Toxic

II

Yesterday was a blast. A total blast. Maraming natakot dahil sa nabasa kaya maaga din silang umuwi.

She grabbed her pillow and hug it more. Monday na at may pasok na sila ngayon. She's not a morning person kahit pa araw- araw ang pasok niya. Tinatamad pa siyang bumangon kaya naman nanatili pa muna siya sa kama.

She grabbed something on her bedside table and unwrap it. Yes, she has a snack, a ready-to-eat snack. She's always starving when she wakes up. Actually, may snack siya bago matulog at pagka gising. She can't say no to food.

Inenjoy niya muna ang granola bar at pudding bago umupo. She scan her cellphone and it's already 6:17 in the morning. She groaned in annoyance.

Tumayo na siya at naglakad papuntang kusina. Bukod ang just-got-wake-up-snack sa breakfast. Habang naglalakad ay tumunog na ang cellphone niya. She lazily unlock it and read the message. It comes from Zack.

I'll pick you up before 7. Bilis-bilisan mo naman kilos mo.😑

Oh Zack. You don't know women. We are all entitled to be slow in fixing ourselves. She ignored his text and grab her udon noodles. She put the hot water on it and leave it.

She smiled as she saw the ring on her finger. Inalis niya ito bago itinabi sa mini cabinet niya tsaka binalikan ang pagkain.

She finished her breakfast and took a shower. Habang naliligo siya ay nai-imagine niya na kung anong mangyayari sa kanila maghapon. Kahapon, sa sobrang takot ni David ay nahimatay nalang itong umiiyak. Naaawa siya dito, naaawa siya sa sitwasyon nila. Sinundo na lamang ito ng nobya.

Sa buong byahe paguwi ay hindi na siya naka imik na siyang ikinabahala naman ni Zack. Tinanong nito kung gusto niyang sa bahay muna ito para samahan siya. Tinanggihan naman niya ito. She can't defend herself but she wants to be alone. She wants to think though she's scared.

Sa sobrang pag-iisip ay hindi niya na namalayan ang oras hanggang sa narinig na lamang niya ang boses ni Zack.

"Damn it, Raine! Ma l-late na naman tayo!" inis nitong sambit kaya binilisan na niya sa pagligo.

Hindi na siya nagtataka kung bakit ito nakapasok gayong naka lock naman ang mga pintuan. Alam nito kung saan niya itinatago ang spare key. Kaya naman malaya itong nakaka labas-pasok sa bahay niya. Mapagkakatiwalaan naman nya ito.

Zack is handsome. Medyo badboy ang datingan dahil sa pananamit pero hindi naman ito basagulero. Suplado nga lang ito kaya naman tanging siya lang din ang kaibigan. Pabor din naman sa kanya iyon. She's not good in socializing kaya tanging si Zack lang din ang kaibigan niya. She's always shy to interact with others. Ilang taon na din silang magkaibigan kaya tanging kay Zack lang siya komportableng makipag-usap.

Hindi lingid sa kaniyang kaalamn na ipinag-papares silang dalawa ng kanyang mga kaklase. Pero sadyang hindi lang nila tipo ang isa't-isa. Kapatid na ang turingan nila at alam iyon ng mga naka paligid sa kanila.

Nang matapos mag-ayos ay agad siyang bumaba at doon nakita ang nakasimangot na mukha ng lalaki.

"Late na naman tayo, Raine." naging routine na ata nito ang pagsasabi ng ganoon sa kanya sa tuwing pumapasok sila.

She smiled sweetly at him as an apology. He shakes his head in a gruff manner before we went outside to ride on his car. He turned the engine and drive slowly not minding that they will be late. Silence envelop them on their way to school.

"Are we going to went home later, alive?" she tried to sound funny to break the silence between them, but her statement only worsen their situation.

"They hired bodyguard for us. Wala na sigurong masamang mangyayari mamay." he said assuring me, and himself too. She nodded, accepting his opinion. She stared out of the window to think.