongeman maar mogen we even?" vraagt een van de verpleegsters en ik ga aan de kant. Zodra het bed vaststaat ga ik naast hem staan en streel voorzichtig de krullen uit zijn slapende gezicht. "Hij had een inwendige bloeding die we hebben gestelpt. Normaal zou alles terug in orde moeten komen." Legt de ene verpleegster uit terwijl de andere een infuus steekt. "Wanneer wordt hij wakker?" vraag ik. "Hij kan elk moment wakker worden van de narcose." Ik knik en kijk dan terug naar Harry. Zijn linkerarm is in het gips gelegd en zijn gezicht zat vol met kleine schrammetjes, waarschijnlijk van de voorruit. "Zou ik even naar de kantine mogen?" vraagt Niall aan één van de verpleegsters en ze knikt. "Ik ga even een rolstoel halen." Even later zit Niall in de rolstoel en rolt Zayn hem naar buiten. Liam is iedereen aan het bellen en ik zit nog altijd langst het bed van Harry. Soms komt er een klein snurk geluidje uit zijn mond. Hij ziet er nu zoveel jonger uit. Ik strijk met mijn hand voorzichtig over zijn wang en zie dan dat zijn ogen heel langzaam opengaan. Hij kijkt me verbaast aan en kijkt dan om zich heen. "W-waar ben ik?" vraagt hij met een schorre stem. "Het ziekenhuis, Harry." Antwoord ik en wrijf met mijn duim over zijn hand die ik nog altijd vastheb. Hij gaat rechtzitten maar kreunt meteen pijnlijk en gaat met zijn hand over het verband rond zijn middel. Ik duw hem zachtjes terug in het bed en kijk even of zijn wonde niet is open gegaan. "Waar is Niall?" vraagt hij waarna hij paniekerig rond kijkt. "Die is al naar de kantine, wat had je nu verwacht?" lach ik en een opgeluchte zucht verlaat zijn mond. "En blijf jij nu maar liggen, je bent net geopereerd. Je had een inwendige bloeding die ze hebben kunnen verhelpen." Hij gaapt en zijn ogen worden steeds kleiner. "Ga slapen Hazz, je hebt het nodig." Zeg ik en ik trek zijn deken wat hoger. "Kom bij me liggen." Zegt hij en hij schuift voorzichtig wat op. Ik kijk hem twijfelend aan. Wat als ik hem pijn doe. "Komaan Lou het bed is gigantisch. En ik heb het koud." Zeurt hij en ik grinnik. Snel doe ik mijn schoenen uit en kruip voorzichtig naast hem. Hij krult zich helemaal op tegen mijn borstkast, zover dat mogelijk is met een gips, en ik sla mijn arm beschermend om hem heen. "Laat me nooit meer zo schrikken, oké?" vraag ik. Ik krijg al geen antwoord meer want hij is al in slaap gevallen. Ik leg me wat beter in het kussen en ook mijn ogen vallen dicht.