It just kinda happend {dutch larry stylinson boek}

32 hello Holland

Harry POV
Mijn hand wordt stilletjes aan tot moes geknepen naar maten we dichter bij het opstijgen kwamen. Kalmerend strijk ik met mijn duim over de rug van zijn hand. Als het vliegtuig in beweging komt en we richting de opstijgstrook rijden knijpt hij zijn andere hand krampachtig in de armleuning. "Rustig Lou, alles komt goed. We hebben dit al zo vaak gedaan." Hij knikt langzaam en zijn grip vermindert een beetje maar als het vliegtuig sneller begint te rijden en de wielen van de grond kwamen kneep hij mijn hand opnieuw fijn. Hij zucht opgelucht als we eindelijk in de lucht zitten en hij laat een beetje beschaamd mijn hand los. Een tijdje is het stil tussen ons. "Lou, hoe gaan we het nu doen?" hij haalt zijn schouders op. "Ik heb geen idee, het blijft gênant." Ik knik begrijpend. Ik kijk even rond me of we een beetje privacy hebben en zie dat iedereen slaapt. "We gedragen ons nu gewoon zoals we daarvoor deden. Dus zoals we deden toen we samen waren, alleen zonder de kussen." Stel ik een beetje twijfelend voor. Hij grinnikt even kort. "En de rest." Ik voel mijn wangen onmiddellijk rood worden. "En de rest." Beaam ik dan. " Dus ik moet nu gewoon gaan doen alsof ik nog steeds stapelverliefd ben op Eleanor?" vraagt hij. "Ik denk het." Hij zucht even en legt vermoeid zijn hoofd op mijn schouder. "En ik moet doen alsof ik verliefd ben op iemand die ik nog nooit fatsoenlijk heb gesproken." Ik voel zijn hoofd bewegen op mijn schouder dus ik denk dat hij knikt. "Jeah geweldig." Mompel ik sarcastisch. Hij grinnikt even en ik leg mijn hoofd boven op het zijne. De hoofdpijn brandt weer achter mijn ogen en zucht even. "Hoofdpijn?" fluistert hij. Ik knik zachtjes en hij trekt me met mijn hoofd op zijn schoot. "Slaap even." Ik sluit mijn ogen en voel zijn vingers zachtjes door mijn krullen gaan. "Ik zal wachten Harry." Mompelt hij nog maar ik heb het fut niet meer om te reageren en val in slaap.

"Harry, wakker worden." Fluistert iemand in mijn oor en ik kreun vermoeid. Ik wil me omdraaien maar voel te laat dat het oppervlak waarop ik lig niet breed genoeg is. En daar lig ik op de grond. Geweldig. Als ik mijn ogen open zie ik het hoofd van Louis boven mij hangen. "Gaat het?" vraagt hij bezorgd. "Ja geweldig! De grond hier is heel zacht." Mopper ik sarcastisch. Niall's heerlijke lach klinkt door het vliegtuig. "Kom we gaan landen." Hij steekt zijn hand uit en ik neem hem dankbaar aan. Een paar minuten later staan we veilig op de grond. Ik wrijf even over mijn hand die nogal breus voelt en Louis kijkt me even schuldbewust aan. Ik haak vrolijk bij hem in en samen lopen we naar de bagageband. "Wat is er tussen hen gebeurd?" fluistert Zayn net iets te luid aan Niall. "Dunno." Grinnikend kijk ik naar de hyperactieve Louis die nogal enthousiast naar de bagageband loopt. "Kijk! Kijk! Onze koffer!" hij kruipt bijna op de bagageband en ik ga hem snel helpen voor er ongelukken gebeuren. Ik voel mijn gsm trillen en kijk op het schermpje waar een onbekend nummer op staat.

