YOU ARE STEAL MY HEART/Lee Minho

☆GEÇMIŞ☆

Hepimiz yapmacık gülümsemelerle oradan ayrildık.Arabaya biner binmez Hyunjin küfür etmeye başladı.

Hyunjin=Sikeyim.Neden polis olduğunu bize söylemedin?

Felix=Nerden bileyim ben amina koyim!

Hyunjin=LAN SENIN ILKOKULDAN BERI ARKADAŞINMIŞ NASIL BILMEZSIN?!!

Sesleri gittikçe yükseliyordu ve bu benim hoşuma gitmiyordu.Jisung kavgayı sadece izliyordu çünkü kendisini tutamamaktan korkuyordu o yüzden aramızda ki kavgalara girmezdi.Jisunga iyice sokuldum.Yüzümü gögsüne gömdüm.Kavga edilmesinden nefret ederdim.Gözlerim yavaşça dolarken ellerimle Jisungun tshirtünü sıkmaya başladım.Kavga hâla devam ediyordu ve sonunun kötü bitmesini istemiyordum.Hiçbirinden ayrılmak istemiyordum.

Sesler kesilmişti.

Kafamı yavaşça kaldırdım.Gözlerim bulanık görüyordu.Açıkcası manzarayı görmeyi istemiyordum gözlerim yavaşça görmeye başlarken hepsinin bana baktığını gördüm. Yüzlerinden okunan pişmanlik ve gözlerindeki acıma duygusu...

Araba çalışmıyordu.Aklimdaki fikirle Jisung'dan ayrılıp kapıyı açtım ve koşmaya başladım.Acınacak biri değildim ben.
Gözyaşlarım tekrar akmaya başladığında yağmur da yağmaya başladı.Oda mı halime acıyordu benim.Arkamdan seslenen kişileri umursamadan koşmaya devam ettim.Her zaman geldiğimiz parka geldim.Yağmurdan dolayı parkta kimse kalmamıştı.Salıncağa oturduğumda parkın oradaki arabayı gördüm.

Benim sadece buraya geleceğimi biliyorlardı.
Koşarak gelen sırılsıklam olmuş çocuğa baktım.

#################
(FLASHBACK)

Karşımda bana gelen iki çocuğa baktım.Çok fazla bir şeyim yoktu.Fakat en sonda atilan tekme gerçekten canımı yakmıştı.

Felix=Hey iyimisin?

-Evet.Evet iyiyim.

Jisung=Pek öyle görünmüyorsun.Lütfen pansuman yapmamiza izin ver.

Bir arabaya dogru götürürlerken hâla içimde huzursuzluk vardı.Onlada güvenmeli miydim?
Yüzüme pansuman yaparlerken içeriye bir kişi daha girdi ve sürücü kapısı da açıldı.Şuan içimde ki kaçma dürtüsü beni daha çok ele geçirmişti.

Woojin=Hey!Sakin ol minik kız.Sana bir zararımız olmaz.O adamları da bulduk. Cezalarını da verdik.Bizden korkmana gerek yok.Şimdi evini söyle ve seni eve bırakalım.

Hyunjin=Sahi.Neden bu saatte dışarıdasın?

-Evden kaçtım.

Jisung=Ne.Daha çok küçüksün.

-Hey aynı yaşta olduğumuz kesin.

Felix=Tamam.Woojin hyung bizde kalsın mı?

Woojin=Bunu ister misin minik kız?

Bir eve ihtiyacım vardı ama 4 erkekle aynı evde hemde tanımıyordum.

-Kabul.

Bunları ne zaman söylediğimi anlamadım.

........................

Büyük bir malikane ye gelmiştik.Içeriye aldılar içeriyi inceledigimde içerisi daha hoştu.
Salona geçip oturduk ve hikayemi omlara anlattım.

Babamın sürekli borca girmesini,annemin beni önemsememesini ve en sevmediğim her gü  farklı kavgalarını.En sonunda da babamin annemi aldatmasından dolayı edilen büyük kavga...

Ailemi sorduklarında verdigim isim onları çok şaşırtmışa benziyordu.

-Niye öyle bakıyorsunuz?

Woojin=Bunu bizden duymak isteyeceğini sanmıyoruz.

-Söyler misiniz?

Hyunjin=Baban bir mafya.

Dedikleri vücudumda şok etkisi yaratırken kulaklarım duymamaya ve gözlerim yaşarmaya başladı.Peşimdeki adamlar onundu.