Element yöneticileri.
Yüzyıllar boyunca insanlığın arasında gezinen, bir yandan yeteneklerini keşfederken diğer yandan da hayatını kendini savunmaya ve savaşmaya adamış insan ırkı.
Onların hayatları basit bir düzenden ibaret değildi. Her bireyin ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Multi Anthony Hadden*
Bölüm Şarkıları Eurielle - City Of The Dead Bishop Briggs - River
Anthony Hadden'ın Ağızından:
Vücudum sarsıntıdan dolayı titrerken çöktüğüm yerde kalakalmıştım. Ne hareket etmeye ne de konuşmaya mecalim yoktu. Dakikalar önce yaşadığım ağrılar ve acılar hâlâ kendini hissettirirken kafamı eğdiğim yerden kaldırmaya çalıştım. Az önce neler olup bitmişti, ne yaşamıştık, nasıl yapmıştım, ne yapmıştım cidden bilmiyordum. Fakat yaptığım şeyden dolayı şu an Christian'nın gözleri açıktı ve lanetin izleri olan kolundaki siyahlık yok olmuştu. Düşünceler beynimde düğüm oluşturmuştu, beni ele geçirmişti, hiçbir mantıklı açıklama bulamıyordum. Bunu ben mi yapmıştım? Laneti ben mi yok etmiştim?
Kafamı yavaşça yukarı kaldırdığımda Mabelle'i tam karşımda gördüm. İnce bedeni bir kağıtmış gibi sallanırken, en az benim kadar onun da şaşkın ve korkmuş olduğunu anlamıştım. Titreyen elleriyle ağızını kapatmış, gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Hiçbir şekilde yerinden oynamamasına rağmen göğsü hızla inip kalkıyordu. Arada bir verdiği titrek nefesleriyse odadaki tek ses kaynağıydı.
"Mabelle?"
Mabelle ile birbirimize bakmaya devam ederken gelen ses tüm hücrelerimi yeniden uyandırmıştı. Kalın, tok ve çatallı çıkan sesle kafamı Christian'a çevirdim. Boncuk boncuk terleri boynundan aşağı inerken, kaşları anlamsız bir sinirle çatılmıştı. Meraklı ses tonundan olayları anlamadığını farketmiştim. Odada olup bitenleri çözmeye çalışıyor gibiydi.
Çöktüğüm yerden yavaş yavaş kalkarken bacaklarımın beni zar zor taşıdığını hissettim. Dizlerim, bağı çözülmüşçesine titriyordu. Sırtım o kadar acıyordu ki neredeyse hançer saplamışlar gibi hissediyordum. Binbir mücadeleyle doğrulduktan sonra en az Christian kadar terlediğimi farketmiştim. Anlımdan süzülen terler yavaş yavaş yerle buluşurken hâlâ düzene girmeyen nefesim beni zorluyordu. Eminim ki herkeste büyük bir kafa karışıklığı vardı.
"Siz...Nasıl?"
Mabelle elini ağızından yavaş yavaş çekerken kekelemeye başladı. Şaşkınlığı yüzünden bir saniye bile silinmemişti. Aynı şekilde benim de. Hâlâ ne yaptığımı ve nasıl yaptığımı sorguluyordum. Mantıklı bir açıklaması olmalıydı. Değil mi?
Tüm bu soru işaretlerinin ardından içeriye gürültü bir şekilde giren Emmy, alt üst olan dengelerimizi daha da sarsmıştı. Odaya girdiği anda parlayan yeşil gözleri yataktaki abisiyle buluştu. O an sanki dünya kendi ekseni etrafında dönmeyi durdurmuş, bütün nefesler kesilmiş, odadaki herkes bir anda yok olmuştu. O an sanki odada sadece Emmy ve Christian vardı.
