It just kinda happend {dutch larry stylinson boek}

31 bye France

Harry POV
"Taylor Swift." Ik laat een kleine opgeluchte zucht horen. Zo erg was zij nog niet, maar als ik Louis' gebroken gezicht zie schaam ik me meteen. Zo snel als ik kan sta ik langs Louis en trek hem in mijn armen. "Het komt wel goed. Ze kunnen ons niet eeuwig uit elkaar houden." Fluister ik in zijn oor. "Ik kan haar gezicht gewoon niet meer zien. Waarom moet het perse Eleanor zijn?" zijn stem kraakt en ik blijf kalmerend over zijn rug wrijven. "De fans houden van jou en Eleanor. Daar maakt het managment gebruik van." Antwoord ik. "Kunnen de fans niet gewoon van ons houden?" De rest van de lads staan een beetje gegeneerd naar hun voeten te kijken. Ik duw hem op het bed en ga voor hem staan. "Nu zijn we heel bekend, maar dat gaan we ook niet eeuwig blijven. Binnen een jaar of twee zijn de meeste mensen ons beu en zullen we minder in de blaadjes komen. Dan zullen we het opnieuw proberen en dan maakt het mij geen hol uit wat de fans van ons denken." Maak ik hem duidelijk. "Twee fucking jaren?" Ik zucht, echt leuk vind ik het ook niet hoor. "We overleven het wel. We zien elkaar geregelde en we houden contact. Het is niet dat we elkaar nooit zullen zien." Hij knikt tenslotte en ik zie dat hij moe is. Zachtjes duw ik hem naar achter en stop hem in. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en wil weggaan. "Harry." Fluistert hij en hij trekt me terug. Ik kijk Zayn vragend aan en hij knikt bemoedigend. Ik kruip naast Louis en schuif dicht tegen hem aan. Ik hoor de deur open en dicht gaan en merk dat Zayn, Niall en Liam verdwenen zijn. Ik voel hem tegen me opkrullen en zijn ademhaling wordt trager en trager. Ik veeg zijn haren uit zijn gezicht en streel hem over zijn zachte wangen. Een halfuurtje blijf ik naar hem staren en als ik zeker weet dat hij slaapt schuif ik voorzichtig van hem weg. "ik hou van je Louis." Fluister ik en ik geef een kus op zijn voorhoofd. Ik loop de deur uit en ga richting onze kamer waar waarschijnlijk nu de rest van de jongens zouden zitten. Ik klop op de deur en Nialls gezicht verschijnt in de deur. Hij kijkt me verbaasd aan en ik haal mijn schouders op. "ik maak het alleen maar makkelijker." Hij knikt begrijpend en laat me binnen. Als ik binnenkom kijkt Liam meteen op. Hij knikt meteen en geeft me nog snel een knuffel voor hij de deur uit gaat richting Louis. "Ga slapen." Hoor ik Zayn achter me zeggen. Ik strompel naar het bed en ga erin liggen. Te moe om mijn kleren uit te doen. Alles gebeurt op automatische piloot. "Weet je eigenlijk is het allemaal nog niet zo erg." Hoor ik Niall zeggen. Ik kijk hem doods aan waarna hij snel verder praat. "Er zijn veel ergere dingen Harry. Mensen verliezen dierbaren elke dag, en dan meestal voorgoed, denk daar maar eens aan." Zegt hij met een harde klank in zijn stem. Ik kijk hem lichtjes gekwetst aan. "Ik ben niet boos, echt niet. Maar denk eraan dat er erger dingen in het leven zijn." Zijn stem is al veel zachter en de oude lieve Niall is terug. "Dank je" zeg ik met een krakende stem waarna ook hij de kamer verlaat. Zayn komt terug naast me liggen en na een diepe zucht val ik eindelijk in slaap."Hazz, Hazza!" hoor ik Zayn zeggen. "Wakker worden." Zijn hand schudt mijn schouder licht heen en weer. "Nog eventjes." zeur ik zonder mijn ogen open te doen. "We vertrekken naar Nederland vandaag." spoort hij me aan. Ik kreun en draai me om. Zayn is het duidelijk beu en trekt gewoon de dekens van me af. "Eruit luierik." Ik kijk hem doods aan en hij lacht alleen maar. "Hoe laat is het?" vraag ik. "Half acht" antwoordt hij met een grijns. "You got to be kidding me." Mopper ik. Ik blijf gewoon liggen en sluit mijn ogen weer. Zayn zucht en grijpt mijn voet vast. Mijn ogen schieten open maar het is al te laat want ik lig al op de grond. Mijn ogen vormen zich tot spleetjes en ik mompel