Cover by xamomilaki
Ο νεαρός κατάλαβε την κατάσταση και έτεινε το χέρι του για χειραψία...
Και έκανε και εκείνη το ίδιο όμως μόλις ακούμπησε την παγωμένη σάρκα του ένιωσε τον ηλεκτρισμό να διαπερνά το κορμί της ....
Καθώς όμως ο ηλεκτρισμός είναι...
Τα φύλλα που παρασέρνονται από τον άνεμο είναι στο μόνο που μπορεί να κεντρίσει το βλέμμα της αυτή την στιγμή ... Δεν νιώθει πόνο , στεναχώρια ή θλίψη ... είναι κενή ... Θα έλεγε κανείς μα πως γίνεται αυτό ήταν η μητέρα της ... Έχασε την μητέρα της στα 20 της δεν θέλει να κλάψει να το βγάλει από μέσα της ? . Κι όμως ... Μπορεί να ήταν η μητέρα της αλλά ποτέ δεν της φέρθηκε σαν μάνα.... Την μεγάλωσαν οι υπηρέτριες και οι νταντάδες.... Ζούσε σε ένα τεράστιο σπίτι που δεν μπορούσες να μάθεις που είναι τι ... Ακόμη και σήμερα δεν είναι σίγουρη αν έχει πάει σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού ...
Κοιτάει το έδαφος και καθώς σηκώνει το κεφάλι της αντικρύζει τον πατέρα της να έρχεται κοντά της ... Σηκώνει το σώμα της για να μην καμπουριαζει και νιώθει άβολα ... Έχει να τον δει μήνες ... Μπορεί να μένουν στο ίδιο σπίτι αλλά τον απέφευγε όσο περισσότερο μπορούσε ....
Ήταν μαζί με έναν ψηλό άντρα... Ήταν καλοντυμένος και της κίνησε το ενδιαφέρον...
« μα καλά τι θέλει ένας τόσο νέος άντρας με τον πατέρα μου » σκέφτηκε
Της έκανε εντύπωση ότι ο νεαρός φόραγε σκούφι παρά που ήταν τόσο καλοντυμένος
Μόλις την έφτασαν ο πατέρας της της χαμογέλασε όμως ήξερε ότι αυτο ήταν ένα ψεύτικο χαμόγελο χωρίς ίχνος αγάπης .... Εκείνη απλά έσφιξε τα δόντια της ..
Ο νεαρός κατάλαβε την κατάσταση και έτεινε το χέρι του για χειραψία...
Και έκανε και εκείνη το ίδιο όμως μόλις ακούμπησε την παγωμένη σάρκα του ένιωσε τον ηλεκτρισμό να διαπερνά το κορμί της ....
Καθώς όμως ο ηλεκτρισμός είναι μέρος της ζωής της αυτό της έδωσε χαρά και ενεργεία χώρις να ξέρει το πώς και το γιατί
Σε αυτόν χαμογελασε.... « Αλέξις » αποκρίθηκε και εκείνος χαμογέλασε εγκάρδια « Φίλιππος » άκουσε το όνομα του της φάνηκε γνωστό ...
Δεν αναρωτήθηκε για πολύ ώρα , αφού ο πατέρας της έσπευσε να λύσει αυτό το μυστήριο
« Αλέξις δεν θυμάσαι τον Φίλιππο ? Είναι ο γιός του Στιούαρτ ... ( Κατάπιε και πήρε μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει ) του φίλου της μητέρας σου έρχοταν πολύ συχνά στο σπίτι μας »
Εκείνη αμέσως τον θυμήθηκε ... Αυτά τα μάτια .... Ήταν τα πιο όμορφα που είχε δει ποτέ ... Και δεν ξανα είδε ποτέ ... Εκείνα τα γκρι μάτια που ήταν γεμάτα αγάπη και πάντα της άρεσε να τα χαζεύει. .. και την μαγνητίζαν τώρα δεν είχαν ίχνος συναισθήματος ... Πέρα από το χαμόγελο που της χάρισε πριν λίγα λεπτά ... Τώρα είχαν πάρει ένα κενό βλέμμα που οριακά την τρόμαζε
« λοιπόν Αλέξις ο Φίλιππος θα μείνει για λίγες μέρες στο σπίτι ... Ελπίζω να τον βοηθήσεις να τακτοποιηθεί »
Είπε ο Μάνθος και εκείνη εκνευρίστηκε λογω του ότι κάνει αυτή την συζήτηση στην κηδεία της μητέρας της ...
« μάλιστα κύριε » είπε με έναν ειρωνικό αλλά και χαμηλό τόνο...
Αντί να την αφήσει να πενθήσει της φέρνει και κόσμο στο σπίτι ?
Τα μάτια του πατέρα της έστραψαν και πήρε τον Φίλιππο και έφυγαν...
Μόλις είχαν απομακρυνθεί αρκετά άφησε μια ανάσα που κρατούσε για ώρα .... Ήθελε απλά να τρέξει όσο πιο μακριά γινόταν .... Αν και ήξερε ότι μπορεί να τρέξει να φύγει μακριά .... Δεν είχε το θάρρος να το κάνει σαν να την κράταγε κάτι εδω....
Δύο γυναικεία χέρια τυλίχτηκαν γύρω της και της άφησαν ένα απαλό φιλί στο μάγουλο εκείνη γύρισε και είδε την χλόη την κολλητή της την αγκάλιασε και ένιωσε γαλήνια μετά από αρκετό καιρό
Όμως .... Δεν επρόκειτο να ξανά νιώσει έτσι σύντομα....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
