თვალები რომლებიც უბრალოდ არ იხატება✨

თავი V

2ნოემბერი/ოთხშაბათი
ჯანქუქი დილით ადრიანად ადგა და პირველი რაც გამოფხიზლებისთანავე გაახსენდა ნახატი იყო.სასწრაფოდ მოძებნა ის და დიდი,სიხარულით სავსე თვალები დიდხანს ვერ მოსწყვიტა მას. მალე მოწესრიგდა და ქუჩაში გავიდა, არც უსაუზმია რადგან ჭამას ისევ ,,L' AROMA''-ში აპირებდა სადაც თეიონს შეხვდებოდა და მასთან დალაპარაკებასაც შეძლებდა. მანამდე კი უნივერსიტეტში უნდა გაევლო სადაც ორ კვირაზე მეტია არ ყოფილა.
-ჯანქუქ?!
-ჰეი,გამარჯობა იუნგი
-გამარჯობა.სად დაიკარგე?
-მე უბრალოდ შეუძლოდ ვიყავი არაფერი მნიშვნელოვანი
-და გამოკეთება გიხარია ასე ძალიან?
-რა?
-ხო ზედმეტად ბედნიერი ჩანხარ
-უბრალოდ დასვენება მომიხდა
-ჰო კარგი
-არის რამე სიახლე?
-არაფერი მნიშვნელოვი
ჯანქუქს მოუწია მისი გაცდენით უკმაყოფილო ლექტორების მოსმენა თუმცა გაუმართლა რომ მაინც და მაინც არ ჩამორჩენილა.ეს პრობლემები უნივერსიტეტშივე დატოვა,სხვანაირად არც შეეძლო ახლა ის თეიონთან მიდიოდა.

თეიონი ნამცზვრის ნაჭრითა და ყავის ჭიქით ბრუნდება ქუქის მაგიდასთან.
-აბა როგორ ჩაიარა დღემ?
-არც ისე ცუდად მაგრამ კარგად ნამდვილად არა.სიცილით თქვა ჯანქუქმა.
-უნივერსიტეტი?
-ნამდვილად
-არაუშავს გადაიტან.ასევე სიცილით და ოდნავ ხელის კვრით უპასუხს თეიონმა.-დღეეს ჯიმინი მოვა და თუ ქცალია იქნებ დარჩე.მას უკვე მოვუყევი შეს შესახებ და შენით ნამდვილად დაინტერესდა.
ჯანქუქს სიამოვნების გრძნობა დაეუფლა, ფიქრობდა რომ ეს დიდი პატივი იყო რადგან თეიონი იმ ,,შესანიშნავ''ჯიმინს მასზე ელაპარაკებოდა და თან მისი გაცნობაც შესთავაზა.
-რათქმაუნდა, მეც მინდა მისი გაცნობა
-დამიჯერე ის ძალიან მოგეწონება. და აი კიდევ,საქებარი სიტყვები ჯიმინის მისამართით.

ჯანქუქმა ყველა დავალება დაივიწყა რომელიც ლექტორმა ჩამორჩენის გამო მისცა მას და ახლა თეიონთან ერათად ცარიელ კაფეში ჯიმინს უცდიდა.
-რისი კეთება უყვრს ჯიმინს? ეს კითხვა მხოლოდ თეიონის ალაპარაჯებას ემსახურებოდა რადგან მას ძალიან საინტერესოდ შეეძლო მოყოლა.
-მას უყვარს ყველაფერი რაც გართობას უკავშირდება ის ძალიან, ძალიიიაან პოზიტიური ადამიანია,ასევე კარგად გამოსდის სიმღერა მაგრა ჯერ ნუ ეტყვი რომ ამასზე მოგიყევი,ის ამას სრულიად  უარყოფს.კიდევ...უყვარს ჟოლოს ნაყინი,არა ის გიჟდება ჟოლოს ნაყინზე და არ შეუძლია ბევრის დალევა რადგან ძალიან მარტივად თვრება.
ყოველ სიტყვას თეიონი თავის ოთხკუთხა სიცილს აყოლებდა და არა მხოლოდ ის. ისინი ორივე ძალიან ბევრს იცინოდნენ ჯიმინზე და ჯანქუქსაც დაახლოებით შეექმნა წარმოდგენა თუ ვინ უნდა გაეცნო.