een paar verwensingen. Hij grinnikt alleen maar wat en trekt me recht aan mijn hand. "Kom kleedt je aan dan kunnen we gaan ontbijten." Ik knik nog een beetje chagrijnig en loop naar de badkamer. "fuck" mompelt Zayn en ik kijk nieuwsgierig de hoek om. "wat is er?" "Mijn kleren liggen nog op mijn kamer." Ik haal mijn schouders op en geef een knikje naar mijn koffer. Hij knikt en er lijkt hem nog iets te binnen te schieten. "Dan heeft Louis waarschijnlijk ook geen kleren." Ik haal mijn schouders op, "Louis en Liam zijn ongeveer even groot. Hij zal wel iets vinden dat hem past." Het pijnlijke besef dringt bij mij binnen dat ik Louis bij het ontbijt onder ogen moet komen. Ik zucht even maar denk dan terug aan de woorden van Niall. Er zijn ergere dingen in de wereld. Gewoon normaal doen tegen hem, net als voor dit hele gebeuren. Mijn maag begint luid te protesteren en Zayn komt net de badkamer binnen gewandeld. "Klaar?" vraagt hij en ik knik bevestigend. Samen lopen we richting de ontbijtzaal. Ik ontwijk Louis blik die meteen naar mijn gezicht schiet zodra ik de ontbijtzaal binnenga. Met mijn ogen op de grond gericht vervolg ik mijn weg naar het buffet. Als ik klaar ben met opscheppen ga ik zo ver mogelijk bij Louis vandaan zitten en begin in stilte te eten. 'Dit is ongemakkelijk' zing ik in mijn hoofd. Ik voel zijn blik op mij branden maar onderdruk de neiging om meteen in die prachtige ogen van hem te kijken. Na een tijdje tikt Zayn - die naast me is gaan zitten- me op mijn schouder. Hij wijst subtiel naar drie meisjes die in de deuropening staan. "Niks voor jou tussen?" grijnst hij. Ik kijk hem dodelijk aan en zie Louis hem dezelfde blik toewerpen. Liam slaat hem tegen zijn achterhoofd en Niall blijft gewoon verder eten van het volgeladen bord voor hem. "Wat denk je nu zelf?" snauw ik hem toe. Hij haalt alleen zijn schouders op. "Ik wil ook alleen maar helpen." Er ontsnapt een grinnik uit Niall's mond. "Je helpt niet echt Zayn-y-wany." Ik grijns even om de belachelijke bijnaam en zie al snel een druif van Zayn's bord richting Niall vliegen. "Jongens alsjeblieft." Probeert Liam ze nog tegen te houden maar als hij een lepel pudding tegen zijn wang krijgt zwijgt hij al snel. "Dat had je zo niet moeten doen." Dreigt hij terwijl hij de rozijnen uit zijn muesli begon te vissen. Al snel vlogen de rozijnen, druiven en lepels pudding de tafel rond. De sfeer werd al snel iets losser en ik keek Louis grijnzend aan. Hij wees onopvallend naar mijn potje yoghurt en dan naar Zayn. Mijn grijns werd nog breder en ik knikte dat ik het begreep. Ik nam het potje yoghurt in mijn hand en draaide het om recht boven Zayn's hoofd. Zijn gezicht was onbeschrijfelijk en een hoog gilletje ontsnapte zijn mond. We schoten allemaal in de lach en ik gaf Louis een high-five. Toen we doorhadden wat we gedaan hadden verdween de lach van beide van onze gezichten. We gaan allemaal terug braaf op onze stoel zitten en de ongemakkelijke sfeer is er weer. Zayn is de yoghurt uit zijn haar aan het vegen met een serviet en ik schuif mijn bijna onaangeroerde bord naar voren. "Harry, misschien moet je toch nog wat eten. Je hebt bijna niets op." Ik zucht luid en geërgerd. "Wat is jullie probleem? Als ik een babysit nodig heb bel ik Paul wel. Ga nu eens gewoon allemaal van mijn kap af!" snauw ik. Het is weer doodstil aan onze tafel en ik zie een paar mensen nieuwsgierig naar ons kijken.
Twee uur later waren we allemaal een plek aan het zoeken in het vliegtuig. Ik stond nog in het middenpad terwijl aan de rechterkant van het gangpad Zayn zat en aan de linkerkant Louis. Ik wou meteen langs Zayn gaan zitten maar de paniek in Louis' ogen verscheurde me. Hij zou doodsbang zijn tijdens de vlucht. Dit kon ik hem echt niet aandoen. Ik ga naast hem zitten neem zijn trillende hand vast. "Ook beste vrienden mogen dit doen." Zeg ik waarna hij trillerig zucht en knikt.