akıl hastanesinden kaçış

3.bölüm

Gözlerimi açtığımda hücremde değildim burası başka bi yerdi başımı kaldırıp etrafıma baktım kimse yoktu az sonra kapı açıldı ve doktorlar içeriye girdi birde akıl hastanesindeki hemşire bana yaklaştı hemşire sevimlice bana baktı

"Nasılsın tatlım " dedi başımı okşayarak uzun zamandır birisi gelip bunu yapmamıştı şaşkınca ona baktım

"İyiyim " diyebildim sadece sanki uzun zamandır uyuyordum öyle bi ağırlık vardı üstümde

"Ne zamandır uyuyorum" dedim

"2gündür çok endişelendik senin için iyisin dimi" gülümseyerek baktım ona neden bu kadar iyiydi hadi bu kadar iyisin o ceza evi gibi yerde neden bu iyiliğini harcıyordu anlamıyordum hemşirenin yanındaki beyaz saçlı doktor yaklaştı

"2 gündür uyuyorsunuz psikolojik olarak vücudunuz bu yükü kaldıramadı ve kapandı gibi birşey" dedi İngiliz olduğu konuşma tarzından belli oluyordu elindeki dosyaya birşeyler yazdı ve hemşireye bi kağıt uzattı birşeyler konuştuktan sonra odadan çıktı hemşire yaklaşıp

"Hadi gidelim " dedi ve çantamı aldı bende hazırlandım ve hemşire ile çıkıp  hastanenin önündeki akıl hastanesinin arabasına binip o karanlık yere geri döndük ve sil baştan yeniden aynı şekilde geri götürüldüm kapıdan içeriye girdim uzay beni görsüğü gibi hemen odanın ortasındaki parmaklıklara geldi

"İyimisin bi an öldün sandım tek oda arkadaşımda 2. Gün ölseydi bu kez gerçekten delirirdim " dedi endişeyle Karışık gülerek

"Gerçekten delirirdim derken" dedim şaşırarak ne yani deli değilmiydi şimdi bu

"Ben deli değilim" dedi nedense inandım çok normal davranıyordu aslında inandım çünkü daha önce deli görmemiştim

"Bende ozaman neden burdasın" dedim gülerek kafasını parmaklıklara soktu

"Beni hastanede gördüğün günü hatırlıyormusun"

"Evet"

"Hah işte ben yine hırsızlık yaptım polisler peşimdeydi bende deli numarası yapıyorum " dedi gülerek neden bu kadar rahattı anlamıyorum

"Burasıda hapisten farksız " dedim şaşkınca bu çocuk kesinlikle deliydi

"Evet ama en azından yıllarca yatmayacağım hem buradan kaçmak daha kolay "

"Sen delisin" dedim gülerek

"Sende " dedi ve kısa bir bakışmadan sonra gülmeye başladık

"Uzun zamandır gülmemiş gibisin "
Dedi başımı sallayıp duvara baktım

"neden burdasın dedi " ona bakıp

"Bana güvenip bu sırrını anlattın ama gidip seni polislere söyleyebilirim"

"Sence sana inanırlarmı" haklıydı deli olmasam bile şu an burda olduğum için deli sayılıyordum

"Eve inanmazlar peki anlatıyorum dinle " diyip tüm hikayeyi anlattım gözünü kırpmadan dinledi beni bitince derin bi nefes aldım ve ona baktım bana anlayamadığım bir güven veriyordu anlattıklarına inanmıştım ama o bir şizofrende olabilirdi değilmi

"Çok üzüldüm ağır şeyler yaşamışsın"

"Deli olmadığına  nedense inandım "

"Bende senin birbirimize sırlarımızı anlattığımıza göre artık arkadaş olabilirmiyiz " dedi ve gülümseyerek elini uzattı

"Sana güvenebilirmiyim " dedim gülerek

"itinayla oda arkadaşı olunur" dedi gülümsedim ve