Moon

Bölüm 57

Seviyorum ama gitmelisin...

Önce gözyaşlarını sildi,sonra zorla da olsa ayağa kalktı. Bilinmeyen herşeyden,tüm sırlardan kurtulmaya ihtiyacı vardı. Neyin bedelini ödediğini duymalıydı.

Kalbi neyin uğruna kurban edilmişti?

Anahtarını çevirerek kapıyı araladı. Ağlayamadığı için kızarmış olan gözleriyle karşılamıştı nefret ettiği -aşık olduğu- yüz.

Onun olduğu yerde ağlamayacağım diye söz verdiği için kendine bu eziyeti ettiğinden habersizdi henüz.

"Taehyung.." dedi tonlarca yükün altında kalmışta nefes alamıyormuş gibi kısık bir sesle.

Yüzüne bakmadan -oysa bir zamanlar o yüzü bir dakika fazla görebilmek için saatlerce durak köşelerinde otururdu-

"Ben neyin bedelini ödedim?" diye sordu.

Nefes alamıyormuş gibi derin bir soluk çekti içine. "Taehyung.." dedi ne anlatacağını -nasıl anlatacağını- bilemiyormuş gibi.

"Tek soru tek cevap" dedi bomboş hisleriyle. Hiçbir şeye tahammülü kalmamıştı.

"Sevdiğini kaybetti." dedi konuya nerden girerse girsin birşey değişmiyecekti nasıl olsa. Hiç kazanamadığı bu adamı kaybetmişti. "Onu sevdiğini sandığı kadını benim yüzümden kaybetti. Bana aşıktı sevdiği kadın. Dedim ya o zamanlar kafam çok ayık değildi. Hayal meyal hatırlıyorum herşeyi. Bir sabah uyandığımda yatağımdaydı. Beraber olmuşuz. Sadece sarhoş olduğumu hatırlıyorum. O zaman sıradandı böyle şeyler. Sevmek,sevilmek kelimeleri bana oyun gibi geliyordu. İnanmıyordum, umursamıyordum. Kendi annem sevmemişti beni başka bir kadının aşkına nasıl güvenirdim ki? Çok ağladı , çok peşimden koştu. Umursamadım. Kardeşimin onu sevdiğini nerden bilebilirdim ki? Onun canı benim yüzümden her yandığında kardeşimi de o acının on kat fazlasıyla kavurduğumu nerden bilebilirdim ki? Yemin ederim bilseydim yapmazdım." Sesi git gide kısılıyor anlattıklarının ağırlığı altında eziliyordu. "Bu aşkın uğruna canını vereceğini bilseydim yemin ederim yapmazdım. Ne yaptığımı bile bilmiyorum ama yapmazdım işte. Beni suçladı. Seni sevdiği için öldü dedi. Nefret etti. Ama beni sevmesi benim suçum değildi bunu hiçbir zaman anlamadı. Suçum olmamasına rağmen ölmek istedim. Yemin ederim çok denedim. Kaç defa aşırı dozdan hastaneye kaldırıldım. Olmadı ölmeme bile izin vermedi. Vicdanın azabıyla yaşayacaksın dedi. Birgün sende aşık olup beni anlamadan ölmeyeceksin dedi. Kendi yandığı ateşte benide yakacağını hiç düşünmedim ben. Bu saçmalığın bedelini sana ödeteceğini akıl edemedim. Özür dilerim Taehyung. Çok özür dilerim. Binlerce kez özür dilerim. Milyonlarca kez özür dilerim. Hiçbir anlamı olmasa da özür dilerim."

Dizlerinin üzerine çökerek ayaklarına kapandı. Defalarca kez tekrarladı özürlerini. Hiçbir anlamı olmadığını bile bile tekrarladı.

"Git" dedi duyduklarının ağırlığı altında ezilen beden.

Gitme diye yalvardı iç sesi.

"Taehyung ben seni çok seviyorum." dedi ona yabancı olan sevdiği adam.

"Ben nefret ediyorum." dedi kendine bile yabancı gelen sesi.

Bende çok seviyorum ama yapamam diye fısıldadı iç sesi.

"Taehyung ölürüm ki bensiz" dedi ona yabancı olan sevdiği adam.

"Umurumda değilsin" dedi yine aynı acımasız ses tonuyla.

Sen ölürsen ben yaşar mıyım deli diye fısıldadı iç sesi.

"Taehyung beni sevme,nefret et ama yanında kalmama izin ver." diye yalvardı adam.

"Yüzünü görmeye tahammülüm yok" dedi.

Yok çünkü bana öyle çok seviyormuş gibi bakarsan affederim diye fısıldadı iç sesi.

Canından can koparken zorlukla kalktı ayağa Jin. Ona bunu yapmaya hakkı yoktu. Onun aşkı yüzünden ölen o değilmiş,hiç o acıları yaşamamış gibi onu sevmesini beklemek haksızlıktı. Bu gerçeği bile bile gelmemişti ona zaten. Birazcık olsun yaralarını sarıp, onu uzaktan bir yabancı gibi sevmeye devam etmek değil miydi planı. Ama zordu işte. Ona bu kadar yakındayken uzak kalmak zordu. Neyin bedeliydi bu? Ne yapmıştı ki o?

Ne zamandır birini sevmemek suç sayılıyordu?

Ne zamandır birini sevemedik diye katil oluyorduk?

Sen seviyorsun diye seni sevmek zorunda mıydı karşındaki?

_________Moon______

Bir yanım avaz avaz Taehyung'a ağlıyor...

Diğer yanım çaresizce Jin için yanıyor...

Abi ben ne yaptım?