Ben aslında ne iyi bir yazarım ne de bir okuyucu hayatım da bu iki terimi hiç becerememişimdir zaten. Bunlar yeteneksiz olduğum için değil tabi ki.Ben bu hayat da yapmak istediklerimin sadece %10'unu yapmışımdır,kalan %90'ını yapamama nedenim sadece kendime olan güvensizliğim.
Güvensizlik bence insanın ikinci beynidir.Kararları beyinden oluşturursunuz ama güveniniz buna izin vermez.Kendimizi genellikle kandırıyoruz yok ben çekinmem yok ben kendime güveniyorum gibisinden peki öyleyse hanginiz sevdiği insanın karşına çıkarak çılgın bir şekilde "Seni seviyorum" dedi ki ? Şahsen ben diyemedim.Yaşım daha 16 hayatın ne yarısına geldim , ne de ne amaçla buraya geldiğimizi anladım.
Bu dünyaya bir miktar mutluluk için çok miktarda mutsuzluk için gelmişiz.Aşkın bile en güzel tarafı acıdır,acı olmasa sizce aşık olabilir miydiniz ? Eğer ben hiç acı çekmeden aşık oldum diyorsan sen olmamışsın kardeşim.
Bana göre en çok istenilen şey Amerikan filmlerin de ki genç bir çocuğun özgüveni.Ne güzel değil mi , hoşlandığın kızın yanına gidiceksin sonra 'yanına oturabilir miyim' diyerek tanıştıktan sonra sevgili olucaksın , biz az istemedik o güzel konuşmaları.
