akıl hastanesinden kaçış

7.bölüm

Gözlerimi yavaşça açtım sanki üstümden tır geçmişti ve günlerdir uyuyor gibiydim ağzımda demirdi bir tat vardı ve başım zonkluyordu . Nereydi burası böyle,

"Uzay" dedim zar zor kolumu kaldırıp seruma baktım  serum takılı  olan yer morarmıştı.

ne işim vardı burda ve neden bir hastahanedeydim bu dezenfektan kokusuda neydi?

İzmirde evimde olmam gerekmiyor mu ?

Uzay nerede?

Yavaşça doğrulmak istedim ama olmadı yatağa bağıydım

Bağırmak istedim ama sesin çıkmıyordu göz yaşım kulağıma doğru süzülüyordu yine yalnızdım...

Kapı açıldı ve içeri bir doktor girdi

"Uyanmışsın " dedi doktor.

Uzun boyluydu kahverengi gözleri vardı ve yayınki gibi çekikti

tanrı aşkına neredeyim ben ?

"Neredeyim ben " dedim zorlukla boğazım açıyordu sanki saatlerce çığlık atmıştım

"Akıl hastanemizin bir hücresindesin " dedi elindeki dosyaya bakarken kafasını kaldırmadan konuşmuştu

"Ne nasıl olur bu izmirde olmam gerekirdi burası neresi  " dedim

"1 haftadır komadasın ölü gibi uyuyorsun rüya veya halisünasyon görmek çok olası ve burası izmir felan değil amerikadasın  " dedi

"Hayır" dedim hayal kırıklığına uğramıştım hepsi bir rüya mıydı?

"Evet öyle şimdi dinlen " dedi
Yaka kartından zar zor adının hyun sik olduğunu öğrendiğim doktor (Bu aralar hwarang izliyorum da )

"Doktor uzay nerde " dedim

"Oda arkadaşın mı hücresinde ve iyi kriz geçirip onu öldürmeye çalıştın ama hergün seni soruyor ilginç bir tip doğrusu" dedi

"Öldürmek mi " dedim
Kriz geçirmişim...

"Beni ne zaman çözeceksin " dedim

"Zerumun bittiğinde ve sergilediğin tavırları iyice incelediğimde seni  odana geri götüreceğim şimdi dinlen " dedi ve odadan çıktı

"Bu inanılır gibi değil " ...

¥

Yatmak berbat birşey hele bağlıyken yatmak daha berbat
Tavana bakıp doktorun gelmesi için içimden sayarken ki 33879654290. Sayıya gelmiştim kapı açıldı

"Nerdesin sen 33879654290. Sayıya geldim ve sen hala gelmedin sayende sonsuz sayıya ulaşacaktım " dedim
Üzerime eğilip serumu çıkartırken ona yakından bakma fırsatı buldum

"İyi ya sayemde son sayıyı bulup ünlü olacaktın " dedi ve nihayet beni çözdü

"Yürüye bilecek misin"diye sordu

"Evet sanırım " dedim koluma girdi ve asansöre yöneldik

Alt kata indik yine o soğuk koridorlardaydık çığlık sesleri kulağımı yırtıyordu hızla ellerimi kulaklarıma götürdüm ve gözlerimi yumdum
Doktor sakin olmamı söyleyip elini sırtıma koydu ve beni yönlendirdi odama geri geldiğimizde kapıyı açtı ve içeri girdim gözlerim hala kapalıydı kapının kilitlenme sesini ve uzaklaşan aybü zamanda da koşarak bana yaklaşan ayak seslerini duydum yavaşça gözlerimi açtım

"Gökben" duyduğum kalın sesle yana döndüm parmaklıklara yapışmış bana bakan uzay baktım

"Uzay" dedim ona koşup bende parmaklıklara yapıştım

"Ne oldu bana böyle " dedim Ve elimi parmaklığın arasından geçirdim yüzünde bandaj vardı ve boynunda parmak izlerimin yeri mor yeşil arasıydı elimi yaraların üzerinde gezdirdim

"Bunları ben mi yaptım" dedim

Yaşlar ardı arkasına akıyordu ve ufak ufak hıçkırıyordum

"Unut bunları bilincin yerinde değildi şimdi iyisin ya " dedi gülümserken

"Sana zarar verdim " dedim fısıltıyla

"Geçti artık bak ben harikayım ve hala buradayım" dedi elimi sıkarken

"Uzay biz kaçıyorduk tüm bu berbat hataı arkamızda bırakıp gitmiştik nasıl başa döndük nasım geri geldik" dedim ağlamam şiddetlenmişti

"Gökben biz hiç kaçmadık, biz daha bu odadan bir kere bile çıkmadık sen 1 haftadır uyuyorsun " dedi

"Neden herkes aynı şeyleri söylüyor biz kaçtık sende geldin ve bu bir rüya değildi "
Bağırıyordum

"Gerçekti yemin ederim gerçekti uzay inan bana " dedim yere çökerken

"Gökben sen " dedi
Kafamı aldırıp ona baktım gözlerinde korku endişe ve eski uzayda asla göremeyeceğiniz hisler vardı

"Sana şizofren tanısı koydular "

"Hemde ileri derece"

Ne...

1 yıl sonra işte buradayım kitapta bir u dönüşü yaşıyoruz iyi okumalar 😘😘