ჯანქუქმა უჩვეულოდ, მისი უხეშ ხმიანი მაზვიძარის გარეშე გაიღვიძა. უკვე რვა საათი იყო,მას ჯერ კიდევ ერთი საათი ჰქონდა. მან ჯერ მძინარე ჯილიანს შემდეგ კი ნახატს დახედა რომლითაც ნამდვილად ამაყობდა,მას მართლაც შეეძლო ყველასგან განსხვავებულად ხატვა და ხშირად ამით მასწავლებლებსაც კი აკვირვებდა.
მალე გაემზადა,ჯილიანს ქაღალდისაგან გაკეთებული ყვავილი დაუტოვა და უნივერსიტეტისაკენ გაეშურა.
-ბატონო ჯონ თქვენი ვადა, გაცდენილის ასანაზღაურებლად გუშინ ამოიწურა და იმედი მქვს მიზეზს ამიხსნით თუ რატომ ვერ ჩავიბარე გუშინ ნამუშევარი
-ჩემი ოჯახის წევრი შეუძლოდ გახდა ამიტომ დამაგვიანდა ნამუშევრის ჩაბარება,ბოდიშს გიხდით ბატონო მინ ჯუნ
-ვწუხვარ თქვენი ოჯახის წევრის გამო,შემიძლია ნახატი ჩავიბარო?
-დიახ, აი ინებეთ
-აბა ვნახოთ...თქვენ ნამდვილად ნიჭიერი ხართ თქვენს საქმეში და მოხარული ვიქნები თუ ამას უფრო სერიოზულად მოეკიდებით,თქვენი ნახატები ნამდვილად დიდ მომავალს წინასწარმეტყველებენ.
პაკ მინ ჯუნი მუდამ კარგად ექცეოდა ჯანქუქს მაგრამ თითქოს ამას არასდროს აჩენდა, ის ხშირად აქებდა მას მისი ნახატების გამო,ის მასში რაღაც განსაკუთრებლს ხედავდა, იმას რასაც სინამდვილეში გადმოსცემდა ჯანქუქი, ამიტომაც იყო ის ქუქის საყვარელი მასწავლებელი და მისგანაც გრძნობდა სიყვარულს მიუხედავად იმისა რომ პაკ მინ ჯუნი მუდამ სრიოზული იყო და ჯანქუქს მხოლოდ ბატონი ჯონით მიმართავდა.
-გავითვალისწინებ,ახლაკი დაგემშვიდობებით
-დროებით. ერთმანეთს თავაზიანად,თავის დაკვრით დემშვიდობნენ.
ჯანქუქი ახლა საჭმელად მიდიოდა და რაღა თქმა უნდა თეიონთან,კაფეში.
-ჩაი და კარამელის ორცხობილა?
-არა,ახლა ძალიან მშია და შეგიძლია რამე გემრიელი მომიტანო, ხომ იცი გენდობი.
-ასეც ვიცოდი, რომ მოვიდოდა დაღე როდესაც ამ სიტყვებს გავიგონებდი. ეშმაკურად გაიცინა თეიონმა და სამზარეულოსკენ წავიდა.
YOU ARE READING
თვალები რომლებიც უბრალოდ არ იხატება✨
Rastgele-და რას ამბობენ შენი თვალები? -ისინი უსიტყვოდ მეყტველებენ ამიტომ ამის თქმა შეუძლებელია ეს უნდა დაინახო და შეისწავლო.
