Doktorun dediklerine hepimiz çok şaşırmıştık ve üzülmüştük,Yusufta çok mutsuzdu yüzümüze bakmıyordu üzüntüden.Bizde onu öyle görünce fazla tepki vermedik ve kendimizi toparladık.Doktor çıktıktan sonra odadan ikimizi baş başa bıraktılar.
"Birtanem,niye bakmıyorsun bana?niye konuşmuyorsun?küsmüyüz?"
Zorla da olsa morali düzelsin diye gülüyordum,ama umrunda değildi.
"Canım,lütfen yapma böyle.Ben inanıyorum düzeleceksin en kısa zamanda .Güçlüsün sen"
Y:"Ya bırak Allah aşkına.Ne dediğini duymadın mı doktorun?Zor dedi!Bir daha hiç yürüyemeye bilir dedi!!!"
"Ama ellerinden gelenide yapacaklarınıda dedi!Hem sen düzelmek istiyorsan moralinide güzel tutmalısın,böyle umutsuzlukla bir yere varamayız!"
Y:"Umut bir işe yarayacak değil.Bence sende fazla umutlanma aşkım"
"Umutlanırım!BAL GİBİ DE UMUTLANIRIM!BENİM SEVGİLİM GÜÇSÜZ DEĞİL!BÖYLE KALACAK BİRİSİ DE DEĞİL!O DÜZELECEK BEN İNANIYORUM!O DA İNANSIN!!"
Sonunda azıcık da olsa yüzünü güldüre bilmiştim.Ellerimi tutup öptü.
Y:"İyi ki sen meleğim."
"Kurban olurum ben sana"
Biz konuşurken içeri Berkcan ve Efsun da geldi.
B:"Vaays broski özlettin kendini"
Y:"Sen iyimiydin lan?"
B:"Yess.Ne sandın oğlum,senin bu kardeşin var ya bu kardeşin demir adam!"
Her zaman ki gibi yine kahkahalar attırmıştı bize Berkcan bey.
E:"Doktor az önce bizi gördü,dedi ki fizioterapistle görüşmüşler bu gün taburcu olup çıkacakmışsın Yusuf sonraki günlerde evde ilgilenecekmiş seninle"
Y:"İyi oh,daha fazla kalamazdım zaten burda"
Akşama yakın Yusufu taburcu ettiler.Çıktık hastaneden.Morali yine bozulmuştu,tekerlekli sandelyede olduğu için bu defa.Onu öyle sandalyede görünce benim de moralim bozuluyordu ve vicdan azabından ölecek gibi oluyordum.Yine kendi kendime keşke gitseydim diyordum.Ama Yusuf daha fazla üzülmesin diye kendimi toparlamalıydım.
"Yusuf biz Efsunla ayrı eve çıkacağız biliyormusun.Senle Berkcan da gelirsiniz arada eğleniriz falan."
Morali düzelsin diye saçma sapan konuşuyordum yol boyu,ben üzülmeyeyim diye gülümseyip ediyordu ama hala üzgündü.
Yolda gelirken arabada dördümüzdük,Berkcan arabayı kullanıyordu ön koltukda Efsun oturmuştu arka koltukda da ben sevgilimleydim.
B:"Millet!"
Hepimiz dikkatimizi Berkcana verdik.
B:"Been!Bu yanımda görmüş olduğunuz şirin kızımız Efsun hanıma aşık oldum!"
Üçümüzde şoktaydık.Sonra Yusufla ben gülme krizine girdik resmen,Efsun ise hala şok vaziyetindeydi.
B:"Lan gülmekten öleceksiniz yavaş be,noluyo!"
"Berkcan bey bu şirin kızımız Efsun hanıma nasıl olduda aşık oldunuz?"
B:"O bana aşkını itiraf ettikten sonra"
Daha da şok olduk.
E:"B-ben ne zaman sana aşk itirafı ettim Berkcan?"
B:"Hastanedeki ilk gece durumum o kadar da iyi değildi ve sen kalmışsın benimle,uyandığımda başımda ağlıyordun bir şeyler söylüyordun bende bölmeyeyim dedim ve uyandığımı belli etmeden seni dinlemeye başladım: <Berkcan ne olur gitme ben sana aşığım beni bırakma.>
Böyle diyordun aynen haha.
Berkcan öyle deyince Efsun baya utandı bizde bu ortamdan keyif alıyorduk.Yine Berkcan gardaşım başarmıştı yüzümüzü güldürmeyi.
B:"Ee Efsun...?"
E":Ne ee Berkcan?"
B:"Sevgili olalımmıı?"
"Ya Efsuncuğum bak bir daha böylesini bulamazsım ben söyleyeyim de"
Y:"Ne oldu kız,cevap versene"
E:"İyi olalım o zaman Berkcan BEY"
Bu olaydan sonra keyfimiz daha da yerine gelmişti.
Hi guys❤.
Her seferinde bölüm uzun olacak diyorum ama ancak bu kadar oluyor 😄❤
Umarım beğenirsiniz❤.
°•vote+yorum•°
Multimedya:Yusuf❤
