Her zaman ki gibi yine kavgayla uyandım güne. Pezevenk babam aşağılık annemi dövüyordu. Lanet olası bu hayatımdan usanmıştım. Kaçmak istiyordum her şeyden kurtulmak istiyordum bu cehennem hayattından. Kaçıp uzaklara gitmek istiyordum. Fakat nereye gidebilecektim ki gitsem bile ne fayda edecekti geçmişimden ve varlığını söylemekten bile utandığım ailem olacak insanlardan nasıl rahat yüzü görecektim. Geçmişimizin asla peşimi bırakmayacagını biliyordum. Yaptıklarından utandığım ailem. Ailem demek bile beni iğrendiriyordu bu hayattan. Ama hala bir hayata tutunma istegi vardı içimde belkide olmalıydıda. Olanları duyduktan sonra kendimi nereye atacağımı şaşırdım ölmek istiyordum bu lanet ettiğim hayattan kurtulmak istiyordum.
"Utanıyorum. Utanıyordum!"
Dilimden düşmeyen tek cümle 'Neden ben' sorusuydu. Bilmiyorum cevabını bilemiyorum. Nefret ediyorum herkesten yada olması gerektiği gibi davranıyorum. Unutmak istiyorum olanları fakat unutamıyorum. Keşke bir ilacı olsada hayatımı tekrardan yazabilseydim. Gercekten gülünç durumdayım. Hayatıma son vermek istiyorum ama onuda yapamıyorum. Belkide içimde hala umut kırıntıları vardır.
Çocuk olmak isterdim büyüdüğüme lanet edercesine dört duvarın arasına sıkışıp kalmış gibi.
Ne yapacağımı bilmeden çaresizce bekliyorum birini. Bana elini uzatıp bu bataklıktan çıkaracağı günü .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BATAKLIK
RomanceBaşkaların yatağından çıkmayan ve zevk düşkünü bir anne... Hayatı kumar ve içkiden ibaret olan bir baba... Ve... Bu bataklıktan çıkmak isteyen genç bir kız...
