YENİ UMUTLAR

43.BÖLÜM

Evde kıyametler kopuyordu şu anda.Az önce Arasla Melek in bir süre gelemeyeceğini Asele söylemiştik ve şu anda deli gibi bağırıp ağlıyordu.Odadaki her şeyi atıp kırıyordu.Ben kapının önünde yere çöküp oturdum Aras da duvara yaslanmış bekliyordu.Öfkesini atmasını bekliyorduk.Rahatlaması gerekiyordu.En sonunda yere düştü ve ağlamaya devam etti ama artık bir şeyleri atıp kırmıyordu.Zaten eşya da kalmamıştı odada.Asel sürünerek yanıma geldi

-De...Deniz a...abla
-Söyle kuzum
-Annemi bir daha hiç göremeyecek miyim
-Göreceksin.Göreceksin ama bunlar belli süre ve günlerde olacak.Anneni başka bir yerde görmeye gideceğiz
-Hapishanede mi annem

Yardım ister gibi Arasa baktım.Aras da anlamış olacakki yere çöktü

-Evet.Annen hapishanede.Ama bu senin onu görmene engel değil.Sadece kısa görebileceksin orada uzun durmamıza izin verilmiyor.Her gün de göremeyeceksin ama göreceksin annenin yanına götüreceğiz seni.Bir süre sonra annen oradan çıkacak ama şu anda zamanı belli değil prenses.Biraz uzun da sürebilir çok kısa da sürebilir ama belli bir süre annen orada kalacak
-Ben ne olacağım peki
-O ne demek.dedim anlamayarak
-Ben nerede kalacağım bana kim bakacak
-Bizimle kalacaksın tabiki prenses.Annenin yanında ve benim yanımda kalacaksın.dedi Aras
-A...ama ben size dün çok kötü davrandım bugünde bağırdım size.Ben seni istemediğimi söyledim.Bana kızmayacak mısınız

Dedi Asel bana bakarak.Siz diye konuşuyordu ama asıl çekindiği bendim.Kafamı sağa sola sallayıp cıkladım

-Hiç kızmayacağım.Aselim prensesim bak sen her ne olursa olsun bana anne demesende benim kızımsın tamam mı.Sen ne yaparsan yap ben seni hep seveceğim.Seni sokaģa atacak halim yok.Melek annen gelene kadar sana ben bakacağım Aras abinle beraber.
-Beni bırakmayacak mısın
-Bırakmamı mı istiyorsun

Dediğimde kafasını sağa sola salladı

-İstesende bırakmam zaten fıstım

Deyip burnunu sıktım.

-Şimdi artık evimize gidelim mi.dedi Aras
-Evimize mi.dedi Asel
-Evet.Sen ben ve annenin kalacağı eve.Odanı görmek istemiyor musun yoksa
-Odam mı olacak benim
-Evet.Orayı sana hazırladık bile.Bakalım beğenecek misin.dedim
-Hadi bakalım

Deyip kalktık.Annemler normalde bugün döneceklerdi zaten her ne kadar gitmeyelim deselerde gitmeye ikna etmiştik.Kalmalarını tabiki isterdik ama böyle gerilimli bir ortamda sinirlerinin zıplamasını istemedik.Abimle Zeynep inde kurulu bir düzeni çocukları vardı sonuçta.Nitekim hepsini evlerine göndermiştik.Aşağıya indik.Son kalan eşyalarımızı birer valize doldurmuştuk.Aras üç valizi de alıp arabalara koyarken balkon kapısını kilitledim.Etrafıma son kez bakıp evden çıktım ve arabama bindim.Asel benime geliyordu.

-Deniz abla.Babam öldü mü

Dediğinde başta bir şey diyemedim sonra

-E...evet.dedim

Ben bile kendi sesimi duymakta güçlük çekmiştim

-Bir daha beni veya annemi dövemeyecek mi yani
-Ha...hayır

Dediğimde kafasını olumlu anlamda sallayıp dışarıyı izlemeye devam etti.

Geldigimizde arabadan indik.

-İşte burasııı.dedi Aras

Ben önden ilerleyip kapıyı açtım.Kalan son valizi de ben alıp eve girdim.

-Eşyalarını odana götürelim mi.dedim

Kafasıyla onayladı Asel.

-O zaman bayanlar önden