"Lan başlatma şartına be manyak!"
Ona aldırmadan arkamı dönüp gitmek isterken kolumdan tuttu.Sonra ceketinin cebinden buton gibi bir şey çıkardı.
X:"İçeride bomba var Nehir!Beni buna mecbur etme nolur!!!"
İçeride bomba olduğunu söyleyince beni korkutmak için söylediğini sandım.Ama yineden oraya girmek istemedim.Konuştuğumuz yerde bir kaç adım geri çekilip uzaktan bizimkileri çağırdım.
"Efsuuuun!Berkcaan!Yusuuuf"
Uzaktan sesimi duymuyorlardı.Ben onlara taraf gitmek istedim,artık gidelim burdan demek için.
X:Ya hala inatmı yapıyorsun?Bu kadar mı sevmiyorsun onları?!
Ben giderken arkamdan söylüyordu bunları.Sinirlenip arkamı döndüm.
"Serkan!Beni delirtme!Sana insan gibi söyledim,benim yakamı bırak artık!SEVMİYORUM LAN SENİ SEVMİYORUM!"
Ben öyle deyince kızdı.Elindeki butona bastı birden.Gözümün önünde karşıdaki bizimkilerin olduğu yerin için dışı patladı.Şok içerisindeydim,donmuştum hiç bir şey yapamıyordum.Diğer tarafdanda kardeşlerimizin oyun süresi bitmişti,üçüde bana doğru koştular.Beni öyle görünce üçüde şaşırdı.
L:Abla...noluyo?!
Korkmuştu üçüde.Ne yapacağımı şaşırdım.Hemen babamı aradım o gelene kadar çocukları bir şekilde sakinleştirip,bir yerlerde beklemelerini söyledim.Sonra hemen koşarak patlayan yere gitdim.Millet toplanmıştı oraya.Hepsinin içinden bizimkileri arıyordum.Korkudan ve sinirden tir tir titriyordum ve ağlıyordum.
"YA NERDESİNİZ!YUSUUF!YAA NERDESİNİİZZ!!!"
Benimle beraber her kes kendi eşini dostunu arıyordu korku içinde.Bulanlarda vardı bulmayıp hala benim gibi arayanlarda.En sonunda Efsunu görmüştüm,ona bir şey olmamıştı.Hemen çekip çıkardım insanların içinden onu.
"Oh çok şükür buldum seni,iyimisin?Berkcan ve Yusuf nerde?"
Titreye titreye cevap verdi:
E:"Çıkaramadım onları!İyi değiller!Bilinçsizler!"
Tam o an babam yetişmişti.Çocukları alıp arabaya koydu,sonra hemen yanımıza geldi.
Baba'm:'Kızım!İyimisiniz!"
"Baba...biz iyiz ama Yusufla Berkcan iyi değil!Çıkaramadık onları!"
Patlayan yer çöktüğü için içeride kalanları çıkarmak zor oluyordu,itfayeciler için bile zordu!Ama neyseki bizimkiler içeride değillerdi.Bekliyorduk hepimiz ikisini çıkarmalarını.Biraz bekledikten sonra ambulansa taraf ard arda götürülen 2 sedyede gördük onları.Hemen koştuk bizde bindik ambulansa.Ben Yusuf olduğu ambulansa bindim Efsunda Berkcanın olduğu,babam arabada çocuklar var diye onları eve bırakıp gelicekti yanımıza.
Hastaneye vardığımızda ikisinide bir odaya aldılar bizide dışarı çıkardılar.Endişe içerisinde doktordan haber beklerken ikisininde ailesi ve annemle babam geldi.Annemi görünce ona doğru koşup sarılıp ağlamaya başladım.Ben ağlayınca diğerleride endişelendi,özellikle ikisinin annesi çok bitik durumdaydılar.Uzun süre sonra doktor çıktı odadan.
"Ee noldu doktor bey!İyi mi onlar?"
D:"Berkcan beyin durumu iyi,biraz dinlenmesi lazım,fakat..."
"Ne fakat?!"
D:"Malesef Yusuf bey komaya girdi."
Doktorun bu sözünü söyleyip bitirmesiyle beraber gözlerim karardı,bir an yere yığıldım.
Merhaba♥️.
Kısa oldu malesef bölüm,ama inşallah diğer bölüm uzun olacak♥️.
Beğenirsiniz umarım♥️.
♥️Vote+Comment♥️
