Berkcandan
Haberi aldığım andan beri yıkılmıştım.Kendime gelemiyordum,gelmek istemiyordum da zaten.Yaşam hevesim ölmüştü resmen.Eve geldiğimde kapıyı annem açtı,beni öyle görünce çok endişelendi.Bir şey dememi bekler gibi bakıyordu ama benim elimi bile kıpırdartmaya halim yoktu.Hiç bir şeye aldırış etmeden odama çıktım,yatağımım ucunda oturup bomboş duvara bakarak geçirdim bütün geceyi,o kadar kötüydüm ağlamaya bile gücüm kalmamıştı.
Sabah olunca annem geldi yanıma.Hiç bir şey demeden yanıma oturdu öylece.Konuşmak istiyordu biliyorum ama benim konuşacak halim yoktu...zaten konuşacak bir şeyde yoktu.Biraz yanımda oturdukdan sonra dayanamayıp sarıldı bana.Kafamı göğsüne dayadım ve dayanamayıp ağlamaya başladım.
B:Noldu oğlum ha?Söyle anlat istersen anneciğim rahatlarsın.
B:O mümkün değil anne...bitti benim rahatlığım bitti...ben artık yaşamak istemiyorum anne...
Kendimi tutamıyordum,hüngür hüngür ağlıyordum.Hayatım boyu böyle ağladığımı hatırlamıyorum.Annemin bana üzülmesiyle beraber şaşırmasındanda belliydi bu.Başım öyle ağrıyordu ki ağlamaktan,hiç dinmesin istiyordum sırf bu yüzden kendimi sakinleştirmiyordum.En sonunda annemin beni zorla sakinleştirmesiyle durdurdum ağlamamı.
B:Oğlum nolur bak böyle yapma anlat neymiş derdin bende bileyim belki çaresi vardırda sen bilmiyorsundur.
B:Nisa...Nisa öldü anne.
Annem bu dediğimden sonra hiç bir şey demedi...diyemedi.Kısa süren sessizlikten sonra her zaman olduğu gibi sakinleştirmeye çalıştı ama ne çare.O da en son anladı bir işe yaramayacağının sözlerinin.Yanımdan kalktı karşıma geçti eğildi alnını alnıma dayadı yanağımdan öpüp çıktı odadan.Bende o çıktıktan sonra yatağıma uzanıp öylece kala kaldım
*
Ertesi gün Berkcanı merak edip onu görmeye gittik beraber.İçeri geçtiğimizde salondaydı,yemek yiyordu,halsiz ve bitkindi...nasıl olmasın ki. Yanına gittiğimizde tepki vermedi,belkide geldiğimizi bile fark etmemiştir.Konuşmasını bekliyorduk ama boşuna bekliyorduk sanırım.En son Yusuf dayanamadı.
Y:Kanka lütfen böyle yapma ya.Taman seni anlıyoruz çok çok zor ama yapacaka hiç bir şey yok böyle yaparak ancak kendine zarar veriyorsun ve buna hiç gerek yok.Lütfen kendine gel bizim için,ailen için lütfen.
"Aynen kanka doğru söylüyor Yusuf.Hem bak inan Nisa seni hiç böyle görmek istemezdi,hiç değilse onun için yapma.Toparlan artık."
B:Sizin için söylemek kolay tabi
Y:İnan bizim için de kabullenmesi çok zor ama böyle yaparak onu geri getireyemiz.Kardeşim,senin iyiliğin için konuşuyoruz biz sen böyle yaptıkca daha da üzülüyoruz,sen iyi olmassan biz nasıl olalım?
B:Abi,DÜŞÜNMEYİN BENİ YA DÜŞÜNMEYİN!!!BEN ARTIK BİTTİM BİTTİM!BENDEN BU KADAR!RAHAT BIRAKIN BENİ!RAHAT BIRAKIN BARİ RAHAT ÖLEYİM LAN!
Y:O NASIL SÖZ OĞLUM?!ÖLMEK NE DEMEK?BİR DAHA DUYMAYAYIM BAK VAR YA ÇOK FENA YAPARIM!!!
B:Yalnız bırakın beni!
"Kanka bu halde olmaz ama nolur yapma"
B:Lütfen Nehir lütfen...
"Tamam.Gel hadi Yusuf gidelim"
Berkcanların evinden çıkıp dün gittiğimiz parka gidip oturduk.Aniden parktan gelen kavga sesleriyle ikimizde merakla etrafımıza bakmaya başladık.
Merhabaa❤💫.Çok uzun zaman sonra geldim yine shsjsjsjsj.Bölüm nasıl sizce?
Beğendiyseniz vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın❤