Als je terug bent van je tour kunnen we misschien eens afspreken?
Xx Taylor

Ik sla het nummer op en stuur een simpele bevestiging terug. Paul leidt ons richting de uitgang en we worden al snel overweldigd door massa's Nederlandse fans. En natuurlijk het geweldige Nederlandse weer. *hoor je het sarcasme?*
Al snel komen we aan in het hotel waar we de kamers toegewezen krijgen. Ik slaap vannacht met Niall op een kamer, Zayn met Louis en Liam alleen. Ik open de deur van onze kamer en gooi mijn koffer naast het bed waarna ik me op het bed laat vallen. "Oh chocolade!" roept Niall blij als hij de kamer binnen gelopen komt en het bordje met chocolade op een tafeltje tussen de twee bedden ziet staan. Ik rol lachend met mijn ogen en zie hem de chocolade naar binnen schrokken. "Laat ook wat over voor mij." Zeg ik en hij kijkt me schuldig aan. "Maar ik heb honger." Mompelt hij met volle mond waardoor ik alle chocolade kan bewonderen. "En daar gaat mijn eetlust." Murmel ik. Maar oh dat hoort hij wel hoor! Al snel is alle chocolade van het bordje verdwenen. "Jij wordt ooit zo moddervet." Zeg ik en Niall haalt zijn schouders op. "Ik heb goede genen." "En toch word je moddervet." Plaag ik hem. Ik sta op van het bed en loop naar de wc. Als ik terugkom zie ik Niall met zijn T-shirt opgerold tot zijn middel over zijn buik wrijven. Ik grinnik even waardoor hij opschrikt en zijn T-shirt naar beneden trekt. "Word ik echt dik?" vraagt hij bezorgd en ik schud lachend mijn hoofd. "Natuurlijk niet Nialler. Je hebt goede genen." Stel ik hem gerust en ik woel even door zijn haar. Iemand klopt op de deur en Niall huppelt er vrolijk naar toe om open te doen. "We moeten de soundcheck gaan doen." Hoor ik Liam zeggen en we lopen hem achterna. Gelukkig is de concertzaal dicht bij het hotel en staan we al snel op het podium naar de lege zaal te kijken. We krijgen allemaal een micro in onze handen gedrukt en ze vragen welk lied we willen zingen. "Little Things?" stelt Zayn voor. De mannen van het geluid knikken en Niall haalt zijn gitaar boven. Zayn begint met de eerste strofe waarna Liam zijn deel zingt. Een beetje ongeïnteresseerd kijk ik de zaal rond en bekijk alle reclame die er hangt.
" You can't go to bed without a cup of tea and maybe that's the reason that you talk in you sleep. And all those conversations are the secrets that I keep. Though it makes no sense to me." Haalt een prachtige stem me uit mijn gedachten en ik geniet van de woorden die hij zingt. Bij de laatste zin besef ik dat het mijn beurt is en begin te zingen:
"I know you never loved the sound of your voice on tape..." En dan val ik stil. De jongens kijken me verbaasd aan. "Wat is er?" vraagt Louis bezorgd als hij mijn bleke gezicht ziet. "Ik-ik weet de tekst niet meer", Stotter ik, "Ik weet het echt niet meer." Ik hoor rond me een opgelucht gegrinnik en kijk hen verbaasd aan. "Dit is echt niet grappig! Ik vergeet mijn tekst nooit!" panikeer ik lichtjes. Louis knijpt even kalmerend in mijn schouder. "You never want to know how mutch you weight..." begint hij en hij kijkt mij afwachtend aan. Diepgravend in mijn geheugen zoek ik naar de rest van de tekst maar ik vind niets. "Ik ken het niet meer. Waarom ken ik het niet meer? Wat is er mis met mij?" panikeer ik nu en meteen staan mijn vier beste vrienden rond mij. "Rustig ademhalen Hazz." Kalmeert Liam me. "Er is helemaal niets mis, je hebt gewoon even een black-out. Dat kan gebeuren." Zayn geeft me een flesje water en ik drink een paar slokjes. Even later komt er iemand van het geluid aangelopen met de tekst in zijn handen. Dankbaar neem ik hem aan en bekijk de woorden die ik al zo vaak heb gezongen maar die me nu totaal niet bekend voorkwamen. Louis blijft me bezorgd aankijken en ik glimlach even geruststellend. "Gewoon een black-out." Mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Louis. We zingen het lied af en dan zijn alle microfoons afgesteld. Ik heb van iemand in de entourage een bundel gekregen met de teksten van alle liedjes die we vandaag gaan zingen ik moest ze nakijken zodat dit zeker niet tijdens het optreden zou gebeuren. Zittend op het bed ben ik dus alle liedjes aan het bekijken. Deze teksten kwamen me gelukkig wel bekend voor en ik zucht opgelucht. Niall staat op het balkon en ik hoor hem iets roepen. Waarschijnlijk zijn de fans er achter gekomen waar we verblijven. Ik ga naar hem toe en zie een groepje fans voor het hotel staan. Breed glimlachend zwaai ik en ze beginnen nog harder te gillen. Als we geklop op de deur horen roept Niall luid: "Hij is open." Even later staan Zayn, Liam en Louis in onze kamer en komen ze bij op het balkon staan. Ze zwaaien opgewekt naar de fans en ik denk dat deze nu ongeveer gek worden van enthousiasme. "Jongens, ik heb..." "Honger." Maken we met vieren Niall's zin af. We beginnen allemaal te lachen om het verbaasde gezicht van Niall. "Wat verbaasd ons dat." Zegt Louis sarcastisch.