Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nasıl başlamalıyım söze ilk defa bilemiyorum. Kelimelerim tükenmiş, cümlelerim seninle birlikte intihar etmiş gibi hissediyorum.İsyanlarım tanrıya küfreder gibi göğe yükseliyor ve her bir basamağı atlayışında cenneti reddediyorum. Gırtlağıma takılan aşk acısıyla tıkanıyorum,nefes alamıyorum. Rüzgar buram buram terkedilmişlik hissini çarparken yüreğime ben üşüyorum. Sana bir daha sarılamayacağı gerçeğini anca fark eden bedenim titriyor, yokluğunla sarsılıyorum. Özlemin şimdiden bir kaktüs gibi büyüyor göğsümün içinde. Dayanamıyorum.
Meğer çaresizlik ne zor şeymiş sevgilim,sen gidince anlıyorum. Gözlerimin önünde eriyor hayatım, hayallerim, umutlarım bir şeyler yapamıyorum. Kalbim gidiyor diye avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum, susuyorum. Dudaklarımın arasından çıkmayan kelimeler ruhumun en derinlerinde ,derin bir boşluk oluştururken; yavaş yavaş tükeniyorum. Solumda ve soluğumdaki senle birlikte bende ölüyorum.
Gülüşüne sonsuz güzellikler sığdırdığım adam sana geliyorum...
