Siedziałam se w szafie, kiedy usłyszałam otwieranie drzwi (te od dormu). Zaraz po tym dźwięku słyszałam kroki, chyba w moją stronę, sądzę tak, bo kroki robiły się głośniejsze, i się w zasadzie nie myliłam, bo po chwili drzwi od szafy zostały otwarte.
W nich stał Hobi ( w sensie drzwiach od szafy xD) - możesz wyjść... - powiedział chłopak. Po czym podał mi rękę, by pomóc mi wyjść. Udaliśmy się do salonu, w którym zauważyłam pobitych chłopaków (w sensie że Jungkook i Jimin). Z tego co słyszałam z kazanie Jin'a, to się oni pobili i mieli oni mu powiedzieć dlaczego. Lecz żaden z nich nie chciał powiedzieć. Po jakże długiej ciszy przy wyczekiwaniu odpowiedzi. Podeszłam do V i zapytałam się gdzie mają jakąś apteczkę. Jak się dowiedziałam to po prostu po nią poszłam.
- My si...się pobiliśmy o...o ciebie (t.i)...- powiedział Park. Po czym zapadła niezręczna cisza. - Po chuja... - odpowiedział mu Tae, na którego skierował się wzrok wszystkich. - znaczy, ona jest moją dziewczyną więc no... - dopowiedział Tae.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Na co Jungkook szybko wstał i podniósł pięść do góry, pewnie z zamiarem walnięcia starszego, ale uniemożliwia mu fakt, że Suga złapał jego rękę. - Spokojniej, kłamstwa kłamstwami. Ja tam się z nią ... hehe no wiecie... No... ( ͡° ͜ʖ ͡°) hehe...- powiedział Yoongi. Na jego słowa ja zalałam się cała rumieńcami... Bo... Kiedy... Jak... Co... Może na tej imprezie.... Nie pamiętam z niej nic... - A...a...ale kiedy..? - zapytałam, no bo nawet nie wiem kiedy.... - na tej imprezie - powiedział chłopak. - COOO?! - krzyknął (tym razem) Park. - Noo... Ja pamiętam wszystko ( ͡° ͜ʖ ͡°) - odpowiedział Yoongi. Nie no ja chyba się zabije.... - Ja chyba się na jakąś terapie zapisze... Bo to co tu się dzieje już mi na psychice siada... - powiedziałam, z nadzieją że wypuszczą mnie z tego domu do psychologa. - Spoko, znam jednego psychologa... - Odpowiedział Hobiasz. - Nazywa się dr. Hope - dokończył chłopak. Czekaj... To on jest tym psychologiem, tak? T.T - to ty, tak? - zapytałam, mimo iż znałam odpowiedź. - no... hehe... - podrapał się po karku chłopak z niezręcznym uśmiechem. - To kiedy zaczynasz bawić się w mojego psychologa? - zapytałam wyższego. - jutro mamy wolne - powiedział Jin. - lol wy to prawie zawsze macie wolne... - stwierdziłam.
•następnego dnia•
Zaskoczę was, nie obudziłam się w szafie, gdyż obudziłam się...
Na podłodze, przed szafą. No dobra, trzeba wstawać bo "dr. Hope" pewnie na mnie czeka. Wyszłam z pomieszczenia i skierowałam się do salonu, w którym byli bangtani. - OOO obudziłaś się! - krzyknął uradowany (nie wiadomo czym) Hobi. - zjedz śniadanie i pójdź do pokoju po lewej - pokazał na talerz z szklanką który był na blacie kuchennym. Udałam się w stronę owego przedmiotu.
Właśnie weszłam do pokoju w którym miał czekać na mnie mój "psycholog". Zauważyłam stoliczek z dwoma krzesłami, przy czym na jednym siedział Hoseok. Usiadłam na przeciwko niego. No ogółem pytał się o różne rzeczy np. co się stało i jak się z tym czuję. - Przykro mi to mówić... - powiedział poważnym głosem dr. Hope. - ... Powinna się pani zabić z takim życiem.... Mieszka pani z idiotami... No ogółem same depreszyn - dopowiedział dr. Hope. - Oh... Rozumiem.... - Odpowiedziałam. - TO BĘDZIE PROSTE -
